Loading AI tools
Amerikaans marathonloper (1876-1963) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thomas John Hicks (Birmingham (Verenigd Koninkrijk), 7 januari 1875 – Winnipeg, 28 januari 1952) was een Amerikaans atleet. Hij won de olympische marathon in 1904.
| Thomas J. Hicks | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Thomas J. Hicks in 1904 | ||||
| Volledige naam | Thomas John Hicks | |||
| Geboortedatum | 7 januari 1875 | |||
| Geboorteplaats | Birmingham (Verenigd Koninkrijk) | |||
| Overlijdensdatum | 28 januari 1952 | |||
| Overlijdensplaats | Winnipeg (Canada) | |||
| Nationaliteit |  Verenigde Staten | |||
| Lengte | 1,68 m | |||
| Gewicht | 60 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline | lange afstand | |||
| Eerste titel | olympisch kampioen marathon 1904 | |||
| OS | 1904 | |||
| ||||
Hicks was een in Engeland geboren metaalarbeider[1] uit Cambridge (Massachusetts),[2] die in de eerste jaren van de 20ste eeuw naam maakte in de Boston Marathon, waarin hij tweemaal als zesde eindigde (1900 en 1901) en eenmaal als tweede (1904).
Thomas Hicks is echter het bekendst van het winnen van een bijzondere marathon op de Olympische Spelen van St. Louis in 1904. De condities waren slecht: een smerig parcours, grote stofwolken van de begeleidende voertuigen. Hicks kwam die wedstrijd niet als eerste over de finish. Nummer één was Fred Lorz, maar deze had op het 14 kilometerpunt wegens kramp een auto genomen en was 8 kilometer voor de finish weer begonnen met lopen, omdat de motor stuk ging en hij niet in de zon wilde wachten. De officials hadden dit ontdekt en diskwalificeerden Lorz, die zei dat hij slechts een grap wilde maken.
Was de race onder de huidige regels gelopen, dan was ook Hicks gediskwalificeerd. Op het 24 kilometerpunt smeekte hij om water, maar hij kreeg (bij een temperatuur van 28° Celsius) alleen desinfecterend water om zijn mond te spoelen. Drie kilometer later kreeg hij een ei, ongeveer 1 mg strychnine en een slok brandy, omdat hij er zo slecht uitzag. Toen dit niet bleek te helpen, werd deze procedure op het 32 kilometerpunt nogmaals uitgevoerd, maar dan met één ei meer. Ook werd zijn lichaam met warm water ingewreven, dat uit de radiator van de auto van de verzorger was getapt.[3] Op de laatste mijl gaf men hem nog een ei. Na de finish stortte hij in elkaar en moest hij op een brancard worden afgevoerd. Urenlang sliep hij totdat hij de volgende dag ontwaakte en de prijs alsnog in ontvangst nam.[3] Men weet nu, dat als men hem nog een dosis strychnine zou hebben gegeven, dit zijn leven gekost zou hebben. Strychnine is vandaag de dag verboden voor atleten.
Hicks had intussen zijn lesje geleerd. Na zijn overwinning kondigde hij, eerder opgelucht dan gelukkig, zijn afscheid aan: 'Mijn grootste wens was de kampioensbeker van de Marathon te ontvangen, en nu ik hem heb, wil ik anderen de kans geven hem ook te winnen.'[2]
Zo abrupt als het in 1904 direct na zijn olympische overwinning klonk, was het afscheid van de wedstrijdsport van Hicks overigens niet. Twee jaar later, op 1 oktober 1906, won hij in Chicago de marathon van een serie die van 1905 tot in de jaren twintig van de 20e eeuw door de Illinois Athletic Club of Chicago werden georganiseerd en die als voorlopers worden beschouwd van de hedendaagse marathon van Chicago. De winnende tijd van Hicks, 3:02.00, was zelfs behoorlijk sneller dan zijn tijd in de olympische marathon, twee jaar eerder. Gegevens over de juiste afstand ontbreken echter, zodat een exacte vergelijking niet mogelijk is. Men bedenke hierbij, dat de afspraak om de marathonafstand definitief op 42 km en 195 m te stellen, pas in 1920 werd genomen.
| Onderdeel | Prestatie | Jaar |
|---|---|---|
| marathon | 2:39.04 | 1904 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
