Beschermde geografische aanduiding
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De beschermde geografische aanduiding (afgekort: BGA) is een reeks Europese verordeningen die streekproducten een bescherming bieden tegen namaak.
De eerste verordening is vastgesteld in 1992.[1] Sindsdien kent de Europese Unie drie beschermingscategorieën voor streekproducten, namelijk:
- de beschermde oorsprongsbenaming (BOB);
- de beschermde geografische aanduiding (BGA);
- de gegarandeerde traditionele specialiteit (GTS).
De Verordening is opgevolgd door Verordening (EG) nr. 510/2006[2] en daarna Verordening (EU) nr. 1151/2012.[3] Deze bracht de voorschriften voor het registreren van producten als BOB, BGA en GTS bijeen in één enkele verordening.
Onder de naam eAmbrosia[4] wordt een register bijgehouden van streekproducten, zowel “beschermde geografische aanduiding als beschermde oorsprongsbenaming, in drie registers: wijnen, landbouwproducten en levensmiddelen, en gedistilleerde dranken. Op de lijst staan zo'n 600 streekproducten zoals balsamicoazijn uit Modena, Elzasser zuurkool, Kroatische olijfolie en gorgonzola uit het noorden van Italië.
- Logo’s van de EU
- Beschermde oorsprongsbenaming
- Beschermde geografische aanduiding
- Gegarandeerde traditionele specialiteit
Voor elk beschermd product gelden meer of minder strenge regels: een vast procedé en een afgebakend gebied waar wordt geproduceerd. De producten worden in principe alleen binnen de EU beschermd tegen namaak, namaak uit niet-EU-landen is dus niet beschermd. Wereldwijde bescherming ligt moeilijk binnen de Wereldhandelsorganisatie.