Тропар

Тропар^[1] (грчки: τροπάριον – етимологијата не е прецизирана) – основен музичко-поетски жанр на црковната химнографија, суштински елемент на православноa богослужение. Тоа е кратко пеење посветено на настанот или светецот, кој се чествува за време на соодветната служба.

Тропар за шести глас: „Кресту́ Твоему́ покланя́емся Влады́ко, и свято́е Воскресе́ние Твое́ сла́вим.“ „Кондакарь крюковый“, крајот на ХІІ век.

Се јавува како краток пеен коментар на богослужбените текстови. Првите тропари ги следат начелата на ритамритмувана проза и сè повеќе декламативни, но во текот на 16 век конечно ја добиваат формата на песнопеење. Првичните тектстови биле поетизирани, и биле исполнувани со музика.

За прв тропар традицијата го посочува популарниот и до денес исполнуван при богослужбите „Свѣте Тихій“ (Тиха светлина), кој бил определн уште во 4 век од Василиј Велики како чест на „древната традиција на Црквата“. За древен се смета и тропарот „Христос воскресе“, кој исто така се пее и денес. Со тек на времето се појавуваат нови тропари – воскресни, богородични и др.

Во богослужбите на источноправославните цркви, тропарот се потчинува на начелото на осмогласието.

Божиќен тропар

глас четврти Раѓањето Твое, Христе Боже наш, го озари светот со светлина на знаењето; во неа пак, оние што им служеа на ѕвездите од ѕвездата се учеa Тебе да Ти се поклонуваат, Сонце на правдата, и да Те познаат Тебе, Исток на висините, Господи, Слава Ти!

Наводи

1. „тропар“ — Дигитален речник на македонскиот јазик

Надворешни врски

• troparion Encyclopædia Britannica