Sanusi Pane
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Sanusi Pane (14 November 1905 – 2 Januari 1968) ialah seorang penulis, wartawan dan sejarawan Indonesia.[1] Beliau amat aktif dalam bidang kritikan media, menjadi ahli badan pengarang beberapa penerbitan. Beliau juga dikatakan dramatis yang paling penting sebelum Revolusi Nasional Indonesia.
Sanusi Pane | |
|---|---|
 | |
| Lahir | 14 November 1905 Muara Sipongi, Tapanuli, Hindia Timur Belanda |
| Meninggal dunia | 2 Januari 1968 (umur 62) Jakarta, Indonesia |
| Pekerjaan | Penulis, wartawan, sejarawan |
| Bahasa | Indonesia Belanda |
| Warganegara | Indonesia |
| Genre | Puisi dan lakonan |
Sanusi Pane dilahirkan di Muara Sipongi, Tapanuli, Hindia Timur Belanda, pada 14 November 1905 anak kelahiran keluarga Muslim.[1] Beliau memulakan pendidikan di dua sekolah rendah di Sibolga, sebelum menyambung pelajaran ke sekolah menengah, mula-mula di Padang, dan kemudian di Betawi (sekarang Jakarta).[2] Sanusi menerbitkan puisi pertamanya, "Tanah Air" semasa di Jakarta, dalam majalah Jong Soematra.[3] Selepas menghabiskan pendidikan dalam tahun 1922, beliau memasuki Maktab Perguruan Gunung Sari sehingga tahun 1925; selepas tamat, beliau mengajar di maktab itu buat beberapa tahun [2] dan mengambil cuti setahun untuk mendapatkan pendidikan dalam bidang undang-undang.[4]
Dalam tahun 1929, Sanusi Pane berpindah ke India, di mana beliau menghabiskan masa setahun untuk mempelajar budaya India.[4] Sepulangannya ke Indonesia dalam tahun 1939, Sanusi menjadi ahli editorial majalah Timboel sambil juga bertugas sebagai guru.[2] Dalam tahun 1933, saudaranya, Armijn menjemputnya untuk bekerja membangunkan majalah sastera baharu, Poedjangga Baroe; Sanusi menerima jemputan ini.[5] Dalam tahun 1934 beliau dipecat daripada jawatan guru kerana menjadi ahli Parti Nasional Indonesia.[2]
Selepas itu, Pane terus aktif dalam bulatan sastera, menjadi editor di Kebangoenan (1936-1941) milik Cina bersama-sama dengan Mohammad Yamin.[3][4] Bersama-sama dengan Armijn, Adam Malik, dan Sumanang, pada 13 Disember 1937 Pane mengasaskan agensi berita Antara; selepas kemerdekaan, Antara menjadi agensi berita rasmi Indonesia.[6] Dari 1941 hingga 1942, Pane disunting majalah Indonesia, yang diterbitkan oleh penerbit milik negara Balai Pustaka.[3][4] Walaupun bekerja dengan Balai Pustaka, Pane akan menolak faedah pekerja seperti beras percuma dan perkhidmatan ulang-alik, sebaliknya memilih untuk berjalan ke tempat kerja dan membeli beras sendiri.[1]
Selepas Jepun menyerang Hindia, Pane menjadi ketua Pejabat Kebudayaan Tengah.[4]
Pane meninggal dunia di Jakarta pada 2 Januari 1968.[4] Sebelum beliau meninggal dunia, beliau meminta agar badannya dapat dirawat dengan cara yang Hindu; Walau bagaimanapun, keluarganya tidak membenarkan permintaan itu kerana mereka merasakan ianya adalah bertentangan dengan ajaran Islam.[1]
Remove ads
Puisi Pane yang digunakan dalam bahasa sehari-hari, termasuk kata pinjaman asing. Beliau mengehadkan kegunaannya satu bahasa tempatan Indonesia, termasuk bahasa asalnya Batak. Dari segi struktur, puisi beliau menyerupai bentuk pantun Melayu lama, walaupun dia juga menulis beberapa sonet.[7] Banyak puisi beliau membincangkan isu falsafah.[8] Penulis dan pengkritik sastera Indonesia Muhammad Balfas memanggil Pane "[penyair Indonesia] pertama yang menggunakan puisi beliau untuk mendedahkan batin beliau".[9]
Remove ads
Pane melihat budaya Barat sebagai terlalu materialistik, memberi tumpuan kepada aspek-aspek fizikal kehidupan; budaya timur, di sisi lain, beliau dilihat sebagai lebih ilmu wasitah. Beliau melihat ini sebagai mempengaruhi cara di mana manusia berinteraksi dengan alam semula jadi, dengan orang Barat yang mahu menawannya dan Timur lebih suka untuk menyesuaikan diri dengannya.[1] Dalam satu polemik sebagai tindak balas kepada rakan-rakan editor Poedjangga Baroe Sutan Takdir Alisyahbana, adalah memang pro-Barat, Pane membandingkan Barat dengan Faust, yang menjual jiwanya kepada syaitan untuk keseronokan duniawi dan pengetahuan, dan Timur kepada Arjuna, yang mencari kebenaran rohani. Pane, bagaimanapun, mengakui bahawa teknologi Barat boleh membawa perubahan yang positif.[8]
Remove ads
Pane adalah abang kepada penulis Armijn Pane dan Lafran Pane, yang kedua-duanya mengasaskan Persatuan Pelajar Islam Indonesia. Dengan isterinya, Pane mempunyai enam orang anak.[1] pandangan agama Pane ini telah digambarkan sebagai satu "komposit agama Hindu, Buddha, tasawuf, dan falsafah Jawa".[10]
Pane dilaporkan sangat sederhana, memberitahu J. U. Nasution - yang pada masa itu adalah di tengah-tengah menulis biografi mengenai Pane - bahawa beliau tiada apa-apa dan tidak boleh ditemuramah. Pada ketika yang lain, beliau enggan menerima anugerah satya lencana Kebudayaan daripada Presiden Sukarno, yang menyatakan bahawa Indonesia telah memberikan kepadanya segala-galanya tetapi dia tidak pernah melakukan apa-apa untuk itu.[1]
Remove ads
Balfas menamakan Pane drama Indonesia yang paling penting dari sebelum revolusi negara.[11]
Pemain
- "Airlangga" (1928)
- "Eenzame Garoedavlucht" (1929)
- "Kertadjaja" (1932)
- "Sandhyakala ning Madjapahit" (1933)
- "Manoesia Baroe" (1940)
Antologi puisi
- Puspa Mega (1927)
- Madah Kelana (1931)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads