Béla Miklós

Béla ridder (Vitéz) Miklós de Dálnok (Boedapest, 11 juli 1890 – aldaar, 21 november 1948) was een Hongaars generaal en staatsman. Van 1928 tot 1930 was hij plaatsvervangende chef van de Militaire Kanselarij. Van 1932 tot 1933 was hij directeur van de Hongaarse militaire inlichtingendienst. Daarna was hij tussen 1933 en 1936 militair attaché in Zweden en Duitsland. In 1940 werd Miklós bevorderd tot kolonel-generaal en in 1941 was hij bevelhebber van het Mobiele Korps dat deelnam aan de bezetting van Joegoslavië.

Béla Miklós
Béla Miklós (1942)
Geboren	11 juli 1890 Boedapest
Overleden	21 november 1948 Boedapest
Politieke partij	Hongaarse Onafhankelijke Partij
Aangetreden	22 december 1944[1]
Einde termijn	1945
Voorganger	Ferenc Szálasi
Opvolger	Zoltán Tildy
Portaal    Politiek

Béla Miklós
Rustplaats	Kerepesi-begraafplaats (Boedapest)
Onderdeel	Oostenrijks-Hongaars leger Koninklijk Hongaars Leger
Dienstjaren	1907 – 1918 1919 – 1945
Rang	Kolonel-generaal (Vezérezredes)
Bevel	1e Leger IX Korps Plaatsvervangende chef van de Militaire Kanselarij (1932 - 1933)
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Tweede Wereldoorlog De Balkan tijdens de Tweede Wereldoorlog oostfront
Onderscheidingen	zie onderscheidingen

Graf van Béla Miklós

Van 1942 tot 1944 was Béla Miklós chef van de Militaire Kanselarij en werkte in die functie nauw samen met de Hongaarse regent, admiraal Miklós Horthy. In 1944 werd hij commandant van het Eerste Leger dat aan het oostfront tegen de Russen vocht. Op 22 oktober 1944 liep zijn gehele legergroep over naar de Russen. Op 22 december 1944 werd hij door de Sovjets benoemd tot voorlopig premier van het door de Sovjets bevrijde deel van Hongarije. In die functie werkte hij nauw samen met de Sovjets. In januari 1945 werd hij tevens lid van de Opperste Nationale Raad (regentschapsraad). Hongarije werd in maart 1945 geheel door het Rode Leger veroverd.

Béla Miklós werd door de Russen gehandhaafd als minister-president omdat zij nog niet van plan waren om een marxistische regering aan te stellen. Wel werden er geleidelijk aan steeds meer communisten lid van de regering. In november 1945 moest Miklós als premier aftreden en op 27 december 1945 als lid van de Opperste Nationale Raad.

Militaire carrière

• Tweede luitenant (Hadnagy): 18 augustus 1910^[2]
• Eerste luitenant (Főhadnagy): Augustus 1914^[2]
• Kapitein (Százados): 1 mei 1917^[2]
• Majoor (őrnagy): 1 mei 1925^[2]
• Luitenant-kolonel (Alezredes): 1 mei 1929^[2]
• Kolonel (Ezredes): 1 november 1934^[2]
• Brigadegeneraal (Dandártábornok): 1 november 1939^[2]
• Generaal-majoor (Vezérornagy): 1 november 1941^[2]
• Luitenant-generaal (Altábornagy):^[2]
• Kolonel-generaal (Vezérezredes):^[2]

Onderscheidingen

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 4 december 1941 als Generalleutnant (Altábornagy) en Commandant van het „Schnelles Korps”^[3][2]
• IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (31 augustus 1941) en 2e Klasse (16 augustus 1941)^[2]

Externe link

• (en) Generals.dk, Generals from Hungary, Miklós, Béla Dálnoki.

Bronnen, noten en/of referenties

• (de) Scherzer, Veit (2005). Die Ritterkreuzträger 1939-1945. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena, pp. 517. ISBN 3-938845-00-7. Geraadpleegd op 4 juni 2020.

---

1. Bela Miklos, Dalnoki (1890-1948). Gezien op 19 december 2016.
2. TracesOfWar. Gezien op 19 december 2016.
3. Scherzer 2005, p.517.