![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Papa_stoel.jpg/640px-Papa_stoel.jpg&w=640&q=50)
Bruno Vekemans
Belgisch kunstschilder / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Bruno Vekemans (Berchem, 1952 - Brasschaat, 2019) was een Belgisch beeldend kunstenaar.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Papa_stoel.jpg/640px-Papa_stoel.jpg)
Hij noemde zich autodidact, maar volgde als puber toch enkele jaren de richting Sierkunsten en later decoratietechnieken in de Londenstraat te Antwerpen.
Van kindsbeen af was hij gefascineerd door tekenen. In zijn jeugdjaren maakte hij getroubleerde drolerieën op kladpapier en als twintiger geëngageerde fotocollages op postkaartformaat. In 1972 trouwde hij met zijn jeugdliefde Lutgarde en een jaar later werd hun zoon geboren. Dit huwelijk werd na 8 jaar ontbonden.
Daarna werden Vekemans' collages groter en kleurrijker. Als dertiger vond hij zijn eigen stijl: herkenbaar maar net niet realistisch, nostalgisch en gevoelig.
In 1989 ontmoette hij Paul Verbeeck van galerij Verbeeck in de Wolstraat en later galerie Verbeeck-Van Dyck[1].
Verbeeck werd zijn mecenas en vriend en vele succesvolle tentoonstellingen over de hele wereld volgden. In dat jaar leerde Vekemans ook zijn muze Marita De Ridder kennen, die 30 jaar zijn vrouw zou zijn. Ze trouwden in 1990 en kregen een dochter en een zoon.
In 1992 verscheen zijn eerst monografie en daarna zouden er nog vele volgen. Lithografieën en zeefdrukken van zijn werken werden in Parijs vervaardigd en vonden hun weg naar het brede publiek.
In 2011 werd bij hem de zeldzame bloedziekte myelofibrose vastgesteld, maar Vekemans bleef nog 7 jaar verwoed tekenen, schilderen, etsen, reizen en tentoonstellen.
Op 22 juli 2019, een week voor zijn 67ste verjaardag, overleed hij. Bruno Vekemans werd in 2020 postuum tot ereburger van Brasschaat benoemd.