Grand Prix-wegrace van Japan 1965

De Grand Prix-wegrace van Japan 1965 was de dertiende en laatste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1965. De races werden verreden op 23 en 24 oktober op de Suzuka International Racing Course, 50 kilometer ten zuidwesten van Nagoya. Aan de start kwamen de 50cc-, 125cc-, 250cc- en 350cc-klasse. De 125cc- en 350cc-klasse reden op zaterdag 23 oktober, de overige klassen op zondag 24 oktober. De wereldtitels in de 125cc- en 250cc-klasse waren al beslist, de wereldtitels in de 50cc- en 350cc-klasse werden hier beslist.

Grand Prix-wegrace van Japan 1965
Land	Japan
Datum	23- en 24 oktober 1965
Organisator	FIM
350 cc
Snelste ronde	Mike Hailwood
Eerste	Mike Hailwood
Tweede	Jim Redman
Derde	Isamu Kasuya
250 cc
Snelste ronde	Mike Hailwood
Eerste	Mike Hailwood
Tweede	Isamu Kasuya
Derde	Bill Ivy
125 cc
Snelste ronde	Luigi Taveri
Eerste	Hugh Anderson
Tweede	Luigi Taveri
Derde	Ralph Bryans
50 cc
Snelste ronde	Hugh Anderson
Eerste	Luigi Taveri
Tweede	Ralph Bryans
Derde	Mitsuo Itoh

Algemeen

Tijdens de trainingen brak Mike Duff een been. Daarom werd Bill Ivy gebeld om over te komen uit Engeland. Ivy moest inderhaast een vlucht boeken en gevaccineerd worden. Zoals gebruikelijk lieten de Japanse merken zich in de laatste GP in de kaarten kijken voor wat betreft de nieuwe machines voor het volgend seizoen. Yamaha had dat zelfs al in Monza gedaan door met de 250cc-viercilinder Yamaha RD 05 te starten. In Japan verscheen de 125cc-vijfcilinder Honda RC 148.

Stand van zaken voor aanvang van de Japanse Grand Prix

Twee wereldtitels waren nog open en bovendien erg spannend: zowel in de 50cc- als in de 350cc-klasse gingen twee coureurs met 32 punten aan de leiding: in de 50cc-klasse Suzuki-rijder Hugh Anderson en Honda-rijder Ralph Bryans en in de 350cc-klasse MV Agusta-rijder Giacomo Agostini en Honda-rijder Jim Redman. Door de streepresultaten was de stand echter niet helemaal gelijk: Anderson kon door te winnen slechts twee punten verdienen, elk ander resultaat leverde hem niets op. Ralph Bryans daarentegen had aan de derde plaats al genoeg om wereldkampioen te worden, zelfs als Anderson zou winnen. Ook in de 350cc-klasse was de stand niet echt gelijk: Als Agostini zou winnen had Redman aan de tweede plaats voldoende om wereldkampioen te worden omdat Agostini vier punten moest wegstrepen.

Streepresultaten

In de 50cc-klasse had Hugh Anderson 37 punten, maar hij moest er daarvan vijf wegstrepen (4 van de Duitse GP en 1 van de Franse GP). Als hij eerste of tweede zou worden, moest hij nog zes punten aftrekken (in het voorbeeld de punten van de GP van de USA). Hij kon maximaal 34 punten scoren. Ralph Bryans moest alleen punten aftrekken als hij in Japan als vijfde of hoger zou eindigen. Dan verdwenen de twee punten van de Belgische GP. Hij kon maximaal op 36 punten komen, maar daarvoor was de derde plaats al voldoende.

In de 350cc-klasse hadden Agostini en Redman allebei 32 punten, maar bij winst moest Agostini de vier punten van de TT van Man wegstrepen. Hij kon dus maximaal op 36 punten komen. Redman had al vier "0"-resultaten en alle punten zouden tellen. Hij zou zelfs wereldkampioen worden met de zes punten van de tweede plaats.

50 cc Punten USA DUI SPA FRA MAN NED BEL Anderson 32 (37) 6 4 8 1 6 6 6 Bryans 32 0 8 6 8 0 8 2

350 cc Punten DUI MAN NED DDR TSJ ULS FIN NAT Redman 32 0 8 8 8 8 0 0 0 Agostini 32 8 4 4 0 0 0 8 8

Rood = streepresutaat

Geel = extra streepresultaat na de GP

Mike Hailwood

Mike Hailwood kreeg een enorm aantal aanbiedingen voor het seizoen 1966, waaronder dat van Honda. Hij was ontevreden over het aantal races dat hij van MV Agusta kreeg. Vooral aan de Britse nationale races en de Ulster Grand Prix had hij graag willen deelnemen, maar toen hij eenmaal wereldkampioen was stuurde Domenico Agusta hem alleen nog naar de GP des Nations. Honda wilde hem in Japan al in de 250cc-race laten starten, maar twee contracten stonden dat in de weg: als eerste dat met MV Agusta en als tweede het persoonlijke contract van Hailwood met BP, terwijl Honda een contract had met Castrol. Het eerste probleem werd opgelost door de Motorcycle Federation of Japan zover te krijgen de Grand Prix over twee dagen uit te smeren. Hailwood's contract eindigde namelijk na de laatste 350cc-Grand Prix, die nu op zaterdag 23 oktober werd verreden. Het tweede probleem werd opgelost door Hailwood als privérijder in te schrijven.

350cc-klasse

Mike Hailwood had in de 350cc-race maar een taak: Jim Redman van de tweede plaats af houden. Dan moest Giacomo Agostini wel winnen, maar Ago's MV Agusta 350 3C wilde vanaf het begin door ontstekingsproblemen niet goed lopen. Hailwood kon niet meer doen dat Redman voor blijven en Redman kon volstaan met volgen. Toen Hailwood tegen het einde nog eens extra aanzette liet Redman hem gewoon gaan. Hij werd ook gehinderd door een bijensteek bij zijn oog, nadat voor de start een bij achter zijn stofbril was gekropen. Bovendien reed hij niet op de 350cc-Honda 2RC 172, maar op een tot 252cc-opgeboorde zescilinder Honda RC 165. Zolang Agostini niet in de buurt kwam was Redman zeker van de wereldtitel. Agostini werd slechts vijfde, nog achter de Honda-rijders Isamu Kasuya en Isao Yamashita. Bill Smith, normaal met een AJS 7R onderweg, kreeg voor de gelegenheid een Honda RC 172 en werd daar zesde mee.

Uitslag 350cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Mike Hailwood MV Agusta 1:03"32'2 8 2 Jim Redman Honda +10'1 6 3 Isamu Kasuya Honda 4 4 Isao Yamashita Honda 3 5 Giacomo Agostini MV Agusta 2 6 Bill Smith Honda 1

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Eric Hinton Norton Privérijder Chris Conn Norton Privérijder Dan Shorey Norton Privérijder Griff Jenkins Norton Privérijder John Cooper Norton Privérijder Lewis Young AJS Privérijder Bruce Beale Honda Privérijder Agne Carlsson AJS Privérijder Paddy Driver AJS Privérijder

Onbekend[1] Coureur Merk František Boček Jawa František Šťastný Jawa Gustav Havel Jawa Derek Woodman AJS / MZ Phil Read Yamaha Gilberto Milani Aermacchi Renzo Pasolini Aermacchi Silvio Grassetti Bianchi Tarquinio Provini Benelli Endel Kiisa Vostok Nikolaj Sevast'ânov Vostok

Top tien eindstand 350cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Jim Redman	Honda	38
2	Giacomo Agostini	MV Agusta	32 (34)
3	Mike Hailwood	MV Agusta	20
4	Bruce Beale	Honda	15
5	František Šťastný	Jawa	14
6	Derek Woodman	AJS / MZ	14
7	Gustav Havel	Jawa	12
8	Renzo Pasolini	Aermacchi	9
9	Phil Read	Yamaha	6
	Silvio Grassetti	Bianchi

Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

250cc-klasse

In de 250cc-race kwamen slechts acht rijders aan de start. Onder hen was František Šťastný, die persoonlijk was uitgenodigd voor de Japanse Grand Prix. Mike Hailwood debuteerde als fabrieksrijder voor Honda. Het kwam goed uit, omdat de beste Honda-rijder Jim Redman door een bijensteek boven zijn oog niet kon starten. Hailwood wende snel aan de zescilinder Honda RC 165. Hij finishte ruim anderhalve minuut voor testrijder en teamgenoot Isamu Kasuya. Bill Ivy werd derde, nadat Phil Read door een onschuldige valpartij was uitgeschakeld. Ook Franta Šťastný viel met zijn Jawa^[2] uit. Suzuki kwam niet meer aan de start nu de Suzuki RZ 65 geen succes was gebleken.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Mike Hailwood Honda 1:01"49'1 8 2 Isamu Kasuya Honda +1"32'8 6 3 Bill Ivy Yamaha +1"56'5 4 4 Gosuke Yamashita Honda +2"27'5 3 5 Hiroshi Hasegawa Yamaha 2 Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak František Šťastný Jawa Phil Read Yamaha Val

Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Mike Duff Yamaha Blessure[3] Jim Redman Honda Blessure[4] Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Barry Smith Bultaco Privérijder Kevin Cass Cotton Privérijder Frank Perris Suzuki Teambeleid[5] Günter Beer Honda Privérijder Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[6] Alain Barbaroux Aermacchi Privérijder Jean-Claude Guénard Bultaco Privérijder Bob Coulter Bultaco Privérijder David Williams Mondial Privérijder Rex Avery Bultaco Privérijder Yoshimi Katayama Suzuki Teambeleid[5] Ginger Molloy Bultaco Privérijder John Buckner Yamaha [7]

Onbekend[1] Coureur Merk Heinz Rosner MZ José Maria Busquets Montesa Derek Woodman MZ Ralph Bryans Honda Alberto Pagani Aermacchi Gilberto Milani Aermacchi Giuseppe Visenzi Aermacchi Remo Venturi Benelli Silvio Grassetti Morini Tarquinio Provini Benelli Bruce Beale Honda

Top tien eindstand 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Phil Read	Yamaha	56 (68)
2	Mike Duff	Yamaha	42 (50)
3	Jim Redman	Honda	34
4	Heinz Rosner	MZ	18
5	Derek Woodman	MZ	15
6	Bruce Beale	Honda	14
7	Tarquinio Provini	Benelli	11
8	Ramón Torras (†)	Bultaco	10
9	Frank Perris	Suzuki	9
10	Mike Hailwood	Honda	8

Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

125cc-klasse

Hoewel Hugh Anderson al wereldkampioen was zette hij alles op alles om ook in Japan te winnen. Aanvankelijk ging Luigi Taveri met de nieuwe Honda RC 148 vijfcilinder aan kop. Bryans kon het tempo niet volgen, terwijl Phil Read en Jim Redman (voor één keer op een 125 cc Honda) uitvielen. Anderson had nog wat reserves en passeerde Taveri en liep zelfs nog een flink eind uit. Achteraf bleek dat niet zo vreemd: door een gebroken bout in de cilinderkop was een koppakking weggeblazen en Taveri's vijfcilinder feitelijk een 100cc-viercilinder geworden. Anderson werd door dit alles wereldkampioen met het maximum aantal punten.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Hugh Anderson Suzuki 52"19'2 8 2 Luigi Taveri Honda +14'5 6 3 Ralph Bryans Honda 4 4 Bill Ivy Yamaha 3 5 Yasuharu Yuzawa Honda 2 6 Hironori Matsushima Yamaha 1 7 Frank Perris Suzuki Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Phil Read Yamaha Jim Redman Honda

Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Mike Duff Yamaha Blessure[3] Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Arthur Fegbli Honda Privérijder Ernst Degner Suzuki Blessure Walter Scheimann Honda Privérijder Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[6] Tommy Robb Bultaco Privérijder Bruno Spaggiari Ducati Privérijder Giuseppe Visenzi Honda Privérijder Ginger Molloy Bultaco Privérijder Bruce Beale Honda Privérijder Bo Gehring Bultaco [7] Jeff Tate Honda [7] Rick Schell Honda [7]

Onbekend[1] Coureur Merk František Boček ČZ Dieter Krumpholz MZ Heinz Rosner MZ Jochen Leitert MZ Jürgen Lenk MZ Klaus Enderlein MZ Roland Rentzsch MZ Hans Georg Anscheidt MZ-Kreidler Derek Woodman MZ Yoshimi Katayama Suzuki

Top tien eindstand 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Hugh Anderson	Suzuki	56 (62)
2	Frank Perris	Suzuki	44 (48)
3	Derek Woodman	MZ	28 (30)
4	Ernst Degner	Suzuki	23
5	Luigi Taveri	Honda	14
6	Mike Duff	Yamaha	12
7	Klaus Enderlein	MZ	11
8	Ralph Bryans	Honda	11
9	Jochen Leitert	MZ	10
10	Phil Read	Yamaha	8

Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

50cc-klasse

Toen Hugh Anderson aan de leiding ging en ook veel sneller bleek dan de Honda-coureurs, leken de kansen van Ralph Bryans op de wereldtitel te verdampen. Maar in de laatste van 14 ronden nam Anderson te veel risico en hij ging onderuit. Op dat moment was Bryans wereldkampioen. Bryans werd op de finish verslagen door teamgenoot Luigi Taveri met slechts 0,1 seconde verschil. De overige Suzuki-rijders konden het gevecht niet volgen. Mitsuo Itoh werd derde voor Hans Georg Anscheidt, bij diens eerste optreden met de Suzuki RK 65. Taveri en Anderson eindigden samen op 32 punten, maar Taveri werd tweede omdat hij twee overwinningen had geboekt en Anderson slechts een.

Uitslag 50cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Luigi Taveri Honda 39"23'3 8 2 Ralph Bryans Honda +0'1 6 3 Mitsuo Itoh Suzuki +22'2 4 4 Hans Georg Anscheidt Suzuki +37'9 3 5 Michio Ichino Suzuki 2 6 Akira Itoh Honda 1 7 K. Itoh Bridgestone Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Hugh Anderson Suzuki Val

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Barry Smith Derbi Privérijder Ernst Degner Suzuki Blessure Ángel Nieto Derbi José Maria Busquets Derbi Jacques Roca Derbi Charlie Mates Honda Privérijder Ian Plumridge Derbi Privérijder Leslie Griffiths Honda Privérijder Haruo Koshino Suzuki Cees van Dongen Kreidler Privérijder Gastón Biscia Suzuki Privérijder

Top tien eindstand 50cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Ralph Bryans	Honda	36 (38)
2	Luigi Taveri	Honda	32 (39)
3	Hugh Anderson	Suzuki	32 (37)
4	Ernst Degner	Suzuki	26
5	Mitsuo Itoh	Suzuki	16
6	Michio Ichino	Suzuki	6
7	Hans Georg Anscheidt	Kreidler / Suzuki	6
8	José Maria Busquets	Derbi	4
9	Jacques Roca	Derbi	4
10	Haruo Koshino	Suzuki	3
	Charlie Mates	Honda

Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

Trivia

Bruce Beale

Bruce Beale komt in de uitslagen van de Japanse Grand Prix niet voor. Dat is opmerkelijk, want hij reisde in het algemeen samen met Jim Redman. Bovendien was hij officieel weliswaar privérijder, maar met een bijzondere status. Hij had namelijk de beschikking over fabrieks-Honda's uit 1964 voor de 250- en 350cc-klasse. In de GP des Nations was hij in de 350cc-race gevallen en daarna ook niet meer in de uitslagen voorgekomen. Mogelijk is hij bij zijn val zodanig geblesseerd geraakt, dat hij het seizoen niet kon afmaken. Dat zou ook verklaren dat Bill Smith in de 250cc-race kon aantreden met de 1964-Honda RC 164.

Bronnen, noten en/of referenties

• Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
• Weekblad Motor 1965 nr. 42

Voetnoten

1. Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
2. De 250cc-Jawa was waarschijnlijk een omgedoopte MZ RE 250, een machine die testrijder František Srna al in de TT van Assen had ingezet.
3. Mike Duff had tijdens de trainingen een been gebroken.
4. Jim Redman was tijdens de 350cc-race door een bij boven zijn oog gestoken.
5. Suzuki had de ontwikkeling van de Suzuki RZ 65 opgegeven en zette de machine niet meer in.
6. Ramón Torras was op 30 mei verongelukt.
7. Startte alleen in de GP van de USA.

Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1965	FIM wereldkampioenschap wegrace 17e seizoen (1965)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1966
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Japan 1964	Grand Prix-wegrace van Japan	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Japan 1966

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1960–1969)

1969:	SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · ADR
1968:	DUI · SPA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT
1967:	SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · CAN · JAP
1966:	SPA · DUI · FRA · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · IOM · NAT · JAP
1965:	VST · DUI · SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ULS · FIN · NAT · JAP
1964:	VST · SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DUI · DDR · ULS · FIN · NAT · JAP
1963:	SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · ULS · DDR · FIN · NAT · ARG · JAP
1962:	SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DUI · ULS · DDR · NAT · FIN · ARG
1961:	SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · ULS · NAT · ZWE · ARG
1960:	FRA · IOM · NED · BEL · DUI · ULS · NAT

Grand Prix-wegrace van Japan

1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2022 · 2023 · 2024 · 2025