Victorien Sardou (født 5. eller 7. september 1831, død 8. november 1908) var ein fransk dramatikar og forfattar.[1]
Sardou skreiv historiske drama, komediar og librettoar for operaer og operettar. I 1877 blei han medlem av Académie française. Han er i dag best hugsa for utviklinga, ved sida av Eugène Scribe, av det velgjorte skodespelet.[2] Han skreiv fleire skodespel som blei omforma til populære operaer på 1800-talet, slike som dramaet La Tosca som førte fram til Giacomo Puccini sin opera av same namn (1900), og Fedora av Umberto Giordano, eit verk som òg gjorde fedorahatten populær.[3] Skodespelet Rabagas gav opphav til det norske uttrykket «rabagast».
- La Taverne des étudiants (1854)
- Les Premières Armes de Figaro (1859), med Emile Vanderbuch
- Les Gens nerveux (1859), med Théodore Barrière
- Les Pattes de mouche (1860)
- Monsieur Garat (1860)
- Les Femmes fortes (1860)
- L'écureuil (1861)
- L'Homme aux pigeons (1861), som Jules Pélissié
- Onze Jours de siège (1861)
- Piccolino (1861), komedie i 3 akter med songar[4]
- Nos Intimes! (1861)
- Chez Bonvalet (1861), som Jules Pélissié, med Henri Lefebvre
- La Papillonne (1862)
- La Perle Noire (1862)
- Les Prés Saint-Gervais (1862), med Philippe Gille og musikk av Charles Lecocq
- Les Ganaches (1862)
- Bataille d'amour (1863), med Karl Daclin og musikk av Auguste Vaucorbeil
- Les Diables noirs (1863)
- Le Dégel (1864)
- Don Quichotte (1864), omarrangert by Sardou og Charles-Louis-Etienne Nuitter og musikk av Maurice Renaud
- Les Pommes du voisin (1864)
- Le Capitaine Henriot (1864), av Sardou og Gustave Vaez, musikk av François-Auguste Gevaert
- Les Vieux Garçons (1865)
- Les Ondines au Champagne (1865), som Jules Pélissié med Henri Lefebvre, musikk av Charles Lecocq
- La Famille Benoîton (1865)
- Les Cinq Francs d'un bourgeois de Paris (1866), som Jules Pélissié med Dunan Mousseux
- Nos Bons Villageois (1866)
- Maison neuve (1866)
- Séraphine (1868)
- Patrie! (1869), tilverka av Sardou i 1886 til ein grog-opera med musikk av Emile Paladilhe
- Fernande (1870)
- Le roi Carotte (1872), musikk av Jacques Offenbach
- Les Vieilles Filles (1872), med Charles de Courcy
- Andréa (1873)
- L’Oncle Sam (Uncle Sam; 1873)
- Les Merveilleuses (1873), musikk av Félix Hugo
- Le Magot (1874)
- La Haine (1874), musikk av Jacques Offenbach
- Ferréol (1875)
- Piccolino (1876), opéra-comique, med Charles-Louis-Etienne Nuitter og med musikk av Ernest Guiraud[5]
- L'Hôtel Godelot (1876), med Henri Crisafulli
- Dora (1877)
- Les Exilés (1877), med Gregorij Lubomirski og Eugène Nus
- Les Bourgeois de Pont-Arcy (1878)
- Les Noces de Fernande (1878), med Émile de Najac og musikk av Louis-Pierre Deffès
- Daniel Rochat (1880)
- Divorçons! (1880), med Émile de Najac
- Odette (1881)
- Fédora (1882)
- Théodora (1884), seinare revidert i 1907 med Paul Ferrier og musikk av Xavier Leroux
- Georgette (1885)
- Le Crocodile (1886), med musikk av Jules Massenet
- La Tosca (1887), med musikk av Louis Pister
- Marquise (1889)
- Belle-Maman (1889), med Raymond Deslandes
- Cléopâtre (1890), med Émile Moreau og musikk av Xavier Leroux[6]
- Thermidor (1891)
- Madame Sans-Gêne (1893), med Émile Moreau
- Gismonda (1894)
- Marcelle (1895)
- Spiritisme (1897)
- Paméla (1898)
- Robespierre (1899) med musikk av Georges Jacobi
- La Fille de Tabarin (1901), med Paul og musikk av Gabriel Pierné
- Les Barbares (1901), operalibretto med Pierre-Barthélemy Gheusi, musikk av Camille Saint-Saëns
- Dante (1903), med Émile Moreau
- La Sorcière (1903)
- Fiorella (1905), med Pierre-Barthélemy Gheusi og musikk av Amherst Webber
- L'Espionne (1906)
- La Pisie (1906)
- L'Affaire des Poisons (1908), som Jules Pélissié[7]
Encarta Dictionary, Microsoft Encarta Premium Suite 2004.
_-_Archivio_Storico_Ricordi_FOTO001650.jpg)
.png)
