Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Voor het gelijksoortige type vervoer maar dan met wegkruisingen, zie semimetro en de parapaluterm lightrail.
Lichte metro (Engels: medium-capacity system (MCS), soms ook light rail rapid transit (LRRT))[1] is een term voor een metrolijn met lichtere capaciteit dan een reguliere metro. Hoewel veel lijnen en systemen met sneltrams of soms zelfs stadstrams rijden, is er pas sprake van een (lichte) metro als er geen wegkruisingen met overig verkeer zijn.[2][3][4][5]
| Lichte metro | ||||
|---|---|---|---|---|
.JPG) | ||||
VAL-Metrostel van de metro van Rijsel/Lille | ||||
| Aandrijving | elektromotor | |||
| Snelheid | tot ca. 100 km/h | |||
| Beschikbaarheid | openbaar vervoer | |||
| Infrastructuur | rails | |||
| Doelgroep | stedelijk en regionaal vervoer | |||
| ||||
.jpg)
De voertuigen die op lijnen van lichte metro's rijden, vallen in vier categorieën: kort uitgevoerde metrotreinen, voertuigen op basis van sneltrams, voertuigen op basis van stadstrams en speciaal ontwikkelde voertuigen op luchtbanden. Daarnaast zijn er systemen die ook stadsvervoer verzorgen en net zoals metro's onafhankelijk rijden van overig verkeer. Dit zijn de monorail en de magneetzweeftrein; beiden systemen worden alleen genoemd als ze een kleinere capaciteit hebben.
Een van de bekendste lichte metrosystemen is de Docklands Light Railway (DLR) in het oosten van Londen, deze rijdt met van Stadtbahn-trams afgeleid materieel maar is geheel kruisingsvrij. Een speciaal ontwikkeld systeem is de Véhicule Automatique Léger, die in enkele Europese steden rijdt.
Net als bij de metro wordt gebruikgemaakt van een conflictvrije baan, er zijn slechts ongelijkvloerse kruisingen met andere stromen verkeer. Dat betekent dat de lijnen meestal zijn aangelegd in tunnels en/of op viaducten. Bij lightrail wordt weliswaar ook gebruik wordt gemaakt van lichte railvoertuigen maar in tegenstelling tot metro is de baan niet (geheel) vrij van overig verkeer. Met andere woorden: bij lightrail zijn er nog wegkruisingen of rijden de voertuigen soms deels met ander verkeer op de weg. Wanneer light rail voertuigen wel gebruik maken van een geheel conflictvrije baan, wordt dit light rail rapid transit (LRRT) genoemd.[6][7]
In Indonesië zijn in de 21e eeuw verschillende lichte metrolijnen gerealiseerd. Deze worden in de markt gezet met de Engelse term Light Rapid Transit,[8][9] wat de afkorting LRT oplevert. Dit kan tot verwarring zorgen, omdat de afkorting LRT sinds 1972 voor Light Rail Transit staat, een term die het concept tram 2.0 beschrijft.
De capaciteit van een lijn met lichte metro's wordt in een door de Wereldbank gefinancierd onderzoek gesteld op 15.000 tot 30.000 passagiers (per uur, per richting), terwijl een reguliere metrolijn een capaciteit heeft die tot boven de 60.000 passagiers reikt.[10] De term light (licht) betreft hier niet de materialen van de infrastructuur of het gewicht van de voertuigen. De kwalificatie "licht" verwijst naar de lagere ontwerpeisen,[11] deze leiden meestal tot een lagere capaciteit ten opzichte van een volwaardige metro.
Binnen de Benelux zijn er wel metro-, tram- en lightrail-netwerken, maar geen specifieke lichte metrosystemen. Er is wel één stelsel dat bedoeld was om zo te functioneren, de Métro Léger de Charleroi. Hoewel dit netwerk als volwaardig licht metrostelsel gepland was, is de geleidelijke overgang van tram naar metro niet voltooid. Later zijn er trajecten zowel als klassieke stadstram en als metro (dus geen gelijkvloerse kruisingen) toegevoegd. De Franse naam Métro Léger (Engels: Light rail)[12] wordt door instanties nog steeds gebruikt.
Lichte metrosystemen rijden met vier soorten materieel.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
