Loading AI tools
Italiaans politicus Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Baron Sidney Costantino Sonnino (Pisa, 11 maart 1847 - Rome, 24 november 1922) was een Italiaans diplomaat, onderzoeker, journalist, media-uitgever, politicus en staatsman.
Na een carrière als diplomaat (Madrid, Wenen, Berlijn en Parijs, waar hij de Commune van Parijs, de opstand van 1871, meemaakte), was hij journalist, oprichter van kranten (La Rassegna, eerst een weekblad, en Il Giornale d'Italia) en socioloog. Hij deed onderzoek naar de situatie van de boeren in zijn geboortestreek in Toscane in 1875. Hij schreef vervolgens een boek met zijn jeugdvriend Leopoldo Franchetti over de levensomstandigheden van de boeren in Sicilië en de politiek-bestuurlijke toestand op het eiland, wat resulteerde in het boek La Sicilia nel 1876. Tot op de dag van vandaag wordt dat als een standaardwerk beschouwd en het was de eerste serieuze maffiastudie. In 1882 werd Sonnino als afgevaardigde in het parlement gekozen voor de conservatief-liberalen. In 1893 werd hij minister van Financiën en saneerde hij de volledige staatsschuld. Later was hij tweemaal kortstondig, in 1906 en 1909/1910, minister-president. In zijn eerste regeringsperiode "De Honderd Dagen van Sonnino" kwam hij met een vergaand hervormingsprogramma: spoorwegnationalisatie, invaliditeitspensioenen, verregaande maatregelen om de kleine boeren in het Zuiden te ondersteunen (belastingverlaging, zaadsubsidies, kredieten en landonteigening), algemeen kiesrecht voor mannen en grote welwillendheid voor een door Maria Montessori aangeboden petitie voor algemeen vrouwenkiesrecht. De oppositie sloot snel de rijen en het enige dat Sonnino voor elkaar heeft gekregen is de afschaffing van de preventieve censuur.
Bekendheid en zijn plaats in de geschiedenis verwierf hij in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog en met name in de daarop volgende jaren als minister van Buitenlandse Zaken. Sonnino's voorganger als minister van Buitenlandse Zaken, San Giuliano, had nog in 1912 de alliantie met Oostenrijk-Hongarije en Duitsland hernieuwd. Dit pact beoogde de handhaving van de status quo aan de Italiaans-Oostenrijkse grens. Sonnino zag zijn kans schoon om de Italiaanse invloed in de regio te vergroten. In november 1914 stelde Sonnino het zojuist hernieuwde pact met de Centralen ter discussie. In ruil voor gebiedsafstand aan Italië zou Sonnino bereid zijn de neutraliteit op te geven. Uit zijn onderhandelingen die tegelijkertijd met Oostenrijk-Hongarije enerzijds en met Frankrijk en Groot-Brittannië anderzijds gevoerd werden, resulteerde uiteindelijk de opzegging van het pact met de Centralen. Sonnino's beraadslagingen waren zeer geheim, alleen premier Salandra was op de hoogte. Zelfs de koning werd voor voldongen feiten gesteld. Italië trad in 1915 tot de oorlogscoalitie van Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland toe. De prijs hiervoor werd vastgelegd in het Pact van Londen. Sonnino probeerde de positie van Italië en de door Frankrijk en Groot-Brittannië gedane beloften in het Pact van Londen uit 1915 tijdens de onderhandelingen in Versailles te verdedigen. Dat lukte niet goed (zie hieronder een van de redenen, betreffende zijn relatie met de Amerikaanse president Wilson) en hij vertrok zeer teleurgesteld uit Versailles. Uiteindelijk leverde dat niet veel meer op dan een tot op de dag van vandaag omstreden gebiedsuitbreiding in het Duitstalige Zuid-Tirol.
Sonnino's politiek had een aantal gevolgen:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
