Agar Muellera-Hinton
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Agar Muellera-Hinton – nieselektywne podłoże mikrobiologiczne używane zazwyczaj do testów antybiogramowych oraz izolacji bakterii z rodzaju Neisseria[1]. Został opracowany w roku 1941 przez J. Howarda Muellera i Jane Hinton[2][3].
1 litr podłoża zawiera[1]:
pH 7,4 w 25 °C
Do testów mikrobiologicznych stosowany jest także agar II Muellera-Hinton, w którym zamiast wywaru z wołowiny stosuje się 2 g ekstraktu z wołowiny. Jest on dostępny w formie gotowego proszku do sporządzenia roztworu. Agar ten z dodatkiem 5% krwi baraniej zalecany jest do testów na bakterie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae[1].