From Wikipedia, the free encyclopedia
Jean Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 de julhet de 1889 - Milly-la-Forêt, 11 d'octobre de 1963) èra un poèta francés, e artista de talents multiples, grafista, dramaturg e cineasta. En 1955 foguèt elegit membre de l'Acadèmia francesa e de l'Acadèmia Reiala de lenga e de litetratura francesas de Belgica.
Jean Cocteau | |
---|---|
Cocteau en 1923 | |
Nom de naissença | Maurice Eugène Clément Jean Cocteau |
Naissença | 5 de julhet de 1889 Maisons-Laffitte, Illa de França |
Decès | 11 d'octobre de 1963 Milly-la-Forêt, Illa de França |
Activitat(s) | romancièr, dramaturg, poèta, cineasta, Pintre, dessenhs, litografias, ceramicas, tapisserias |
Illustracion : Cocteau en 1923 |
Es enterrat dins la capèla de Saint-Blaise-des-Simples a Milly-la-Forêt. Un colleccionaire american ofriguèt mai de 1500 de sas òbras d'una valor de 7 500 000 euros a la vila de Menton.
Jean Cocteau nasquèt a Maisons-Laffitte d'una familha borgesa de París. Son paire, avocat e pintre amator, se suicidèt quand Cocteau aviá nòu ans aguèt una sòrra e un fraire[1].
A quinze ans Cocteau foguèt enviat al lycée Condorcet fòrça amic del venenós Pierre Dargelos que venguèt fascinat[2], indisciplinat foguèt remandat en 1904 sens diplòma.
Publiquèt son primièr libre de poèmas, « La Lampe d'Aladin », a 20 ans (1909) recebèt l'escais de « prince frivole » e se fascinèt pel mèstre dels ballets russes, Sèrgi Diaghilev e d'artistas de la tropa Leon Bakst (pintre) e Vaslav Nijinsky (dançaire).
Collaborèt amb aqueles dins Le Dieu bleu (1912), e Parade, ballet produit en 1917 amb costums e decòrs de Pablo Picasso e musica d'Erik Satie. Trabalhèt amb lo movement dadà.
Franc del servici militar, Cocteau decidiguèt pasmens de participar a la guèrra de 1914, coma agent sanitaria civil volèt, amb Roland Garros. En 1920 escriguèt un roman sus la guèrra Thomas l’Imposteur. Dins los ans 1920, Cocteau s'associèt amb Marcel Proust, André Gide e Maurice Barrès.
En 1918, Max Jacob li presentèt lo jòve Raymond Radiguet. Entosiasta pels poèmas de Radiguet, Cocteau li balhèt conselhs, l’encoratgèt, lo faguèt trabalhar e publicar dins de revistas d’Avantgardas. E mai tard e fòrça viatjes Cocteau promoviá sus trabalhs e faguèt publicar Le Diable au corps.
La reaccion de Cocteau a la mort subte de Radiguet, en 1923, creèt un desacòrdi amb d'amics que declarèron que l'aviá daissat destimborlat, malcorat e pres per l'opium.
Sa dependéncia a l'opium a aquela epòca, Cocteau l'explica coma un simple azard ligat a sas relacions amb Louis Laloy, lo director de l'Opèra de Montcarles. Los efòrces per se'n desacotumar influencièron fòrça son modèl literari. Son libre mai conegut, Les Enfants Terribles, foguèt escrich en una setmana, pendent una dificila desintoxicacion.
Jean Cocteau e la familha Bourgoint se coneguèron mejans Christian Bérard, un pintre que realizèt de decòrs per Cocteau. Los Bourgoints avián tres enfants, los bessons Maxime e Jeanne, e lo cabdet Jean.
Jeanne e Jean Bourgoint tornèron veire Cocteau en 1925. Jos l'influéncia d'amics[3] se convertiguèt e lo 19 d'octobre Jean Cocteau communiava al costats de Jean Bourgoint e de Maurice Sachs. Se frequentèron fins a 1929, data de sicidi Jeanne, daissant lo fraire destimborlat. S'inspirèt de la vida de Jeanne e de Jean Bourgoint per esciure l'istòria dels Les Enfants terribles.
Dins los ans 1930, Cocteau seriá estat en relacion amb la princessa Nathalie Paley, (ostal dels Romanov), modista, actritz o modèla e anciana femna del coturièr Lucien Lelong. Natalie s'afolèt, aquò provoquèt una granda confusion entre Cocteau e Paley. Cocteau evòca l'avortament dins Le passé défini, coma consequéncia d'una escena violenta amb Marie-Laure de Noailles, mas benlèu seriá degut a l'opium.
Vèrs 1933, Cocteau coneguèt Marcel Khill que venguèt son companhon e creèt lo ròtle del messatgièr de Corinta dins La Machine Infernale. Faguèron ensems, en 1936, un torn del monde en 80 jorns contat dins Mon Premier Voyage.
Aprèp Cocteau aguèt de relasions de longa durada amb dos actors franceses, Jean Marais e Edouard Dermit, aquel darrièr oficialament adoptat par Cocteau.
Seriá estat en relation amb Panama Al Brown, un boxaire que prenguèt en carga la carrièra.
En 1940, Le Bel Indifférent, una pièça de Cocteau escricha per Édith Piaf, foguèt un grand succès. Tanben trabalhèt amb Pablo Picasso e Coco Chanel. Lutava de contunh contra son intoxicacion a l'òpi pendent sa vida d'adulta. Alara qu'èra dubertament omosexual, aguèt d'aventuras brèvas e complicadas amb de femnas. Dins son trabalh se tròba fòrça criticas contra l'omofobia.
Jean Cocteau joguèt un ròtle ambigú pendent la Segonda Guèrra Mondiala, los resistents l'accusan de collaboracion amb los Alemands, une partida de son passat (1939-1944) demòra misteriosa[4].
Alara una referéncia cinematografica, presidiguèt lo Festenal de Canas en 1953 e 1954.
En 1960, l'artista filma Le Testament d'Orphée amb lo sosten financièr de François Truffaut.
En octobre 1963, a la novèla de la mòrt de son amiga Édith Piaf, Cocteau moriguèt qualques oras mai tard d’una crisi cardiaca dins son ostal de Milly-la-Forêt l'11 d'octobre de 1963 a 74 ans[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.