20 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

20 Dywizja Piechoty (zmotoryzowana) (niem. 20. Infanterie-Division (mot.) – niemiecka zmotoryzowana dywizja piechoty z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę i Francję oraz ataku na Związek Radziecki.

Ten artykuł dotyczy niemieckiej 20 Dywizja Piechoty. Zobacz też: 20 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

20 Dywizja Piechoty (zmotoryzowana)

20. Infanterie-Division (mot.)

Znak taktyczny dywizji
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	15 października 1935
Rozformowanie	23 lipca 1943
Tradycje
Kontynuacja	20 Dywizja Grenadierów Pancernych
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Maximilian Schwandner
Ostatni	gen. mjr Georg Jauer
Działania zbrojne
II wojna światowa: kampania wrześniowa kampania francuska atak Niemiec na ZSRR blokada Leningradu
Organizacja
Dyslokacja	Hamburg
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	XIX Korpus Armijny[1], XVI Korpus Armijny, XXXIX Korpus Armijny, XXXXIII Korpus Armijny

Historia

Dywizja została sformowana zgodnie z rozkazem z 15 października 1935 w Hamburgu. Jesienią 1937 została zmotoryzowana.

W sierpniu 1939 przerzucona na Pomorze w rejon Słupska. Wzięła udział w agresji na Polskę w składzie XIX Korpusu 4 Armii Grupy Armii „Północ”. W październiku powróciła do Hamburga, a następnie została przerzucona do Dolnej Nadrenii, gdzie weszła w skład XVI Korpusu Armijnego 6 Armii.

W składzie XVI Korpusu wzięła udział w kampanii francuskiej. Początkowo walczyła w Holandii i Belgii, a następnie Francji. Po zakończeniu walk pozostała we Francji do kwietnia 1941.

W maju 1941 przerzucona do Prus Wschodnich, a w czerwcu weszła w skład XXXIX Korpusu Armijnego 3 Grupy Pancernej Grupy Armii „Środek”. W składzie tego korpusu wzięła udział w ataku na ZSRR na kierunku Białystok–Mińsk.

We wrześniu 1941 wraz z XXXIX Korpusem weszła w skład 16 Armii Grupy Armii „Północ” i przerzucona do Tichwina. Od tego momentu do listopada 1942 uczestniczyła w walkach pod Leningradem.

W grudniu 1942 została przerzucona pod Witebsk, weszła w skład Grupy Armii „Środek”, początkowo pozostając w odwodzie. W lutym 1943 weszła w skład XXXXIII Korpusu 3 Armii Pancernej, walcząc w rejonie Witebska.

Rozkazem z dnia 23 lipca 1943 została przeformowana w 20 Dywizję Grenadierów Pancernych.

Dowódcy dywizji

• gen. por. Maximilian Schwandner (1935 – 1938)
• gen. por. Mauritz von Wiktorin^[2] (1938 – 1940)
• gen. mjr/gen. por. Hans Zorn (1940 – 1942)
• gen. mjr/gen. por. Erich Jaschke (1942 – 1943)
• gen. mjr Georg Jauer (1943)

Szefowie sztabu:

• ppłk Werner Friebe (w czasie agresji na Polskę^[2])

Struktura organizacyjna

Skład w 1939^[3]:

• 69 pułk piechoty (zmot) (Infanterie-Regiment 69 (mot.))
• 76 pułk piechoty (zmot) (Infanterie-Regiment 76 (mot.))
• 90 pułk piechoty (zmot) (Infanterie-Regiment 90 (mot.))
• 20 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 20)
• I/56 pułk artylerii (I. Abteilung Artillerie-Regiment 56)
• 20 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 20)
• 20 dywizjon przeciwpancerny (Panzerabwehr-Abteilung 20)
• 20 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 20)
• 20 batalion łączności (Nachrichten.-Abteilung 20)

Skład w 1940:

• 76 pułk
• 76 pułk piechoty (zmot) (Infanterie-Regiment 76 (mot.))
• 90 pułk piechoty (zmot) (Infanterie-Regiment 90 (mot.))
• 20 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 20)
• 20 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 20)
• 20 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 20)
• 20 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 20)
• 20 batalion łączności (Nachrichten.-Abteilung 20)

Przypisy

1. Zarzycki 2014 ↓, s. 60,66.
2. Zarzycki 2014 ↓, s. 66.
3. Zarzycki 2014 ↓, s. 66,67.

Bibliografia

• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.