Loading AI tools
chronische darmstoornis Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) (Latijn: colon irritabile[1]; Engels: irritable bowel syndrome (IBS)) is een chronische darmstoornis waarbij de beweeglijkheid (peristaltiek) van het darmstelsel chronisch is verstoord. Onder normale omstandigheden zorgen de darmen ervoor dat het voedsel gekneed en getransporteerd wordt. Bij PDS gaan de bewegingen van de darm te snel of te langzaam. Dit gaat gepaard met buikklachten gecombineerd met een afwijkende stoelgang. De klachten nemen soms af bij defecatie of veranderen wanneer de ontlasting verandert. PDS kan van grote invloed zijn op iemands leven. PDS-patiënten ervaren vaak onbegrip en maatschappelijke problemen.
| Prikkelbaredarmsyndroom | ||||
|---|---|---|---|---|
| colon irritabile | ||||
.png) | ||||
| Synoniemen | ||||
| Latijn | colon spasticum[1] colitis mucosa[1] | |||
| Nederlands | spastische darm spastisch colon | |||
| Coderingen | ||||
| ICD-10 | K58 | |||
| ICD-9 | 564.1 | |||
| DiseasesDB | 30638 | |||
| MedlinePlus | 000246 | |||
| eMedicine | med/1190 | |||
| ||||
Voor PDS konden lange tijd geen specifieke oorzaken gevonden worden. Sommigen spraken daarom liever van onverklaarde buikklachten. In 2020 publiceerde de Universiteit van Leuven een artikel in Nature dat het mechanisme van PDS blootlegt (zie verder onder het kopje oorzaken).
PDS is de meest voorkomende chronische darmaandoening. Ongeveer 5 tot 20% van de Belgische en Nederlandse mannen en 15 tot 20% van de vrouwen heeft PDS-klachten.[2] 75% van de patiënten zijn vrouwen. De helft van de patiënten is jonger dan 35 jaar wanneer de diagnose gesteld wordt en nog eens 40% bevindt zich in de leeftijdscategorie tussen 35 en 50 jaar.
De klachten van PDS verschillen van persoon tot persoon en zelfs per persoon kunnen de klachten nog weer van dag tot dag verschillen. Soms hebben mensen maanden achtereen klachten, gevolgd door klachtenvrije perioden, waarna de symptomen weer kunnen opspelen. De klachten nemen klassiek toe naar de avond. Ook ’s nachts kunnen buikpijn en andere klachten voorkomen.
De diagnose PDS wordt door een arts gesteld en wordt meestal verkregen door uitsluiting van ziekten met een gelijkaardig klachtenpatroon, zoals een gastro-intestinale tumor, de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, endometriose, neuro-endocriene tumoren (zeldzaam, maar in eerste instantie vaak aangezien voor prikkelbaredarmsyndroom) en andere aandoeningen. Omdat de symptomen van PDS erg lijken op die van andere darmaandoeningen kan het soms lang duren voordat de juiste diagnose gesteld wordt. Aan de andere kant komt PDS zo vaak voor dat men al snel een vermoeden zal hebben.
Als hulpmiddel voor artsen zijn in 2007 de Rome III-criteria opgesteld. Dit is een door een internationaal team van specialisten samengestelde lijst van criteria waaraan patiënten moeten voldoen om de diagnose te rechtvaardigen:
Bijkomende symptomen kunnen zijn:
Uitsluiting van andere aandoeningen:
In de Rome III-criteria werd een tabel van alarmerende indicaties opgesteld die eerder wijzen op een onderliggende organische oorzaak waarvoor verder onderzoek absoluut noodzakelijk is:
Verder onderzoek om andere ziekten uit te sluiten kan bijvoorbeeld gebeuren met:
Lang niet altijd zullen alle bovenstaande onderzoeken nodig zijn. Volgens de Nederlandse huisartsenstandaard[2] is bij een diagnose zonder andere verdenkingen nader onderzoek overbodig.
De oorzaken van PDS zijn gedeeltelijke nog steeds onduidelijk. In de darm zijn meestal geen zichtbare afwijkingen te vinden. Dit maakt de diagnose en behandeling moeilijk. De aandoening wordt nogal eens als functioneel bestempeld als er geen specifieke oorzaak gevonden wordt.
De Universiteit van Leuven publiceerde in 2021 een artikel in Nature dat het mechanisme blootlegde. Bij veel PDS-patiënten ontwikkelden de klachten zich na een voedselvergiftiging of andere impact op de darmen (zoals antibiotica). In het onderzoek werden eerst bacteriën in de darmen van muizen ingebracht en later ovalbumine. Er kwam hierbij een lokale immuunreactie van de mestcellen op gang (histamine aanmaak/afgifte)[3].
Hierdoor besloten de onderzoekers bepaalde provocerende voedingsstoffen (zoals gluten, soja, koemelk) in de darm van PDS-patiënten te injecteren. Zij kwamen erachter dat er een plaatselijke activering van mestcellen plaatsvond in de darm en daarmee dus ook een toename van histamine. Dit is een stap in de richting van de uitleg van voedselintoleranties vs voedselallergie. De intoleranties lijken vooral te komen doordat op lokaal niveau in de darm mestcellen worden geactiveerd door bepaalde voeding, terwijl een voedselallergie een "veralgemeende aandoening van ernstige mestcel-activatie met een impact op grotere schaal zoals de ademhaling, de bloeddruk, enzovoort is[3]."
Momenteel doet de Universiteit van Leuven verder klinisch onderzoek naar het gebruik van antihistaminica in behandeling van PDS.
Factoren die mogelijk tot PDS-klachten leiden zijn:
Het kan nuttig zijn de biologische factoren, psychologische factoren en leefgewoontefactoren na te gaan. Die kunnen van invloed zijn op de PDS-klachten.
Voor PDS is nog geen afdoende behandeling gevonden. De behandeling zoekt men meestal in voeding en leefregels.
Medicijnen die de darmperistaltiek afzwakken (spasmolytica), zoals mebeverine, hebben volgens de wetenschappelijke literatuur weinig zin bij PDS. In diverse studies is geen bewijs voor de effectiviteit van deze medicijnen gevonden.[6] Niettemin worden deze regelmatig voorgeschreven.
Dat soms deze middelen wel helpen kan toe te schrijven zijn aan het placebo-effect, dat bij de behandeling van PDS een rol kan spelen.[7] 30 tot 80 procent van de deelnemers aan korte klinische studies zagen hun symptomen verminderen als reactie op een nepgeneesmiddel.[6] MRI-scans van de hersenen bevestigen de krachtige werking van placebo’s bij dit syndroom.[8]
Ook oplosbare vezels, maagzuurremmers (in 21% van de gevallen voorgeschreven[9]), pijnstillers (19%[9]), antidiarreemiddelen (antidiarrhoica), laxeermiddelen en antidepressiva (serotoninemodulatoren) worden bij PDS door artsen voorgeschreven.
Omdat het prikkelbaredarmsyndroom een aandoening van de spijsvertering lijkt te zijn ligt het voor de hand een behandelmethode in de voeding te zoeken. Daarnaast kunnen mogelijk enkele voedingssupplementen effectief zijn.
Hypnotherapie is al in de jaren tachtig van de vorige eeuw onderzocht als een behandelingsoptie voor PDS. Uit meerdere wetenschappelijke studies, die sindsdien zijn verschenen blijkt dat tussen de 75% en 80% van de patiënten er baat bij heeft.[21][22] In Nederland worden patiënten anno 2023 regelmatig doorverwezen naar hypnotherapeuten die kennis van PDS hebben en ervaren zijn in het behandelen van mensen met PDS. Hypnotherapie is ook in medische richtlijnen (onder psychologische behandelingen)[23] opgenomen als een effectieve behandeling voor PDS.
Van acupunctuur en reflexologie is wetenschappelijk niet bewezen dat ze effectief zijn bij het prikkelbaredarmsyndroom.
Chinese kruiden. In één dubbelblinde placebogecontroleerde studie bleek een op de persoon aangepast kruidenmengsel van Chinese kruiden effectiever dan een standaard kruidenmengsel of een placebo.[24]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
