podpisano umowę pomiędzy rządem polskim na emigracji z rządem francuskim o formowaniu polskich wojsk lądowych, lotniczych i marynarki wojennej we Francji[1]
grupa 19 polskich pilotów wyjechała z Polskiej Bazy Lotniczej na lotnisku Lyon Bron na przeszkolenie do francuskiego Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Myśliwskiego w Montpellier; grupa ta przyjęła nazwę „Grupy Montpellier”[1]
do polsko-francuskiej umowy międzynarodowej w sprawie lotnictwa polskiego podpisano umowę dodatkową, na mocy której we Francji miały powstać 4 dywizjony myśliwskie, 2 dywizjony współpracy z armią i zapasowe jednostki kadrowe[1]
wydano rozkaz o wydzieleniu lotnictwa polskiego we Francji z Ministerstwa Spraw Wojskowych jako samodzielnej części sił zbrojnych, która otrzymała nazwę Polskie Siły Powietrzne (PSP), podporządkowane bezpośrednio Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[1]
Naczelny Wódz gen. dyw. Władysław Sikorski w Centrum Szkolenia Lotniczego w Lyon-Bron dokonał przeglądu, przed odlotem na front, 18 polskich pilotów myśliwskich z Grupy Montpellier (6 kluczy), którzy skierowani zostali do francuskich dywizjonów myśliwskich[1]
sformowano na lotnisku Bron w Lyonie 1 Dywizjon Myśliwski „Warszawski”, który 2 czerwca wszedł w skład Francuskiego Zgrupowania Myśliwskiego, jego dowódcą został mjr pil. Józef Kępiński[1]
generał Władysław Sikorski otrzymał od premiera Winstona Churchilla odręczne pismo wraz z memorandum i projektem umowy określającej zasady formowania polskich jednostek lotniczych na terenie Wielkiej Brytanii[1]
oddział mjr. Hubala toczył w okolicach m. Huciska walki z dwoma batalionami niemieckiej policji[3]
w kampanii francuskiej wzięło udział 166 polskich pilotów myśliwskich, 1/145 Dywizjon Myśliwski „Warszawski” zestrzelił 12 samolotów niemieckich na pewno i 2 prawdopodobnie, a ogółem polscy piloci zestrzelili na pewno 58 i 5/6 samolotów niemieckich oraz poległo 11 polskich pilotów[1]
patrol 5 samolotów z 1/145 dywizjonu myśliwskiego atakował nad Rouen (Francja) formację ok. 15 samolotów Me-110 i zestrzelił 5 maszyn bez strat własnych[1]
między rządem Polski i rządem Wielkiej Brytanii zawarta została umowa lotnicza o ochotniczym zaciągu żołnierzy lotnictwa polskiego do Royal Air Force (RAF) oraz o zorganizowaniu jednostek Polskich Sił Powietrznych ściśle związanych organizacyjnie i operacyjnie z RAF[1]
przeprowadzono ewakuację drogą morską, bez samolotów, 1/145 dywizjonu myśliwskiego z La Rochelle do Wielkiej Brytanii[1]
po licznych walkach pod Paryżem, nad rzeką Sonną i pod Belfortem, część 2 Dywizji Strzelców Pieszych przekroczyła granicę szwajcarską i została internowana (ok. 9 tys. żołnierzy)[2]
podpisano drugą polsko-brytyjską umowę lotniczą, ustalająca nowe formy organizacji i użycia Polskich Sił Powietrznych. PSP stały się częścią składową suwerennych Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[8][2]
polskie lotnictwo myśliwskie osiągnęło największy sukces dnia w „Bitwie o Anglię”: polscy piloci zestrzelili 26 samolotów niemieckich na pewno i 3 prawdopodobnie[8]
kpt. Maciej Kalenkiewicz w brytyjskim ośrodku Ringway zorganizował pierwszy polski kurs spadochronowy[9]
zakończyła się „Bitwa o Anglię”. Polscy piloci myśliwscy zestrzelili 203 samoloty niemieckie na pewno, 35 prawdopodobnie, a 36 uszkodzili. W walkach zginęło 33 pilotów polskich[8]
gen. Sikorski w liście do gen. Sosnkowskiego sformułował postulat „skończenia z uprawianiem polityki w Związku Walki Zbrojnej i bezwzględnego przestrzegania apolityczności organizacji”; polecił też dokonać zmian w tekscie przysięgi[3]
Jarosław Krawczyk, Katarzyna Zientara-Majewski [red].Polskie państwo podziemne 1939-1945 nr 5/10.„Gazeta Wyborcza”,s.2.Warszawa:Agora S.A..
AndrzejChmielarz,GrzegorzJasiński:Armia Krajowa: 1939-1945.Warszawa:Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej,2011. ISBN978-83-62345-63-2. Brak numerów stron w książce
Boje Polskie 1939 – 1945; poradnik encyklopedyczny.Krzysztof Komorowski (red.).Warszawa:Bellona Spółka Akcyjna,2009. ISBN978-83-7399-353-2. Brak numerów stron w książce
KazimierzSobczak (red.):Encyklopedia II wojny światowej.Warszawa:Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej,1975. Brak numerów stron w książce
JerzyKonieczny:Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945.Warszawa:Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1984,1984. Brak numerów stron w książce
Władysław Kurkiewicz, Adam Tatomir, Wiesław Żurawski:Tysiąc lat dziejów Polski; Kalendarium.Warszawa:Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza,1974. Brak numerów stron w książce
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.