മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള മഹത്തായ കുതി‌ച്ചുചാട്ടം

പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയിൽ ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി നടപ്പിലാക്കിയ ഒരു സാമൂഹിക പദ്ധതിയാണ് മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള മഹത്തായ കുതിച്ചുചാട്ടം (ചൈനീസ്: 大跃进; പിൻയിൻ: Dà yuè jìn) എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. 1958 മുതൽ 1961 വരെയാണ് ഇത് നടപ്പിലാക്കിയത്. മാവോ സെതുങ്ങിന്റെ നേതൃത്ത്വത്തിലായിരുന്നു ഇത് നടപ്പിലാക്കിയത്. രാജ്യത്തെ ഒരു കാർഷിക സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയിൽ നിന്ന് വ്യവസായവത്കരണത്തിലൂടെയും കളക്റ്റീവുകളിലൂടെയും സോഷ്യലിസ്റ്റ് സമൂഹമാക്കി പെട്ടെന്ന് മാറ്റിയെടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു ഈ പദ്ധതിയുടെ ഉദ്ദേശം. ചൈനയിലെ വലിയൊരു പട്ടിണിയിലേയ്ക്കാണ് ഈ പദ്ധതി നയിച്ചത്.

മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള മഹത്തായ കുതി‌ച്ചുചാട്ടം
"മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള മഹത്തായ കുതിച്ചുചാട്ടം" ലഘൂകരിച്ച ചൈനീസ് (മുകളിൽ) പരമ്പരാഗത ചൈനീസ് (താഴെ) അക്ഷരങ്ങൾ
Simplified Chinese	大跃进
Traditional Chinese	大躍進
Literal meaning	"മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള കുതിച്ചുചാട്ടം"
Transcriptions Standard Mandarin Hanyu Pinyin Dà yuè jìn Wade–Giles Ta4 yüeh4 chin4 IPA [tâ ɥê tɕîn] Yue: Cantonese Yale Romanization Daaih yeuk jeun Jyutping Daai6 joek3 zeon3 Southern Min Tâi-lô Tuā io̍k tsìn

കൂട്ടുകൃഷി സമ്പ്രദായം നടപ്പിലാക്കിയും സ്വകാര്യ കൃഷി നിരോധിച്ചും മറ്റുമാണ് ഈ പദ്ധതി മുന്നോട്ട് പോയത്. സ്വകാര്യ കൃഷി ചെയ്തവരെ വേട്ടയാടുകയും അവരെ പ്രതിവിപ്ലവകാരികളായി മുദ്രകുത്തുകയും ചെയ്തു. ഗ്രാമീണരെ സാമൂഹികമായ സമ്മർദ്ദത്തിലൂടെ നിർബന്ധിച്ച് പണിയെടുപ്പിക്കുമായിരുന്നു. പണിയെടുക്കാൻ ബലം പ്രയോഗിക്കുന്ന സാഹചര്യവും നിലനിന്നിരുന്നു. ^[1] ആദ്യകാലത്ത് ഗ്രാമീണ വ്യവസായവൽക്കരണം വികസിച്ചുവെങ്കിലും പിന്നീട് തകർന്നുപോയി.^[2]

ഈ പദ്ധതിയുടെ ഭാഗമായി കോടിക്കണക്കിനാൾക്കാർ പട്ടിണി മൂലം മരിച്ചു എന്നത് പൊതുവിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട വസ്തുതയാണ്.^[3] 1.8 കോടി മുതൽ 3.25 കോടി വരെയും^[4] 4.6 കോടിവരെയുമുള്ള വ്യത്യസ്തമായ കണക്കുകളാണ് ഇതുസംബന്ധിച്ചുള്ളത്.^[5] മനുഷ്യരുടെ ചരിത്രത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ കൂട്ട മരണത്തിലേയ്ക്കാണ് ഇത് വഴിവച്ചതെന്ന് നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.^[6] ഇക്കാലത്ത് ചൈനയുടെ സാമ്പത്തികരംഗം ചുരുങ്ങുകയാണുണ്ടായത്.^[7] വലിയ മുതൽ മുടക്കിൽ നിന്നും വളരെച്ചെറിയ വരവേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ^[8]

പിന്നീട് ഈ പദ്ധതിയുടെ ദോഷവശങ്ങളെക്കുറിച്ച് (1960 മാർച്ചും 1962 മേയ് മാസവും) ചൈനീസ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ചർച്ചകൾ നടത്തുകയുണ്ടായി. സമ്മേളനങ്ങളിൽ മാവോയെ കുറ്റപ്പെടുത്തപ്പെട്ടു. മിതവാദികളായ ലിയു ഷവോക്വി, ഡെങ് സിയാവോപിങ് എന്നിവർ നേതൃത്വനിരയിലേയ്ക്കുയർന്നു. മാവോയെ പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ ഒറ്റപ്പെടുത്തപ്പെട്ടു. 1966-ൽ മാവോ സാംസ്കാരിക വിപ്ലവം എന്ന പദ്ധതി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിലേയ്ക്കാണ് ഇത് നയിച്ചത്.

മാവോയെ അനുകൂലിക്കുന്നവർ മരണസംഖ്യ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പട്ടിണിമരണങ്ങൾ ഈ പദ്ധതി മൂലമല്ല ഉണ്ടായതെന്നും ^[9] ഇത് വ്യവസായ വൽക്കരണത്തിലേയ്ക്ക് നയിച്ചുവെന്നും അവർ അവകാശപ്പെടുന്നു.

സാമ്പത്തിക പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ

പദ്ധതിയുടെ ആദ്യ നാളുകളിൽ ചൈനയുടെ സാമ്പത്തികരംഗത്ത് വളർച്ചയാണുണ്ടായത്. ഇരുമ്പിന്റെ ഉത്പാദനം 1958-ൽ 45 ശതമാനം വർദ്ധിച്ചു. 1961-ൽ ഇടിഞ്ഞ ഉത്പാദനം 1964-ലാണ് വീണ്ടും 58-ലെ സ്ഥിതിയിലെത്തിയറ്റ്. 30 മുതൽ 40% വരെ വീടുകൾ തകർക്കപ്പെട്ടു.^[10] ഗ്രാമവാസികളെ മാറ്റിത്താമസിക്കാനും വളമുണ്ടാക്കാനും റോഡുകൾ ബലപ്പെടുത്താനും ഭക്ഷണശാലകൾ പണിയാനും മറ്റും വീടുകൾ പൊളിക്കുകയായിരുന്നു ചെയ്തത്. ചിലപ്പോൾ വീട്ടുടമസ്ഥരെ ശിക്ഷിക്കാനായിരുന്നു വീടുകൾ പൊളിക്കപ്പെട്ടത്.^[11]

1960-കളിൽ കൂട്ടുകൃഷി ക്രമേണ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യകാലത്ത് കർഷകരെ സഹായിക്കുവാൻ ഗവണ്മെന്റിന് സാധിച്ചില്ല. പക്ഷേ 1960-കളിൽ കുറഞ്ഞ തോതിലും പിന്നീട് ഡെങ് സിയാവൊ പിങിന്റെ ഭരണകാലത്ത് 1978-ന് ശേഷവും കർഷകരുടെ സാമ്പത്തികസ്ഥിതി വളരെ മെച്ചപ്പെട്ടു.^[12] തങ്ങളുടെ ഭാവിക്ക് ഭീഷണിയുണ്ടായിട്ടുപോലും ചില കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി അംഗങ്ങൾ പാർട്ടി നേതൃത്ത്വത്തിനെയാണ് പദ്ധതിയുടെ പരാജയത്തിന് കുറ്റം പറഞ്ഞത്. സാമ്പത്തികരംഗം വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് സാങ്കേതികജ്ഞാനം വികസിപ്പിക്കുകയും ബൂർഷ്വാകളുടെ രീതികൾ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് പലരും വാദിച്ചു. ലിയും ഷവോക്വി 1962-ലെ സമ്മേളനത്തിൽ സാമ്പത്തികത്തകർച്ചയുടെ 30% കാരണം പ്രകൃതിയും, 70% മനുഷ്യന്റെ പിഴവുകളുമാണെന്നായിരുന്നു.^[13]

എതിർത്തുനിൽപ്പുകൾ

പലതരത്തിൽ ജനങ്ങൾ മുന്നിലേയ്ക്കുള്ള മഹത്തായ കുതിച്ചുചാട്ടത്തെ എതിർത്തു. പല പ്രവിശ്യകളിലും സായുധകലാപമുണ്ടായി.^[14][15] ഈ കലാപങ്ങളൊന്നും കേന്ദ്രഗവണ്മെന്റിന് വലിയ ഭീഷണിയുയർത്തിയില്ല.^[14] ഹെനാൻ, ഷാങ്‌ഡോങ്, ക്വിങ്‌ഹായ്, ഗാൻസു, സിച്ചുവാൻ, ഫുജിയാൻ, യുന്നാൻ, ടിബറ്റ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ കലാപമുണ്ടായി.^[16][17] പാർട്ടി അംഗങ്ങൾക്കെതിരേ പലയിടത്തും ആക്രമണങ്ങളുമുണ്ടായി.^[15][18] ധാന്യപ്പുരകൾ പലയിടത്തും ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു. ^[15][18] ട്രെയിൻ കൊള്ളകളും അടുത്തുള്ള ഗ്രാമങ്ങൾ ആക്രമിച്ച് കൊള്ളയടിക്കലും മറ്റും സാധാരണമായിരുന്നു.^[18]

ഇതും കാണുക

• Ryazan miracle
• The Black Book of Communism
• Virgin Lands Campaign, contemporary program in the Soviet Union

അവലംബം

1. Mirsky, Jonathan. "The China We Don't Know." New York Review of Books Volume 56, Number 3. February 26, 2009.
2. Perkins, Dwight (1991). "China's Economic Policy and Performance". Chapter 6 in The Cambridge History of China, Volume 15, ed. by Roderick MacFarquhar, John K. Fairbank and Denis Twitchett. Cambridge University Press.
3. Tao Yang, Dennis (2008). "China's Agricultural Crisis and Famine of 1959–1961: A Survey and Comparison to Soviet Famines." Palgrave MacMillan, Comparative Economic Studies 50, pp. 1–29.
4. Gráda, Cormac Ó (2011). "Great Leap into Famine". UCD Centre For Economic Research Working Paper Series: 9. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
5. Dikötter, Frank. Mao's Great Famine: The History of China's Most Devastating Catastrophe, 1958–62. Walker & Company, 2010. p. xii ("at least 45 million people died unnecessarily") p. xiii ("6 to 8 percent of the victims were tortured to death or summarily killed—amounting to at least 2.5 million people.") p. 333 ("a minimum of 45 million excess deaths"). ISBN 0-8027-7768-6.
6. Dikötter, Frank (2010). pp. x, xi. ISBN 0-8027-7768-6
7. "ആർക്കൈവ് പകർപ്പ്". Archived from the original on 2013-07-16. Retrieved 2016-11-18.
8. Perkins (1991). pp. 483–486 for quoted text, p. 493 for growth rates table.
10. Dikötter (2010). p. 169.
12. Woo-Cummings, Meredith Archived 2013-11-29 at Archive.is (2002). "The Political Ecology of Famine: The North Korean Catastrophe and Its Lessons" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2006-03-18. Retrieved 2016-11-18. (807 KB), ADB Institute Research Paper 31, January 2002. Retrieved 3 Jul 2006.
13. Twentieth Century China: Third Volume. Beijing, 1994. p. 430.
14. Dikötter (2010) pp. 226–228.
15. Rummel (1991). pp. 247–251.
16. Dikötter (2010) pp. 226–228 (Qinghai, Tibet, Yunnan).
17. Rummel (1991). pp. 247–251 (Honan, Shantung, Qinghai (Chinghai), Gansu (Kansu), Szechuan (Schechuan), Fujian), p. 240 (TAR).
18. Dikötter (2010) pp. 224–226.

This article incorporates public domain text from the United States Library of Congress Country Studies. – China

ഗ്രന്ഥസൂചിക

• Ashton, Hill, Piazza, and Zeitz (1984). Famine in China, 1958–61. Population and Development Review, Volume 10, Number 4 (Dec., 1984), pp. 613–645.
• Bachman, David (1991). Bureaucracy, Economy, and Leadership in China: The Institutional Origins of the Great Leap Forward. New York: Cambridge University Press.
• [Bao] Sansan and Bette Bao Lord (1964). Eighth Moon: The True Story of a Young Girl's Life in Communist China, New York: Harper & Row.
• Becker, Jasper (1998). Hungry Ghosts: Mao's Secret Famine. Holt Paperbacks. ISBN 0-8050-5668-8
• Jung Chang and Jon Halliday. (2005) Mao: The Unknown Story, Knopf. ISBN 0-679-42271-4
• Dikötter, Frank (2010). Mao's Great Famine: The History of China's Most Devastating Catastrophe, 1958–62. Walker & Co. ISBN 0-8027-7768-6
• Gao. Mobo (2007). Gao Village: Rural life in modern China. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3192-9
• Gao. Mobo (2008). The Battle for China's Past. Pluto Press. ISBN 978-0-7453-2780-8
• Li. Minqi (2009). The Rise of China and the Demise of the Capitalist World Economy. Monthly Review Press. ISBN 978-1-58367-182-5
• Li, Wei; Tao Yang, Dennis (2005). "The Great Leap Forward: Anatomy of a Central Planning Disaster". Journal of Political Economy. 113 (4): 840–877. doi:10.1086/430804.
• Li, Zhisui (1996). The Private Life of Chairman Mao. Arrow Books Ltd.
• Macfarquhar, Roderick (1983). Origins of the Cultural Revolution: Vol 2. Oxford: Oxford University Press.
• Short, Philip (2001). Mao: A Life. Owl Books. ISBN 0-8050-6638-1
• Tao Yang, Dennis. (2008) "China's Agricultural Crisis and Famine of 1959–1961: A Survey and Comparison to Soviet Famines." Palgrave MacMillan, Comparative Economic Studies 50, pp. 1–29.
• Thaxton. Ralph A. Jr (2008). Catastrophe and Contention in Rural China: Mao's Great Leap Forward Famine and the Origins of Righteous Resistance in Da Fo Village. Cambridge University Press. ISBN 0-521-72230-6
• Wertheim, Wim F (1995). Third World whence and whither? Protective State versus Aggressive Market. Amsterdam: Het Spinhuis. 211 pp. ISBN 90-5589-082-0
• E. L Wheelwright, Bruce McFarlane, and Joan Robinson (Foreword), The Chinese Road to Socialism: Economics of the Cultural Revolution.
• Yang, Dali (1996). Calamity and Reform in China: State, Rural Society, and Institutional Change since the Great Leap Famine. Stanford University Press.
• Yang, Jisheng (2008). Tombstone (Mu Bei - Zhong Guo Liu Shi Nian Dai Da Ji Huang Ji Shi). Cosmos Books (Tian Di Tu Shu), Hong Kong.
• Yang, Jisheng (2010). "The Fatal Politics of the PRC's Great Leap Famine: The Preface to Tombstone". Journal of Contemporary China. 19 (66): 755–776. doi:10.1080/10670564.2010.485408.

പുറത്തേയ്ക്കുള്ള കണ്ണികൾ

• Ball, Joseph. Did Mao Really Kill Millions in the Great Leap Forward? Archived 2019-10-11 at the Wayback Machine.. Monthly Review. September 21, 2006
• Chinese Government’s Official Web Portal (English). China: a country with 5,000-year-long civilization.
• Damiani, Matteo A tragic episode of cannibalism during the famine of the Great Leap Forward Archived 2019-02-07 at the Wayback Machine.. November 2012.
• Dikotter, Frank. Mao's Great Leap to Famine, New York Times. December 15, 2010.
• Johnson, Ian. Finding the Facts About Mao’s Victims. The New York Review of Books (Blog), December 20, 2010.
• McGregor, Richard. The man who exposed Mao’s secret famine. The Financial Times. June 12, 2010.
• Meng, Qian, and Yared (2010) The Institutional Causes of China's Great Famine, 1959-1961 Archived 2019-09-06 at the Wayback Machine. (pdf).
• Wagner, Donald B. Background to the Great Leap Forward in Iron and Steel University of Copenhagen. August 2011.