Segon Gaston Basalgas, lo nom de Soturac vendriá del nom latin Saturus ambe lo sufixe -acum, latinizacion del sufixe gallés -aco(n). Soturac èra donc benlèu una anciana granda propietat antica que son mèstre èra Saturus[5]. En realitat, cossí s'explicariá la conservacion del -t- intervocalic, que passa normalament a -d-, e que sovent s'amudís (Saturninus > Sarnin)? Es una explicacion que cal abandonar. Gaston Basalgas fornís pas las fòrmas ancianas que permetrián de levar la dificultat. Cossí que siá, Soturac es present al sègle XVIII sus las mapas de Cassini (Souturac, Soturac) e al sègle XVII sus la de Sanson (Saturac) [6]. En 1793, lo nom de la comuna s'escriviá Soturat. Coma los noms en -ac se pronóncian (o se prononciavan) -at, lo nom foguèt corregit en (Aglan e) Soturac[7]. La solucion es dins Durengues, qu'evòca una parròquia misteriosa, Sent Martin de Turac, annèxa de Condat, dins la comuna de Fumèl, citada dins la lista de Valéri (1520): In Archipresbyteratu Fumellensis Rector Sancti Ypoliti de Condato, rector Sancti Anthoni de Fumello et Sancti Martini de Turaco. Durengues se demanda si la parròquia de Sent Martin es pas la parròquia de Sent Marc qu'auriá cambiat de sent dedicatari [8] e dont la glèisa romanica arroïnada es situada dins la comba del riu Thèze (en francés, afluent d'Òut), a l'extremitat nòrd-orientala de la comuna de Fumèl. E justament, lo borg de Soturac es exactament al limit de Fumèl e d'Òut e Garona, al sud de la glèisa de Sent Marc, dins la ribièra d'Òut. Soturac se pòt donc comprene coma, en ancian occitan, sotz o puslèu so Turac, «jos, devath la parròquia de Turac, que dempuèi la ribièra es amont». Soturac demòra Soturac, per Sotz seriá pus complicat.
Aglan, escrit Duglan sus la mapa de Sanson, sovent aproximativa pels noms de luòcs [9], situat dins la ribièra d'Òut, es benlèu un ancian Daglan, gallés dago lano-, «bona plana», coma Daglan[10] en Sarladés, ambe deglutinacion de l'iniciala d-, confonduda ambe la preposicion d'; mas lo lengadocian articula pas mai -n finala. Delamarre explica Daglan (de Sarladés) per dago-landon, «bon prat» e considèra que Dago-lānon es possibla foneticament [en realitat non], mas pus improbable semanticament [11], çò que règla la question.
Cavanhac deu èsser coma son omonime del canton de Martèl: s'explica per Cavannius, fòrma latinizada del nom gallés d'òme Cavannus, ambe lo sufixe -acu(m)[12] , latinizacion del sufixe gallés -aco(n). Cavanhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica que son mèstre èra Cavannius. Es l'explicacion de Dauzat e i a de variantas leugièras: Cavanus e sufixe -iacum, o Cavannius e sufixe -acum, per los Féniés [13], Cavannus o Cavannius + -acum, per Gaston Basalgas [14].
Couvert (nom francés)
Entre 1795 e 1800, Soturac annexèt Aglan (nom francés), Cavagnac (nom francés, donc Cavanhac) e Couvert (nom francés); d'aquí a 1801, la comuna èra Aglan-Soturac-Couvert et Cavagnac (en francés)
entre 1795 e 1800, Soturac annexèt Aglan (nom francés), Cavagnac (nom francés, donc Cavanhac) e Couvert (nom francés); d'aquí a 1801, la comuna èra Aglan-Soturac-Couvert et Cavagnac (en francés)
França
