Rhesusape

Rhesusape (Macaca mulatta) er ein makak som lever aust i Asia, der han finst frå Afghanistan i vest til kysten av Stillehavet i Kina i aust. Rhesusapen hadde siste sams forfaderen med mennesket for kring 25 millionar år sidan, og arten har vore mykje nytta til medisinsk forsking. Til dømes vart rhesusfaktoren oppdaga i denne arten, og arten har òg vore nytta til utrøyning av AIDS-vaksinar. Rhesusapar er vortne skotne opp i verdsrommet. Rhesusapen vert delt inn i seks underartar.^[1][2]

Rhesusape
Rhesusapehoe
Utbreiing og status
Status i verda: Livskraftig Utbreiinga av Rhesusape
Systematikk
Rike:	Dyr Animalia
Rekkje:	Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje:	Virveldyr Vertebrata
Klasse:	Pattedyr Mammalia
Orden:	Primatar Primates
Familie:	Dyreapar Cercopithecidae
Slekt:	Makakar Macaca
Art:	Rhesusape M. mulatta
Vitskapleg namn
Macaca mulatta Zimmermann, 1790

Japanmakaken oppstod truleg frå austlege populasjonar av rhesusapen i pleistocen, for mellom 0,31 og 0,88 millionar år sidan, og dei to artane er framleis nært skylde.^[3]

Genom

Eit utkast av genomet til rhesusapen vart publisert i 2007 og var på kring 2,87 gigabasar.^[1] Eit anna utkast vart publisert i 2011 og var på 2,84 gigabasar.^[4] I det fyrste utkastet var mellom 90,76 og 93,54 % av basane i sekvensane til rhesusapen dei same som i menneskegenomet, avhengig av utrekningsmåte. Sterkt sannsynlege ortologe gen hadde i snitt kring 97,5 % av dei same basane og koda i snitt for like mange identiske aminosyrer.^[1]

Fleire hundre potensielle mikro-RNA er funne i rhesusapegenomet, og alle desse er meir enn 90 % like med føregangssekvensar hjå menneske. Mange er heilt like.^[5]

Det er funne 33 gen i det store vevskompatibilitetskomplekset til rhesusapen, noko som er meir enn tre gonger so mange gen som mennnesket har i dette komplekset.^[6]

Kjelder

1. Gibbs, R. A.; Rogers, J.; Katze, M. G.; Bumgarner, R.; et al. (2007). «Evolutionary and Biomedical Insights from the Rhesus Macaque Genome». Science 316 (5822): 222–34. PMID 17431167. doi:10.1126/science.1139247.
2. Zahn, L. M.; Jasny, B. R.; Culotta, E.; Pennisi, E. (2007). «A Barrel of Monkey Genes». Science 316 (5822): 215. doi:10.1126/science.316.5822.215.
3. Marmi, Josep; Bertranpetit, Jaume; Terradas, Jaume; Takenaka, Osamu; Domingo-Roura, Xavier (2004). «Radiation and phylogeography in the Japanese macaque, Macaca fuscata». Molecular Phylogenetics and Evolution 30 (3): 676. PMID 15012947. doi:10.1016/S1055-7903(03)00247-1.
4. Yan, Guangmei; Zhang, Guojie; Fang, Xiaodong; Zhang, Yanfeng; et al. (2011). «Genome sequencing and comparison of two nonhuman primate animal models, the cynomolgus and Chinese rhesus macaques». Nature Biotechnology 29 (11): 1019–23. PMID 22002653. doi:10.1038/nbt.1992.
5. Yue, Junming; Sheng, Yi; Orwig, Kyle E (2008). «Identification of novel homologous microRNA genes in the rhesus macaque genome». BMC Genomics 9: 8. PMC 2254598. PMID 18186931. doi:10.1186/1471-2164-9-8.
6. Pennisi, E. (2007). «Genomicists Tackle the Primate Tree». Science 316 (5822): 218–21. PMID 17431166. doi:10.1126/science.316.5822.218.

Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.