Gentrificatie
verandering van arme buurten naar yuppenbuurten / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Gentrificatie, in België ook verzaveling genoemd,[1][2][3] is een proces van opwaardering van een buurt of stadsdeel op sociaal, cultureel en economisch gebied, het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewoners/gebruikers en de daarmee gepaard gaande verdrijving van de lagere klassen uit het stadsdeel. De opwaardering gaat gepaard met een stijging van de prijzen voor onroerend goed en de huurprijzen.
Men ziet gentrificatie in grote en middelgrote steden. Voorbeelden van steden zijn: Amsterdam met de Jordaan en De Pijp, Rotterdam met Nieuw Crooswijk,[4][5] Den Haag met het Zeeheldenkwartier en de Stationsbuurt, Arnhem met Klarendal, Enschede met Roombeek, Antwerpen met het Eilandje, Oud-Borgerhout, Sint-Andries, Het Zuid en de kaaien, Breda met de Belcrum, Brussel met de Marollen en Sint-Gillis, Gent met Patershol, Groningen met Lewenborg en Paddepoel, Londen met Docklands, Chelsea en Notting Hill, Berlijn met Prenzlauer Berg, Wenen met Spittelberg, Los Angeles met Los Feliz, Moskou met Ostozjenka en New York met Williamsburg en Park Slope.
In engere zin heeft gentrificatie betrekking op het weer naar de stad terugkeren van midden- en hogere welstandsklassen. Zeker in Nederland komt dat slechts in een beperkt aantal gevallen voor. Gentrificatie heeft dus doorgaans ook betrekking op binnenstedelijk verhuisgedrag van hogere welstandsklassen waarbij tevens sprake is van een revitalisering van buurten.