Loading AI tools
vierde naamval Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De accusatief (Latijn accusare = aanklagen), accusativus of vierde naamval is in sommige talen de naamval voor het lijdend voorwerp (direct object).
Naamvallen | ||
---|---|---|
|
De accusatief is een van de acht oorspronkelijke naamvallen van de Proto-Indo-Europese taal. Aparte accusatiefvormen komen nog in een aanzienlijk aantal Indo-Europese talen voor, bijvoorbeeld in het IJslands, Duits, Litouws en de meeste Slavische talen.
In het Latijn werd de accusatief vooral gebruikt om de grammaticale functie van lijdend voorwerp uit te drukken, maar hij kon ook nog verschillende andere functies hebben.
- Na een voorzetsel of bij samengestelde werkwoorden was de accusatief afhankelijk van het voorvoegsel van het regerend werkwoord:
- Daarnaast werd de accusatief ook gebruikt in een Accusativus Cum Infinitivo-constructie:
In het Latijn en Engels komt de accusatief daarnaast voor in constructies met het tegenwoordig of verleden deelwoord, de zogeheten accusativus cum participio- constructies. In het Nederlands zijn dergelijke constructies af en toe ook mogelijk en soms zelfs heel gebruikelijk, maar ze kunnen ook gekunsteld overkomen zo niet volledig ongrammaticaal:
Latijn | Engels | Nederlands |
---|---|---|
Eum venire video | I see him coming | Ik zie hem komen (normaal) |
Eum lupus esse credo | I believe him to be a wolf | Ik geloof hem een wolf te zijn (sterk gekunsteld) |
Eam ad me venire volo | I want her to come to me | Ik wil haar naar mij komen (onmogelijk) |
De accusatief kan bovendien een richting aangeven:
Duits | Nederlands |
---|---|
in diesem Haus(e) (datief) | in dit huis |
in dieses Haus (accusatief) | dit huis in |
Pools | Nederlands |
---|---|
na stole (locatief) | op de tafel |
na stół (accusatief) | de tafel op |
- De accusatief van uitgebreidheid kon zowel op het aspect tijd (de accusativus temporalis, zie hierboven) als op het aspect ruimte slaan. Een accusatief van uitgebreidheid geeft aan hoe hoog, breed iets is, of hoever iemand of iets verwijderd is. Bij de tijd wordt door deze naamval de nadruk gelegd op aspecten als duur, leeftijd en hoelang iets geleden is:
- Weinig voorkomend is de accusatief van uitroep, van betrekking, van inwendig voorwerp en de bijwoordelijke accusatief.
Het gebruik van de accusativus in het Oudgrieks lijkt sterk op dat in het Latijn, maar er zijn enkele opvallende verschillen:
Deze accusativus wordt wel de accusativus respectus of accusativus limitationis genoemd
In het Hongaars krijgt het lijdend voorwerp de uitgang –t. De aard van het lijdend voorwerp (bepaald of onbepaald) heeft invloed op de vervoeging van het werkwoord.
Het lijdend voorwerp kan overal in de zin voorkomen. Voorbeeld met onbepaalde vervoeging zijn:
Bij de bepaalde vervoeging wordt het:
Ook in het Esperanto wordt een accusatief gebruikt. Hier is het zo dat het lijdend voorwerp eindigt op -n.
Dit is gemaakt, zodat de complete zinsvolgorde veranderd kan worden:
De oude accusatiefvormen van het Nederlandse lidwoord waren:
Tegenwoordig vindt men deze accusatiefvormen nog in enkele standaarduitdrukkingen:
Dit is omdat achter de meeste voorzetsels in het Nederlands de accusatief volgde.
Ook de n in een wens als goedenavond gaat op een accusatief terug (..ik wens u enen goeden avond..).
Uiteraard zijn enkel mannelijke accusatiefvormen nog te herkennen. Merk verder op dat het zelfstandig naamwoord zelf in de accusatief geen aparte uitgang kreeg, dit in tegenstelling tot de -e van de datief en de -(e)s van de genitief bij mannelijke en onzijdige woorden.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.