Loading AI tools
Duits acteur Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peer Augustinski (Berlijn, 25 juni 1940 - Keulen, 3 oktober 2014)[1][2] was een Duitse acteur.
| Peer Augustinski | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Peer Augustinski in 2009 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Berlijn, 25 juni 1940 | |||
| Overleden | Keulen, 3 oktober 2014 | |||
| Land |  Duitsland | |||
| Werk | ||||
| Beroep | acteur | |||
| Handtekening | ||||
 | ||||
| Officiële website | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Peer Augustinski was de zoon van een dirigent en een celliste, die op achtjarige leeftijd leerde piano spelen. In de leeftijd tussen 7 en 17 jaar groeide hij op in de omgeving van Ribnitz-Damgarten in het voormalige Oost-Duitsland. Vanaf 1954 ging hij in Neustrelitz muziek studeren. In 1957 verhuisde hij naar de Bondsrepubliek Duitsland en bezocht daar van 1961 tot 1964 de Max Reinhardt-Schule für Schauspiel in Berlijn.
Vanaf 1964 werd hij voor twee jaar gecontracteerd als theater-acteur bij het Fränkische Theater Schloss Maßbach. Meerdere tussenstations in zijn artistieke carrière waren het Städtebundtheater Hof (1966-1968), het Schleswig-Holsteinische Landestheater in Flensburg (1968-1970) en de podia van de steden Kiel (1970-1972) en Keulen (1972 -1977). Hij acteerde in klassiekers als Die Gerechten van Albert Camus, Die Räuber van Friedrich Schiller, Die Ratten van Gerhart Hauptmann, Tod eines Handlungsreisenden van Arthur Miller en in het kader van de Bad Hersfelder Festspiele in 1978 in Der Diener zweier Herren van Carlo Goldoni. Daarna was hij als vrije artiest werkzaam. Van 2001 tot 2005 voltooide hij een theatertournee door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland met het treurspel Es war die Lerche van Ephraim Kishon. Ondanks zijn kennis van het bespelen van meerdere instrumenten, maakte hij hier zelden gebruik van.
In 1975 werd hij ontdekt voor de televisie door regisseur Michael Pfleghar en werd door de sketchserie Klimbim erg populair. Ook speelde hij in de comedy-tv-serie Zwei himmlische Töchter van dezelfde regisseur, samen met Ingrid Steeger. In de daaropvolgende jaren bleef hij in film en televisie een vaste waarde. Hij werkte mee aan literaire verfilmingen, waaronder Jauche und Levkojen (1979), Nirgendwo ist Poenichen (1980), Exil (1981), in gooi- en smijtfilms als Drei gegen Drei (1985) van de NDW-groep Trio, in familieseries zoals Unsere schönsten Jahre (1983) naast Elmar Wepper en Uschi Glas, maar ook in misdaadseries als Der Alte en Derrick en de tv-serie Das Traumschiff. Bovendien presenteerde hij van 1992 tot 1995 de Sat.1-show Mann-o-Mann en in 1998 het satiremagazine Fiktiv op kabel eins, dat in het daaropvolgende jaar met de Zilveren Roos van Montreux werd onderscheiden.
Vanaf medio jaren 1980 was Augustinski ook regelmatig als stemacteur werkzaam. Dankzij zijn theaterervaring en muzikale kennis synchroniseerde hij Robin Williams als goedgebekte radiopresentator in Good Morning, Vietnam (1987) en sindsdien was hij de vaste stem voor Williams. Na het winnen van de Oscar voor Good Will Hunting stuurde Williams hem een replica van de trofee met de woorden: Thank you for making me famous in Germany. Bovendien synchroniseerde hij internationaal bekende collega’s, waaronder Dudley Moore in Santa Claus (1985), Jeff Daniels in Dumb & Dumber (1994), Jean Reno in Zwei Irre und ein Schwein (1995) en Tim Allen in Jungle 2 Jungle (1997). In de animatiefilm Asterix in Amerika (1994) sprak hij de titelrol van Asterix en in de Walt Disney-productie Aladdin de flessengeest Dschinni. Ook leende hij zijn stem aan de cowboy Woody in de beide Toy Story-films en de vleermuis Bartok in Anastasia (1997) van Don Bluth. Minder bekend is, dat hij regisseur Peter Jackson in Bad Taste en Dom Joly in de serie Trigger Happy TV synchroniseerde. Als stemacteur van de Britse komedieacteur Steve Pemberton leende hij aan meer dan 20 figuren uit de tv-serie The League of Gentlemen zijn stem.
Peer Augustinski had naast zijn werk als stemacteur ook luisterboeken opgenomen, waaronder Die Nachtwächter, Gevatter Tod en Ab die Post van Terry Pratchett, meerdere misdaadverhalen van Edgar Wallace en kinderluisterboeken zoals Lisabeth und die knallharten Piraten (2005) van Richard Hamilton en Mein 24. Dezember (2007) van Achim Bröger. Daarnaast aanvaardde hij gastrollen in verschillende hoorspelseries, zoals Gruselkabinett, Geisterjäger John Sinclair, Sherlock Holmes en Das Sternentor. In de BR-hoorspelserie Der letzte Detektiv sprak hij van 1985 tot 2008 in de afleveringen 5 tot 42 de rol van de computer Sam. In 2007 werkte hij mee aan de voor het eerst opgevoerde lezing van de bijbel naar Maarten Luther, die door de Deutsche Bibelgesellschaft ingewijd werd. Hierin speelde hij de rol van Pontius Pilatus.
Augustinski was de neef van de theateracteur en stemacteur Rolf Schult. Uit zijn eerste huwelijk met Ute stammen zijn zoon Peer en dochter Olivia, die ook actrice is en acteerde in de ARD-serie Marienhof. Hij was sinds 1972 voor de tweede maal getrouwd met actrice Gisela Ferber, uit welk huwelijk zoon Bernd werd geboren. Op 8 november 2005 kreeg hij tijdens een luisterboekproductie een herseninfarct, waardoor hij voor de helft verlamd raakte en hulpbehoevend werd. Deze tegenslag beschreef hij in een boek. In het kader van meerdere publieke optredens in uitzendingen zoals Johannes B. Kerner berichtte hij over de gevolgen van zijn ziekte en zijn genezingsvooruitgang. In 2007 aanvaardde hij weer de synchronisatie van Robin Williams in Der Klang des Herzens, nadat hij in Lizenz zum Heiraten nog werd vervangen door Bodo Wolf. In juni 2008 trad hij in Keulen voor de eerste maal weer op bij een lezing van de thriller Eiskalt van Chandler McGrews. In 2010 verscheen zijn boek Aus heiterem Himmel: Mein bewegtes Leben vor und nach dem Schlaganfall, waarin hij zijn therapeutische successen met behulp van de door fysiotherapeute Doris Brötz ontwikkelde training beschrijft. Hij las ook zelf het luisterboek in. Twee maanden na de dood van Robin Williams overleed Peer Augustinski op 3 oktober 2014 in de leeftijd van 74 jaar aan de gevolgen van een epileptische aanval in een Keuls ziekenhuis. Hij woonde ten laatste in Overath bij Keulen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
