Slaget ved Luzzara

Slaget ved Luzzara var eit slag i den spanske arvefølgjekrigen, som vart utkjempa den 15. august 1702 nær Luzzara i Italia.

Denne artikkelen handlar om slaget i den spanske arvefølgjekrigen. For slaget i den polske arvefølgjekrigen, sjå slaget ved Guastalla.

Slaget ved Luzzara
Del av den spanske arvefølgjekrigen
Dato 15. august 1702 Stad Nær Luzzara (dagens Italia) 44°58′N 10°42′E Resultat Uavgjort
Partar
Habsburgmonarkiet	Frankrike[1]
Kommandantar
Eugene av Savoie	Duc de Vendôme
Styrkar
25 000	30 000 - 36 000
Tap
2 000	4 000

Den spanske arvefølgjekrigen

Flamske og rhinske felttog Friedlingen – Kehl – Ekeren – Höchstädt – Speyerbach – Schellenberg – Blenheim – Elixheim – Ramillies – Stollhofen – Oudenarde – Beachy Head – Lizard Point – Wijnendale – Lille – Malplaquet – Bouchain – Denain Italienske felttog Carpi – Chiari – Cremona – Luzzara – Cassano – Nice – Calcinato – Torino – Castiglione – Toulon – Gaeta – Cesana – Campo Maior – Siracusa Spanske og portugisiske felttog Cádiz – Vigobukta – Cap de la Roque – Gibraltar – Ceuta – Málaga – Cabritaneset – Montjuïc – 1. Barcelona – Badajoz – 2. Barcelona – Santa Cruz de Tenerife – Almansa – Xàtiva – Ciudad Rodrigo – Tortosa – Menorca – La Gudina – Almenar – Saragossa – Brihuega – Villaviciosa – 3. Barcelona

Opptak

Sommaren 1702, etter å ha teke Guastalla, vendte franskmennene under Louis Joseph de Vendôme nordover, med føremålet å kringsetje Borgoforte. På vegen slo dei leir nær Luzzara på høgresida av Po.

Då prins Eugene av Savoie høyrde dette hadde han kringsett Mantova. Han valde å avslutte omleiringa og samle alle tilgjengelege styrkar for å avskjere Vendôme.

Han nådde fram til Luzzara og sette opp hovudkvarter sitt nokre få kilometer nord for landsbyen Riva.

Slaget

Vendôme hadde ei fordelaktig stilling og hadde førebudd forsvaret sitt med Po på venstresida og austerrikarane på høgresida. Resten av terrenget var opne sletter, fulle av grøfter, kanalar, gjerder og høge buskar.

Austerrikarane hadde meir erfarne soldatar og kommandantar som grev Daun, Vaudemont, fyrst Georg av Hessen-Darmstadt og Guido Starhemberg.

Morgonen den 15. august venta prins Eugene til resten av einingane sin som han inntrengande hadde kalla ut, nådde slaglinja. Kring kl. 1700 gjekk han til åtak. Planen hans var å skilje fienden frå elvesida og prøve å omringe dei. Han gjekk til åtak fleire gonger, men oppnådde lite på grunn av sterk fransk motstand.

Slaget heldt på til mørket senka seg.

Etter slaget låg dei to armeane andlet mot andlet fram til franskmennene braut leir den 4. november og felttoget i 1702 enda.