Victorien Sardou

Victorien Sardou (født 5. eller 7. september 1831, død 8. november 1908) var ein fransk dramatikar og forfattar.^[1]

Victorien Sardou
Pseudonym	Jules Pélissié
Statsborgarskap	Frankrike
Fødd	5. september 1831 tidlegare 9. arrondissement i Paris
Død	8. november 1908 (77 år) Paris, Marly-le-Roi
Yrke	skodespelforfattar, skribent, dramaturg, librettist
Språk	fransk
Medlem av	Académie française
Far	Antoine Léandre Sardou
Mor	Eveline Viard
Born	Pierre Sardou, Geneviève Sardou
Victorien Sardou på Commons

Sardou skreiv historiske drama, komediar og librettoar for operaer og operettar. I 1877 blei han medlem av Académie française. Han er i dag best hugsa for utviklinga, ved sida av Eugène Scribe, av det velgjorte skodespelet.^[2] Han skreiv fleire skodespel som blei omforma til populære operaer på 1800-talet, slike som dramaet La Tosca som førte fram til Giacomo Puccini sin opera av same namn (1900), og Fedora av Umberto Giordano, eit verk som òg gjorde fedorahatten populær.^[3] Skodespelet Rabagas gav opphav til det norske uttrykket «rabagast».

Skodespel

• La Taverne des étudiants (1854)
• Les Premières Armes de Figaro (1859), med Emile Vanderbuch
• Les Gens nerveux (1859), med Théodore Barrière
• Les Pattes de mouche (1860)
• Monsieur Garat (1860)
• Les Femmes fortes (1860)
• L'écureuil (1861)
• L'Homme aux pigeons (1861), som Jules Pélissié
• Onze Jours de siège (1861)
• Piccolino (1861), komedie i 3 akter med songar^[4]
• Nos Intimes! (1861)
• Chez Bonvalet (1861), som Jules Pélissié, med Henri Lefebvre
• La Papillonne (1862)
• La Perle Noire (1862)
• Les Prés Saint-Gervais (1862), med Philippe Gille og musikk av Charles Lecocq
• Les Ganaches (1862)
• Bataille d'amour (1863), med Karl Daclin og musikk av Auguste Vaucorbeil
• Les Diables noirs (1863)
• Le Dégel (1864)
• Don Quichotte (1864), omarrangert by Sardou og Charles-Louis-Etienne Nuitter og musikk av Maurice Renaud
• Les Pommes du voisin (1864)
• Le Capitaine Henriot (1864), av Sardou og Gustave Vaez, musikk av François-Auguste Gevaert
• Les Vieux Garçons (1865)
• Les Ondines au Champagne (1865), som Jules Pélissié med Henri Lefebvre, musikk av Charles Lecocq
• La Famille Benoîton (1865)
• Les Cinq Francs d'un bourgeois de Paris (1866), som Jules Pélissié med Dunan Mousseux
• Nos Bons Villageois (1866)
• Maison neuve (1866)
• Séraphine (1868)
• Patrie! (1869), tilverka av Sardou i 1886 til ein grog-opera med musikk av Emile Paladilhe
• Fernande (1870)
• Le roi Carotte (1872), musikk av Jacques Offenbach
• Les Vieilles Filles (1872), med Charles de Courcy
• Andréa (1873)
• L’Oncle Sam (Uncle Sam; 1873)
• Les Merveilleuses (1873), musikk av Félix Hugo
• Le Magot (1874)
• La Haine (1874), musikk av Jacques Offenbach
• Ferréol (1875)
• Piccolino (1876), opéra-comique, med Charles-Louis-Etienne Nuitter og med musikk av Ernest Guiraud^[5]
• L'Hôtel Godelot (1876), med Henri Crisafulli
• Dora (1877)
• Les Exilés (1877), med Gregorij Lubomirski og Eugène Nus
• Les Bourgeois de Pont-Arcy (1878)
• Les Noces de Fernande (1878), med Émile de Najac og musikk av Louis-Pierre Deffès
• Daniel Rochat (1880)
• Divorçons! (1880), med Émile de Najac
• Odette (1881)
• Fédora (1882)
• Théodora (1884), seinare revidert i 1907 med Paul Ferrier og musikk av Xavier Leroux
• Georgette (1885)
• Le Crocodile (1886), med musikk av Jules Massenet
• La Tosca (1887), med musikk av Louis Pister
• Marquise (1889)
• Belle-Maman (1889), med Raymond Deslandes
• Cléopâtre (1890), med Émile Moreau og musikk av Xavier Leroux^[6]
• Thermidor (1891)
• Madame Sans-Gêne (1893), med Émile Moreau
• Gismonda (1894)
• Marcelle (1895)
• Spiritisme (1897)
• Paméla (1898)
• Robespierre (1899) med musikk av Georges Jacobi
• La Fille de Tabarin (1901), med Paul og musikk av Gabriel Pierné
• Les Barbares (1901), operalibretto med Pierre-Barthélemy Gheusi, musikk av Camille Saint-Saëns
• Dante (1903), med Émile Moreau
• La Sorcière (1903)
• Fiorella (1905), med Pierre-Barthélemy Gheusi og musikk av Amherst Webber
• L'Espionne (1906)
• La Pisie (1906)
• L'Affaire des Poisons (1908), som Jules Pélissié^[7]

Referansar

1. «Sardou, Victorien». Who's Who, 59 1907. A. & C. Black, s. 1556.
2. McCormick, John (1998): «Sardou, Victorien» i: The Cambridge Guide to Theatre. Red. Martin Banham. Cambridge: Cambridge UP. ISBN 0-521-43437-8. s. 964.
3. Encarta Dictionary, Microsoft Encarta Premium Suite 2004.
4. Piccolino, comédie en trois actes, 1861 ved Google Books
5. Piccolino, opéra-comique en trois actes, 1876 at Internet Archive.
6. "THE LATEST 'CLEOPATRA'". I: The New York Times, 24. oktober 1890.
7. Cooper, Barbara T. (1998). French Dramatists, 1789-1914. Detroit, Michigan: Gale Research. ISBN 978-0-7876-1847-6.

• Denne artikkelen bygger på «Victorien Sardou» frå Wikipedia på bokmål, den 26. september 2020.