Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 batalion telegraficzny (7 btlgr) – oddział łączności Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
 Odznaka pamiątkowa batalionu | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Nadanie sztandaru | |
| Rodowód |
VII Batalion Telegraficzny |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
1 czerwca 1919 głównodowodzący Siłami Zbrojnymi w byłym zaborze pruskim, generał piechoty Józef Dowbor-Muśnicki zatwierdził rozkaz „formacja i zadanie baonu telegraficznego”[1]. Zadaniem baonu było zapewnienie łączności sztabowi korpusu lub „wyższemu sztabowi” oraz dywizji strzelców, a także przygotowanie i przeszkolenie kadr dla nowych formacji łączności.
Zgodnie z etatem w skład baonu wchodziła kompania sztabowa (nr 1) i trzy kompanie polowe (nr 2-4). Kompania sztabowa przeznaczona była wyłącznie do obsługi sztabu korpusu lub wyższego sztabu. Kompanie polowe nr 2 i 3 miały obsługiwać dywizje strzelców i w tym celu mogły być „detaszowane” do miejsc postoju sztabów dywizji. Kompania polowa nr 4 była pododdziałem szkolnym i rezerwowym.
15 maja 1931 Minister Spraw Wojskowych zatwierdził dzień 27 lipca, jako datę święta batalionowego[2].
Batalion stacjonował w Poznaniu[3].
Pokojowa obsada personalna batalionu w marcu 1939 roku[3][a]:
23 maja 1937 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki zatwierdził wzór sztandaru 7 btlgr[10].
18 czerwca 1937 roku, w czasie uroczystości w Warszawie, marszałek Polski Edward Śmigły-Rydz wręczył dowódcy baonu sztandar ufundowany przez społeczeństwo Poznania[11]. Ceremonię wręczenia sztandaru poprzedziła msza celebrowana przez biskupa polowego Józefa Gawlinę. Następnego dnia o 9.00 na dworcu głównym w Poznaniu odbyła się uroczystość powitania sztandaru, a następnie msza święta odprawiona w koszarach na Cytadeli. Po mszy żołnierzom służby czynnej i rezerwy oraz członkom komitetu, który ufundował sztandar, zostały wręczone odznaki pamiątkowe. Uroczystość zakończyła defilada. O godz. 13.00 odbył się obiad żołnierski, a wieczorem tego dnia apel poległych.
Na lewej stronie płatu sztandarowego są umieszczone: w prawym górnym rogu na tarczy wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, w lewym górnym rogu na tarczy znak wojsk łączności, w prawym dolnym rogu na tarczy herb Poznania, w lewym dolnym rogu na tarczy odznaka pamiątkowa 7 baonu telegraficznego, na dolnym ramieniu krzyża kawalerskiego napis: „Poznań 15 I 1919”[12].
Wrześniowe losy sztandaru opisane są w dwóch notatkach.
Relacja z Banknock: cyt.: „6 Batalion Telegraficzny, 7 Batalion Telegraficzny. – Sztandary przewiezione zostały we wrześniu 1939 na Węgry przez mjra Eugeniusza Łysaka, po czym drogą dyplomatyczną odesłane do Francji”[11].
Notatka ppor. J. Dobrowolskiego, ppor. Jana Kapsa i mjr. E. Łysaka sporządzona w obozie w Csiz-Furdo 13 października 1939: cyt.: „Stwierdzamy, że w dniu 13.X.1939 r. zostały przekazane przez mjr. Eugeniusza Łysaka panu gen. bryg. Dembińskiemu, komendantowi obozu internowanych na Węgrzech 2 (dwa) sztandary wojskowe, tj. 6 Baonu Telegr. Jarosław i 7 Baonu Telegr. Poznań”[13].
Sztandar aktualnie eksponowany jest w Instytucie gen. Sikorskiego w Londynie.
30 maja 1930 roku minister spraw wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 7 btlgr[14].
Odznaka o wymiarach 42x42 mm ma kształt krzyża maltańskiego z wciętymi krawędziami zewnętrznymi ramion. Pośrodku krzyża odlany srebrny orzeł wz. 1927 w otoku z dwóch gałązek zielono emaliowanych liści wawrzynu. Na ramionach wypełnionych czarną emalią z niebieskim emaliowanym obrzeżem wpisano datę utworzenia oddziału „1919”, numer i inicjały „7 B T”. Dwuczęściowa – oficerska wykonana w srebrze, emaliowana[15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.