Loading AI tools
boek van Michail Boelgakov Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zie De Meester en Margarita (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van De Meester en Margarita.
De Meester en Margarita (Russisch: Мастер и Маргарита, Master i Margarita) is een roman in twee delen van de Russische schrijver Michail Boelgakov.
| De Meester en Margarita | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Oorspronkelijke titel | Мастер и Маргарита | |||
| Auteur(s) | Michail Boelgakov | |||
| Vertaler | Marko Fondse (1968) Aai Prins (1997) | |||
| Land | Rusland | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Oorspronkelijke taal | Russisch | |||
| Uitgever | Uitgeverij van Oorschot Amsterdam | |||
| Uitgegeven | 1997 | |||
| Pagina's | 448 | |||
| ISBN | 9789028242555 | |||
| ||||
Boelgakov begon vermoedelijk eind 1928 aan de roman te werken, want het vierde hoofdstuk van zijn tweede versie bood hij in mei 1929 aan bij uitgeverij Nedra. Hij zou eraan blijven werken tot enkele weken voor zijn dood in 1940.[1]
De periode waarin Boelgakov zijn roman schreef staat bekend als de tijd van de Grote Zuiveringen in de Sovjet-Unie onder Jozef Stalin. Boelgakov beschreef die periode in zijn dagboeken, die in het Nederlands verschenen onder de titel Manuscripten verbranden niet,[2] een van de sleutelzinnen uit De meester en Margarita.[3]
De roman zou pas voor het eerst - zwaar gecensureerd - gepubliceerd worden in het maandblad Moskva in de nummers van november 1966 en januari 1967.[4] De 150,000 exemplaren waren in nauwelijks enkele uren uitverkocht.[5] Ook nu nog is De meester en Margarita volgens veel Russen het beste boek dat ooit werd geschreven. Nog elk jaar staat het bovenaan in de eindejaarslijstjes.[6]
Boelgakov begon aan de roman te schrijven in 1928. Hij verbrandde het eerste manuscript in 1930, omdat hij geen toekomst voor zichzelf zag als schrijver in de Sovjet-Unie.[7] In een brief aan Jozef Stalin vroeg Boelgakov op 28 maart 1930 om naar het buitenland te mogen gaan of ten minste, zoals hij het uitdrukte: "een betrekking te krijgen in mijn specialiteit en me aan een theater te verbinden in de functie van regisseur".[8]
Hij nam het schrijven weer op in 1931. In 1935 ging Boelgakov naar het Spasohuis, de residentie van de Amerikaanse ambassadeur bij de Sovjet-Unie William Bullitt, en vond daar zijn inspiratie voor een van de sleutelhoofdstukken van de roman, het Bal van Satan.[9] Het tweede ontwerp werd in 1936 afgerond, waarbij alle grote verhaallijnen van de definitieve versie klaar waren. Er zouden nog vier andere versies volgen. Boelgakov stopte met schrijven vier weken voor zijn dood in 1940, en liet in de roman enkele onvoltooide zinnen en losse eindjes achter. Een gecensureerde versie, waar ongeveer 12 procent van de tekst verwijderd was en nog meer veranderd, werd voor het eerst gepubliceerd in het magazine Moskva (1966, nr. 11, en 1967, nr. 1).[10]
In de Sovjet-Unie werd de eerste volledige versie gepubliceerd door Choedozjestvennaja Literatoera in 1973. Deze versie bleef de canonieke versie tot 1989, toen de definitieve versie, op basis van alle beschikbare manuscripten, werd bezorgd door Lidia Janovskaja.
De roman bestaat uit drie door elkaar heen lopende verhaallijnen: het verhaal van Satan, hier Voland (Воланд) genaamd, op bezoek in Moskou, de liefdesgeschiedenis van de Meester en Margarita, en het verhaal van Pontius Pilatus en Jezus. Alle verhalen lopen min of meer in elkaar over.
Dit deel van het verhaal speelt zich af in het Moskou ergens tussen 1930 en 1940. Stalin is aan de macht, en er is grootschalige corruptie. Religie is verboden, en er wordt veel werk verricht om aan te tonen dat Jezus nooit bestaan heeft. Kortom, een ideale plaats voor Satan om daar zijn Lentebal te houden, dat traditioneel gehouden wordt als de Walpurgisnacht samenvalt met Goede Vrijdag. Om de voorbereidingen voor zijn bal te treffen is Voland hoogstpersoonlijk naar Moskou gekomen, begeleid door zijn trawanten Fagot (Фагот, een voormalig "koormeester"), de zwarte kater Begemot (Бегемот, Russisch voor nijlpaard), de moordenaar Azazello (Азазелло), de bleke Abaddona (Абадонна, Hebreeuws voor vernietiging) en de heks Gella (of Hella; Гелла). Op het bal heeft Voland een gastvrouw nodig, en die gastvrouw moet als voornaam Margarita hebben (een duidelijke verwijzing naar de Faust van Goethe).
Het verhaal van Jezus wijkt op belangrijke punten af van het evangelie, en het begint op het moment dat Jezus gearresteerd is en voor Pilatus wordt gebracht. Jezus blijkt slechts een gewone man te zijn, met een uitermate groot empathisch vermogen, die achtervolgd wordt door een stel religieuze fanaten die al zijn woorden opschrijven en verkeerd interpreteren. Doordat Jezus in staat is de hoofdpijn van Pilatus enigszins te verlichten, wint hij zijn vertrouwen, en Pilatus probeert dan ook alles om de terdoodveroordeling van Jezus teniet te doen. Helaas voor hem slaagt hij daar niet in, en hij moet verder leven met zijn verschrikkelijke hoofdpijnen. Hij geeft wel opdracht om Judas te vermoorden en de beloning die Judas kreeg bij hogepriester Kajafas over de schutting in diens tuin te gooien.
Zie Pilatus und andere voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie De meester en Margarita (film uit 1972) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie Incident in Judaea voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie De meester en Margarita (film uit 1994) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie De meester en Margarita (televisieserie uit 2005) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie De meester en Margarita (televisieserie uit 1990) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Zie De meester en Margarita (televisieserie uit 2005) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Heel wat studenten uit het kunstonderwijs insprireerden zich op De meester en Margarita om korte animatiefilms te maken. Een volledige lijst is beschikbaar op de Master & Margarita website.[39]
De meester en Margarita werd reeds door méér dan 500 theatergezelschappen wereldwijd bewerkt tot een theaterstuk. Een volledige lijst van alle theaterbewerkingen is beschikbaar op de Master and Margarita website.[45]
Een honderdtal componisten, bands, zangers en liedjesschrijvers inspireerden zich op De meester en Margarita in hun werk. Samen maakten zij er ongeveer 250 liedjes en muziekstukken over.
Ongeveer 25 rockbands en artiesten, waaronder The Rolling Stones, Patti Smith, Franz Ferdinand en Pearl Jam werden door de roman geïnspireerd voor één of meerdere songs. Een volledige lijst van alle songs is beschikbaar op de Master and Margarita website.[46]
Ongeveer 15 populaire bands en artiesten, waaronder Igor Nikolajev, Valeri Leontjev, Zsuzsa Koncz, Larisa Dolina en Linda werden door de roman geïnspireerd voor één of meerdere nummers. De song Margarita van Valeri Leontjev werd gebruikt om de allereerste Russische videoclip te maken in 1989. Een volledige lijst van alle nummers is beschikbaar op de Master and Margarita website.[47]
Heel wat Russische barden, waaronder Aleksandr Rosenbaum, werden door de roman geïnspireerd voor één of meerdere nummers. Samen maakten ze méér dan 200 liederen over thema's of personages uit De meester en Margarita. Een volledige lijst van alle liederen is beschikbaar op de Master and Margarita website.[48]
Een tiental klassieke componisten, waaronder Dmitri Smirnov en Andrej Petrov werden door de roman geïnspireerd om er symfonieën of muzikale fantasieën over te schrijven. Een volledige lijst van alle werken is beschikbaar op de Master and Margarita website.[49]
Ongeveer 15 componisten, waaronder York Höller, Aleksandr Gradski en Sergej Slonimski maakten opera's en musicals over De meester en Margarita. Een volledige lijst van alle componisten is beschikbaar op de Master and Margarita website.[50]
Drie componisten, Ennio Morricone, Alfred Schnittke en Igor Korneljoek maakten soundtracks voor films over The Master and Margarita.[51]
Vijf alternatieve componisten en performers, waaronder Simon Nabatov, werden door de roman geïnspireerd voor diverse projecten. Een volledige lijst van alle artiesten is beschikbaar op de Master and Margarita website.[52]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
