Loading AI tools
componist uit Israël (1910-2008) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Josef Tal, ook Yosef Ṭal en Joseph Tal, Hebreeuws: יוסף טל, geboren als Josef Grünthal, (Pinne, nu: Pniewy, 50 km westelijk van Poznań, 18 september 1910 – Jeruzalem, 25 augustus 2008) was een Israëlisch componist, dirigent, muziekpedagoog, musicoloog, pianist en harpist. Josef Tal wordt in Israël beschouwd als een aan de Centraal-Europese traditie verplichte componist. In tegenstelling tot zijn vele Joodse tijdgenoten nam hij niet aan de ontwikkeling van een op identiteit georiënteerde nationale stijl deel.
Josef Tal | ||||
---|---|---|---|---|
Josef Tal in 1987 | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Josef Tal | |||
Bijnaam | Josef Grünthal | |||
Geboren | 18 september 1910 | |||
Geboorteplaats | Pniewy | |||
Overleden | 25 augustus 2008 | |||
Overlijdensplaats | Jeruzalem | |||
Land | Israël | |||
Werk | ||||
Genre(s) | Klassiek | |||
Beroep | Componist, muziekpedagoog, dirigent, musicoloog, pianist, harpist | |||
Instrument(en) | piano, harp | |||
(en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Zijn vader was de wetenschappelijk actieve rabbijn Julius Grünthal. De familie - vader, moeder Ottilie en oudere zus Grete, vertrok in 1911[1] naar Berlijn, waar zij een privé-weeshuis voerde[2]. Rabbijn Julius Grünthal was een docent aan de Hochschule für die Wissenschaft des Judentums, gespecialiseerd in filologie en oude talen[3].
Tal studeerde in Berlijn aan de Staatliche Akademische Hochschule für Musik onder andere bij Max Trapp (piano en compositie), Heinz Thiessen (muziektheorie), Max Saal (harp), Curt Sachs (instrumentatie), Fritz Flemming (hobo), Georg Schünemann (muziekgeschiedenis), Charlotte Pfeffer en Siegfried Borris (gehooropleiding), Siegfried Ochs (koorzang), Leonid Kreutzer (piano methodologie) en Julius Prüwer (orkestdirectie). Later studeerde hij ook bij Paul Hindemith (compositie en muziektheorie). Deze beval hem Friedrich Trautwein aan, de directeur van de elektronische-muziekstudio. Tal studeerde af in 1931.
Een jaar later huwde hij met de danseres Rosie Löwenthal.
Hij werkte als pianoleraar en begeleidde dansers, zangers en stomme films in de bioscopen. Maar de nazi's maakten hem al spoedig werkloos. Hij begon aan een studie fotografie in de school van Reimann en behaalde het diploma met het doel, zo spoedig mogelijk een toelating voor de emigratie naar Palestina te krijgen.
De jonge familie emigreerde in 1934 met haar zoon Re'uven[4] naar Palestina. Voor korte tijd werkte hij als fotograaf in Haifa en Hadera. De familie vertrok later naar de kibboets Gesher, waar Tal tijd had om zich op zijn muziek te concentreren.
Maar de sociale samenleving in de kibboets was niet wat de familie zich ervan had voorgesteld en daarom vertrok zij opnieuw naar Jeruzalem, waar Tal zowel beroepsmatig als ook sociaal relaties kon leggen. Hij werkte als pianist, gaf pianolessen, maar speelde ook harp in het nieuw opgerichte Palestijns Orkest, de voorloper van het Israëlisch Philharmonisch Orkest. In 1937 ging het echtpaar uit elkaar.
Op uitnodiging van Emil Hauser werd Tal op 26-jarige leeftijd docent voor piano, muziektheorie en compositie aan het Palestijns conservatorium. In 1948 werd hij directeur van de Jeruzalem Academie voor muziek, een functie die hij tot 1952 vervulde. In 1940 huwde Tal de beeldhouweres Pola Pfeffer[5].
In 1951 werd hij lector aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem in Jeruzalem, waar hij in 1961 het Centrum voor elektronische muziek in Israël oprichtte. Hij publiceerde academische artikelen en schreef verschillende bijdragen voor de Encyclopaedia Hebraica. In 1965 werd hij professor en later hoofd van de musicologie-afdeling van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Hij hield deze functie tot 1971. Tot zijn bekendste leerlingen behoren onder andere: Ben-Zion Orgad, Robert Starer, Naomi Shemer, Jacob Gilboa, Yehuda Sharett, de musicoloog Michal Smoira-Cohn, de cellist Uzi Wiesel en de sopraan Hilde Zadek.
In 1969 werd Tal op advies van Boris Blacher lid van de Akademie der Künste in Berlijn. Tal was een begenadigd schrijver. Hij was vertegenwoordiger voor Israël in de International Society for Contemporary Music (ISCM).
Lang werkte hij als pianist en dirigent met verschillende orkesten, maar hij gaf de voorkeur aan het componeren en zijn nieuwe gebruik van sonoriteit in vocale, instrumentale en elektronische muziek. Zelfs in de jaren 90 van de vorige eeuw leidde hij een researchproject (Talmark) voor de ontwikkeling van een nieuw muzieknotatiesysteem in samenwerking met het Technion – Israel Institute of Technology en de VolkswagenStiftung. Tijdens deze jaren ging zijn gezichtsvermogen erg achteruit en het werd moeilijk voor hem verder te componeren.
Met hulp van een computer-monitor kon hij het notatiesysteem vergroten en hij kon daarmee nog kleine werkjes voor een paar instrumenten componeren. Hij schreef verder zijn derde autobiografie en voltooide zijn visionaire analyse van toekomstige muziek. Alleen de geplande opera Ein friedlicher Ort over het traumata Rostock-Lichtenhagen (1992) bleef als gevolg van zijn sterk verminderd gezichtsvermogen een fragment.
Josef Tal ligt begraven in de kibboets Ma'ale HaHamisha in de buurt van Jeruzalem. Zijn archief wordt bewaard in de National Library of Israel in Jeruzalem[6] en zijn werk werd gepubliceerd in het Israel Music Institute (IMI).
De toontaal van Tal wordt gekenmerkt door toenemende concentratie en reductie van compositorische middelen, die belangrijk tot de intensivering van het uitdrukkingskarakter bijdragen. Tals balanceren in het spanningsveld tussen het Oude Testament en moderne literatuur, symfonisch en elektronisch, weerspiegelt zich vooral in zijn belangrijke late werken.
Voltooid in | titel | aktes | première | libretto |
---|---|---|---|---|
1958 | Amnon ve Tamar | 1 akte | 1960, Jeruzalem | Recha Freier naar Samuel II, 13 |
1969 | Ashmedai | 2 aktes, 16 scènes | 9 november 1971, Hamburg, Staatsopera | Israel Eliraz |
1972 | Massada 967 (gecomponeerd ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Israël) |
15 scènes | 17 juni 1973, Jeruzalem, tijdens het Israel Festival | Israel Eliraz |
1975 | Die Versuchung | 2 aktes | 26 juli 1976, München, Nationaltheater | Israel Eliraz |
1983 | Der Turm | 2 aktes, 12 scènes | 19 september 1987, Berlijn, tijdens de Berliner Festwochen | Hans Keller |
1987 | Der Garten | 7 scènes | 29 mei 1988, Hamburg, Staatsopera | Israel Eliraz |
1993 | Joseph | 2 aktes | 1995, Tel Aviv, Opera | Israel Eliraz |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.