Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Pułk Łączności (2 płącz) – oddział łączności Wojska Polskiego II RP.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Tradycje | |
| Święto |
29 czerwca |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
2 pułk łączności stacjonował na terenie trzech okręgów korpusów: V, VI i X.
W czerwcu 1924 roku została wprowadzona nowa organizacja pokojowa wojsk łączności, w ramach której rozformowano 3 pułk łączności i sformowano pułk radiotelegraficzny. Ze składu pułku został wyłączony II batalion radiotelegraficzny i kadra kompanii zapasowej tegoż batalionu. Obie jednostki stacjonujące w Żurawicy zostały włączone w skład pułku radiotelegraficznego. Dotychczasowy dowódca II batalionu radiotelegraficznego kpt. łącz. inż. Kazimierz Goebel został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego, natomiast pełniący obowiązki komendanta kadry kompanii zapasowej por. łącz. Józef Chebda został przeniesiony do pułku radio[1].
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 29 czerwca, jako datę święta pułkowego[2].
Organizacja pokojowa pułku w 1923 roku[3]
W skład dowództwa wchodził sztab i sekcja administracyjno-taborowa. Ponadto przy dowództwie pułku funkcjonował warsztat i skład techniczny[4].
Dowódca pułku podlegał bezpośrednio szefowi wojsk łączności Okręgu Korpusu Nr X. Dowódcy pułku podlegali bezpośrednio dowódcy batalionów telegraficznych i dowódca batalionu radiotelegraficznego oraz dowódcy kompanii telegraficznych specjalnych. W sprawach wyszkolenia i technicznych dowódca pułku miał dwóch pomocników: oficera telegrafii i oficera telegrafii. Ponadto we wszystkich sprawach, a w szczególności sprawach administracyjnych, pomocnikiem dowódcy pułku był jego zastępca[4].
Kadry kompanii zapasowych telegraficznych i kadra kompanii zapasowej radiotelegraficznej składały się z dowództwa kadry, magazynu okręgowego, warsztatu okręgowego i sekcji taborowej. Do każdej kadry została przydzielona, pod względem ewidencyjnym stała stacja gołębi pocztowych. Komendant kadry, pod względem służbowym, podlegał dowódcy okręgu korpusu, na obszarze którego kadra stacjonowała. Z dowódcą pułku komendant kadry „pozostawał w ścisłym porozumieniu”. Dowódca pułku i dowódca batalionu miał prawo inspekcjonowania kadry, po uprzednim poinformowaniu o tym dowódcy okręgu korpusu[3].
14 lipca 1928 Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 2 płącz[13]. Odznaka o wymiarach 40x40 mm ma kształt srebrnego równoramiennego krzyża pokrytego czarną emalią. W centrum niebieski medalion z cyfrą „2” w srebrnym wieńcu. Między ramionami srebrne błyskawice. Krzyż nałożony jest na złoconą tarczę słoneczną. Odznaka oficerska, trzyczęściowa, wykonana w srebrze, emaliowana. Wykonawcą odznak byli Zjednoczeni Grawerzy z Warszawy[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
