12 Eskadra Liniowa

12 eskadra liniowa – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

12 Eskadra Liniowa

12 Eskadra Lotnicza

Godło eskadry[1]
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	marzec 1939
Tradycje
Rodowód	12 eskadra wywiadowcza
Kontynuacja	215 dywizjon bombowy
Dowódcy
Pierwszy	kpt. pil. Ludwik Idzikowski
Ostatni	kpt. obs. Konstanty Koziełło
Organizacja
Dyslokacja	lotnisko Okęcie
Rodzaj wojsk	lotnictwo

Formowanie i zmiany organizacyjne

Podczas reorganizacji lotnictwa wojskowego w 1925 roku 12 eskadrę wywiadowczą przemianowano na 12 eskadrę lotniczą^[2].

Osobny artykuł: 12 eskadra wywiadowcza.

Eskadra pozostałą w strukturach 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie^[3]. Wyposażenie stanowiły samoloty Ansaldo A.300^[4].

Jesienią 1925 rozpoczęto przezbrajanie eskadry na samoloty Potez XV. Wiosną 1926 eskadra miała już etatowy stan 6 samolotów^[4]. W 1929 jednostka zmieniła nazwę na 12 eskadra liniowa. Jednocześnie zwiększono etat do 10 samolotów^[5].

Od wiosny 1930 trwało przezbrojenie 12 eskadry w samoloty Potez XXV^[6].

W 1932 eskadra została przezbrojona w samoloty Breguet XIX^[6].

W dniach 7-20 września 1928 załogi 12 eskadry uczestniczyły w manewrach na Wołyniu. W wyniku reorganizacji lotnictwa w marcu 1939, 12 eskadra liniowa została rozwiązana. Personel latający i naziemny przeniesiony został do formującego się 215 dywizjonu bombowego^[7].

Schemat zmian organizacyjnych eskadry

Nazwy jednostki i daty sformowania, przeformowań i rozformowania
II 1919	1 Wielkopolska eskadra polna	1920	12 eskadra wywiadowcza	1925	12 eskadra lotnicza	1929	12 eskadra liniowa	III 1939

Dowódcy eskadry

• kpt. obs. Konstanty Koziełło (1925 – IX 1925)^[4] → oficer taktyczny 1 pułku lotniczego
• kpt.pil. Mateusz Iżycki (IX 1925 – )^[4]
• kpt. Franciszek Haberek (VIII 1927 – VI 1928)^[8]
• kpt. pil. Stanisław Skarżyński (VI 1928 – 1 II 1930) → MSWojsk.
• wz. por. pil. Marian Malara (IV – 4 VII 1929)^[5]
• por. obs. Marian Sukniewicz (1 II 1930 – 25 IV 1930)^[6]
• kpt. obs. Edward Młynarski (25 IV 1930 – 30 IX 1933)^[6]
• kpt. pil. Jan Koźmiński (30 IX 1933 – 22 XI 1934)^[9]
• kpt. obs. Marian Sukniewicz (22 XI 1934 – 13 VI 1935)^[9]
• kpt. pil. Juliusz Dziewulski (13 VI 1935 – 6 VII 1937)^[10]
• kpt. Leszczyński (6 VII 1937 – XI 1938)^[7]
• kpt. obs. Feliks Łukasik (XI 1938 – III 1939)^[7]

Wypadki lotnicze

• 4 IX 1930 lecąc służbowo w wypadku lotniczym zginęli kpr. pchor. rez. pil. Leon Pędzich i szer. rez. mech. Marian Jerzy vel Erzy^[6].
• 16 X 1930 będąc na kursie pilotażu myśliwskiego, który odbywał się w 2 pułku lotniczym zginął ppor. pil. Stanisław Nowakowski. W samolocie Spad którym leciał urwały się skrzydła^[6].
• 18 listopada 1932 samolot Breguet XIX z załogą kpr. pil. Edward Durniewicz i ppor. obs. Edmund Papis podczas lotu treningowego przy niskim pułapie chmur, zaczepił o linę masztu radiostacji Raszyn. Obaj lotnicy zginęli^[6].
• 11 września 1937 lecąc samolotem RWD-8 zginął pod Szamotułami por. pil. Władysław Nowak^[11].
• 1 czerwca 1938 na poligonie Błędów, gdzie odbywała się szkoła ognia, a startując z lotniska Rakowice zginęli na samolocie „Karaś” kpt. pil. Tadeusz Suchodolski, por. obs. Stanisław Tobiasz i kpr. strz. samol. Kazimierz Kąkol^[11].

Przypisy

1. Kowalski 1981 ↓, s. 117 i 128.
2. Hoff 2005 ↓, s. 29.
3. Pawlak 1989 ↓, s. 122.
4. Pawlak 1989 ↓, s. 123.
5. Pawlak 1989 ↓, s. 124.
6. Pawlak 1989 ↓, s. 125.
7. Pawlak 1989 ↓, s. 129.
8. Pawlak 1989 ↓, s. 123–124.
9. Pawlak 1989 ↓, s. 126.
10. Pawlak 1989 ↓, s. 127.
11. Pawlak 1989 ↓, s. 128.

Bibliografia

• Krzysztof Hoff: Skrzydła Niepodległej. O wielkopolskim lotnictwie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2005. ISBN 83-921347-0-2.
• Tomasz Kowalski: Godło i barwa w lotnictwie polskim 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 978-83-206-0149-7.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.