Loading AI tools
Belgisch wielrenner Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Freddy Maertens (Lombardsijde, 13 februari 1952) is een Belgisch voormalig wielrenner die beroepsrenner was van 1973 tot 1987. Hij won veel van zijn wedstrijden in de sprint en kon dankzij zijn kracht goed op het grote verzet rijden. In drie deelnames aan de Ronde van Frankrijk won hij vijftien etappes en droeg hij negen dagen de gele trui. Driemaal won hij de groene trui voor het puntenklassement. Maertens heeft het record in handen voor meeste overwinningen in één Ronde van Frankrijk (met Eddy Merckx) en één Ronde van Spanje.
| Freddy Maertens | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
Freddy Maertens tijdens de Ronde van Frankrijk 1978 | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Bijnaam | Lippe | |||
| Geboortedatum | 13 februari 1952 | |||
| Geboorteplaats | .svg){kind=small} Lombardsijde, België | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | gestopt | |||
| Discipline(s) | weg | |||
| Specialisatie(s) | sprinter | |||
| Ploegen | ||||
| 1972 1973–1975 1976–1979 1980 1981–1982 1983 1984 1984 1985 1985 1985 1986 1987 |
Flandria-Beaulieu (vanaf 1-10) Flandria-Carpenter Flandria-Velda San Giacomo Boule d'Or Masta-Concorde Splendor-Mondial Moquette AVP-Viditel Nikon-Van Schilt (tot 22-3) Individueel (23-3 tot 2-5) Eurosoap-Crack (vanaf 3-5) Robland Robland-Isoglass | |||
| Beste prestaties | ||||
| Milaan-San Remo | 5e (1977) | |||
| Gent-Wevelgem | 1e (1975, 1976) | |||
| Ronde van Vlaanderen | 2e (1973) | |||
| Parijs-Roubaix | 3e (1977) | |||
| Amstel Gold Race | 1e (1976) | |||
| Luik-Bastenaken-Luik | 2e (1976) | |||
| Ronde van Lombardije | 5e (1975) | |||
| Ronde van Italië | 7 etappezeges | |||
| Ronde van Frankrijk | 8e (1976) 15 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 1e (1977) 13 etappezeges | |||
| WK op de weg | 1e (1976, 1981) | |||
| ||||
.jpg)
Zijn profcarrière begon Maertens bij Flandria, waar hij acht jaar voor zou rijden. Die ploeg was in de jaren 70 een van de sterkste ploegen uit het peloton. Samen met de renners Marc Demeyer en Michel Pollentier behoorde Maertens tot de Drie Musketiers van Flandria, die grote successen behaalden.
Maertens werd tweemaal wereldkampioen op de weg (1976 en 1981) en eindigde tweede in 1973. In Barcelona haalde hij toen zijn landgenoot Eddy Merckx bij in de slotfase, waarna beiden in de sprint geklopt werden door de Italiaan Felice Gimondi. Het voorval zorgde voor een vete tussen Merckx en Maertens, wat negatieve gevolgen had voor de populariteit van Maertens.
Tot zijn palmares behoren overwinningen in Parijs-Tours (1975), de Zürich Metzgete (1976), de Amstel Gold Race (1976), Rund um den Henninger-Turm (1976), Gent-Wevelgem (1975 en 1976) en de Omloop Het Volk (1977 en 1978). In 1976 en 1977 won hij het eindklassement van de Super Prestige Pernod. In 1977 werd hij in een winnende positie in de Ronde van Vlaanderen uit de koers genomen omwille van een ongeoorloofde fietswissel op de Koppenberg.
In de Ronde van Spanje van 1977 leidde hij van start tot finish en won hij naast het eind- en puntenklassement ook nog eens 13 van de 19 etappes. In de Ronde van Italië dat jaar zou hij ook nog zeven ritten op zijn naam schrijven, alvorens hij met een ingewikkelde breuk tussen pols en hand na een val op het circuit van Mugello moest opgeven. Die val en het daaropvolgende moeizame herstel van de polsblessure was het begin van het einde voor Maertens. Zijn ploegmaat Pollentier kwam uit de schaduw van Freddy Maertens en nam de rol van kopman over. In 1978 won hij nog wel 2 etappes en de groene trui in de Ronde van Frankrijk, maar dat leek in die jaren een troostprijs voor een renner van zijn kaliber. Halverwege 1979 trok hij zich na een inzinking terug voor de rest van het seizoen. In 1979 en 1980 won Maertens alleen nog maar enkele criteriums en zijn carrière leek op 28-jarige leeftijd al vroegtijdig te eindigen. Ondertussen had hij door verkeerde investeringen ook een groot deel van zijn persoonlijk kapitaal verloren. Hij moest zijn huis verkopen en werd achtervolgd door de belastingsadministratie.
Hij kende echter een heropleving in de zomer van het jaar 1981, waarin hij opnieuw op topniveau presteerde. Zijn oud-ploegleider Lomme Driessens haalde hem bij de Boule d'Or-ploeg, waarvoor hij een sterke Ronde van Frankrijk reed, met 5 etappezeges en de groene trui. In het najaar werd hij in Praag ook voor de tweede keer wereldkampioen.
In de daaropvolgende seizoenen wist Maertens geen aansprekende koersen meer te winnen. Na nog een jaar Boule d'Or ging Maertens rijden voor diverse kleinere ploegjes en privésponsoren, alvorens in 1987 definitief met wielrennen te stoppen.
Na zijn carrière werkte hij een tiental jaren als vertegenwoordiger. Van 2000 tot en met 2007 werkte hij als arbeider in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare. Hij werd er een van de vaste gezichten. Sinds februari 2008 werkt hij als gastheer en pr-medewerker voor het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde.
In 2010 werd hij door lezers van de Krant van West-Vlaanderen uitgeroepen tot de beste West-Vlaamse wielrenner aller tijden.[1] Hij eindigde boven de bekende renners Briek Schotte en Johan Museeuw.
Wereldkampioenschap op de weg: 1976 en 1981
Belgisch kampioenschap op de weg: 1976
Puntenklassement Ronde van Frankrijk: 1976, 1978 en 1981
Eindklassement Ronde van Spanje: 1977In 1975 kreeg hij bij zijn overwinning in Parijs-Brussel de "Gele wimpel" uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde hiermee de prestatie van de Nederlander Peter Post uit 1964.
1973
1974
1975
1976
Wereldkampioen op de weg, Elite. Belgisch kampioen op de weg, Elite. Puntenklassement Ronde van Frankrijk1977
Belgisch kampioen op de baan, Derny, Elite. Eindklassement Ronde van Spanje
Puntenklassement Ronde van Spanje1978
Puntenklassement Ronde van Frankrijk1981
Wereldkampioen op de weg, Elite. Puntenklassement Ronde van Frankrijk
|
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
