Саксо-Кобург-Залфелд

Саксо-Кобург-Залфелд (германски: Sachsen-Coburg-Saalfeld) — едно од Саксонските војводства што биле под контрола на лозата Ернестин на династијата Ветин. Воспоставено во 1699 година, линијата Саксо-Кобург-Залфилд траела до реконструкцијата на териториите Ернестин што се случило по изумирањето на линијата Саксо-Гота во 1825 година,^[1] во која линијата Саксо-Кобург-Залфелд ја добило Гота, но ги изгубиле Залфелд од Саксо-Мајнинген.

Војводство Саксо-Кобург-Залфелд Herzogtum Sachsen-Coburg-Saalfeld
1735–1826
Coat of arms
Саксо-Кобург-Залфелд, прикажано во рамките на Ернестинските војводствата
Статус	Држава на Свето Римско Царство (1735–1806) Држава на Германски Сојуз (1815–26)
Главен град	Залфелд
Говорени јазици	Германски, Тирингиски дијалект
Вероисповед	Протестантство
Уредување	Војводство
Војвода
• 1735–1745	Кристијан Ернест II (прв)
• 1806–1826	Ернст III (последен)
Историски период	Среден век
• Кобург и Залфелд обединети	1735
• Изгубен Залфелд, стекнат Гота, преименуван	1826
Претходници Наследници Саксо-Кобург Саксо-Залфелд Саксо-Кобург и Гота Саксонија-Мајнинген
Денес дел од	Германија

Саксо-Залфелд од 1680 до 1735 година

Шлос Залфелд, изграден по 1677 година како војводска резиденција

Откако војводата од Саксо-Гота, Ернест Побожниот, починал на 26 март 1675 година во Гота, Кнежевството било поделено на 24 февруари 1680 година меѓу неговите седум преживеани синови. Земјите на Саксо-Залфелд преминале на најмладиот од нив, кој станал Јован Ернест IV (1658–1729), војвода од Саксо-Залфелд. Но, новото Кнежевство немало целосна независност. Морало да зависи од повисоките власти во Гота за прашањата на администрацијата на нејзините области – затоа што Гота била резиденција на најстариот брат на Ернест II, кој владеел како Фридрих I, војвода од Саксо-Гота-Алтенбург.

Кога Алберт V, војводата од Саксо-Кобург, умрел во 1699 година без преживеани потомци, се појавиле спорови околу наследството, особено со Бернхард I од Саксо-Мајнинген, кои биле решени дури во 1735 година. Повеќето од имотите на Саксо-Кобург биле дадени на новата Ернестинска линија на Саксо-Залфелд, а Кнежевството Саксо-Кобург-Залфелд било родено со Јован Ернест како нејзин војвода (не принц). Меѓутоа, окрузите Зонеберг и Нојхаус на Ренвег морале да му бидат предадени на Саксо-Мајнинген, а округот Сонефелд на Саксо-Хилдбургхаузен. Една третина од округот Ремхилд и пет дванаесеттини од округот Темар биле останале во Саксо-Кобург.

Саксо-Кобург-Залфелд од 1735 до 1826 година

По смртта на Јован Ернест IV во 1729 година, неговите синови Кристијан Ернест II и Францис Јосијас владееле со земјата, составена од две различни и посебни области, заедно, но во различни резиденции. Кристијан Ернст останал во Залфелд, додека Францис Јосијас го избрал Кобург за резиденција. Во 1745 година, кога Кристијан Ернест II починал без деца, неговите домени ги наследил неговиот брат, војводата Францис Јосијас. Во 1747 година, Францис Јосијас успеал да го закотви своето право на наследност во законите на линијата на наследување и му го доделил на неговото брзорастечко семејство за долгорочен опстанок на Куќата на Сакс-Кобург-Залфелд. Неговиот најмлад син, принцот Фридрих Јосијас, се прославил себеси и Војводството со своите опсади и победи како царски генерал и фелдмаршал во Австро-турската војна и војната на Првата коалиција против Франција. Неговиот брат и регент војводата Ернест Фридрих бил повеќе познат по опасните финансии на неговото Војводство, кое од 1773 година наваму било подложено на принудно управување со долговите од страна на царската дебитна комисија до 1802 година и влијаело на богатствата на неговите наследници.

Војводството Саксо-Кобург-Залфелд (портокалова боја) во 1820 година

Војводата Францис Фридрих Антон, кој владеел само шест години (од 1800 до 1806 година), бил принуден во 1805 година, особено од неговиот министер Теодор Конрад фон Кречман, за обновување на болното Војводство да склучи договор меѓу двете војводства, Кобург и Залфелд, за единствен државен систем со државна управа на Кнежевството, кое ја вратило својата целосна независност во 1806 година со падот на Светото Римско Царство.

Децата на војводата Францис Фридрих Антон го увериле династичкиот успех и опстанокот на Куќата на Саксо-Кобург. Славата на принцот Фридрих Јосијас довело до свадбата на неговата ќерка, принцезата Јулијана (подоцна големата војвотка Ана Федоровна), со големиот војвода Константин Павлович од Русија. Друга ќерка, принцезата Мари Луиз Викторија, се омажила за принцот Едвард, војвода од Кент и Стратерн, во 1818 година и станала мајка на кралицата Викторија. Најмладиот преживеан син, принцот Леополд, бил избран во 1831 година за Леополд I, крал на Белгија. Во 1816 година, неговиот постар брат, принцот Фердинанд, се оженил со Марија Антонија Кохари де Чабраг, која потекнувала од едно од најбогатите аристократски семејства во Унгарија и ја основал католичката линија на Саксо-Кобург-Кохари. Нивниот истоимениот син, принцот Фердинанд, станал во 1837 година Дом Фернандо II, крал на Португалија, а другиот син, принцот Август, бил татко на Фердинанд I, кој станал суверен принц на Бугарија во 1887 година и цар во 1908 година. Покрај тоа, наследник на престолот на Саксо-Кобург бил принцот Ернст, кој станал војводата Ернест III во 1806 година. Тој бил татко на принцот Алберт, кој се оженил со неговата роднина, кралицата Викторија, во 1840 година и станал Принцот на Велика Британија и Ирска.

На 15 декември 1806 година, Саксо-Кобург-Залфелд, заедно со другите војводства Ернестин, влегле во Конфедерацијата на Рајна. Од ноември 1806 година до Тилзитскиот мир во јули 1807 година, Кнежевството било окупирано од Французите. Дури тогаш војводата Ернст I можел да се врати од својот егзил во Кенигсберг во Источна Прусија. Договорот за границата со Кралството Баварија во 1811 година довело до територијална размена на спорните територии. Во 1815 година, како награда за борбата во 1813 година на сојузничката страна против Наполеон, Виенскиот конгрес испратил област лево од реката Рајна, подоцна наречена Кнежевство Лихтенберг, како територијална придобивка, како и членство во Германската конфедерација како суверена држава. На 8 август 1821 година, Војводството добило устав.

Изумирањето на најстарата линија, Саксо-Гота-Алтенбург во 1825 година повторно довело до спорови за наследството меѓу другите редови на семејството Ернестин. На 12 ноември 1826 година, одлуката, донесена од арбитражата на врховниот поглавар на семејството, кралот Фредерик Август I од Саксонија, резултирала со опширно преуредување на војводствата Ернестин. Поголемиот дел од Саксо-Хилдбургхаузен и Залфелд биле дадени на Саксо-Мајнинген заедно со неколку градови.^[2] Војводството Саксо-Гота останало без окрузите Кранихфелд и Ремхилд, кои преминале на Саксо-Мајнинген, и без доменот на Алтенбург (Окрузи Алтенбург, Ронебург, Ајзенберг, Рода и Кала), што го претворило Војводството Саксо-Хилдбургхаузен во Војводството Саксо-Алтенбург. Но, Саксо-Кобург ги добило од Саксо-Хилдбургхаузен двата окрузи - Кенигсберг и Зонефелд.

Новото војводство Саксо-Кобург и Гота било родено како личен сојуз на двете војводства Саксо-Кобург и Саксо-Гота. Ернест III, последниот војвода од Саксо-Кобург-Залфелд, станал Ернест I, првиот војвода од Саксо-Кобург и Гота.

Војводи од Саксо-Кобург-Залфелд

• 1680–1729: Јохан Ернест IV, син на Ернест I, војвода од Саксо-Гота-Алтенбург
• 1729–1745: Кристијан Ернест II, син на претходниот војвода (царувал со неговиот брат Францис Јосијас со резиденција во Залфелд)
• 1745–1764: Францис Јосијас, брат на претходниот војвода (владеел до 1745 година, заедно со неговиот брат Кристијан Ернест со резиденција во Кобург)
• 1764–1800: Ернест Фридрих, син на претходниот војвода
• 1800–1806: Францис Фридрих, син на претходниот војвода
• 1806–1826: Ернест III, син на претходниот војвода (од 1826 година, Ернест I, војвода од Саксобурготски и Гота, починал во 1844 година)

Наводи

1. (на германски) Harold Sandner, Das Haus von Sachsen-Coburg und Gotha 1826 bis 2001 [The House of Saxe-Coburg and Gotha 1826 to 2001], with a preface from Andreas, the Prince of Saxe-Coburg and Gotha (Coburg: Neue Presse GmbH, 2004). ISBN 3-00-008525-4, page 32
2. G. Long, уред. (1841). The penny cyclopædia. стр. 481.

Библиографија

• (на германски) Carl-Christian Dressel, Die Entwicklung von Verfassung und Verwaltung in Sachsen-Coburg 1800 - 1826 im Vergleich [The Development and Comparison of the Constitution and Administration of Saxe-Coburg 1880 – 1826] (Berlin: Duncker & Humblot, 2007), ISBN 978-3-428-12003-1.
• (на германски) Johann Hübner, Drey hundert drey und dreyßig Genealogische Tabellen: nebst denen darzu gehörigen genealogischen Fragen zur Erläuterung der politischen Historie, mit sonderbahrem Fleiße zusammen getragen, und vom Anfange der Welt biß auff diesen Tag continuiret; Nebst darzu dienlichen Registern [Three Hundred and Thirty Three Genealogical Tables: Together with those Related Questions of Genealogy to Explain the Political History, Compiled with Great Diligence, and Continuing from the Beginning of the World to This Day; Added Herein with Relevant Records] (Leipzig: Johann Friedrich Gleditsch, 1708) Table No. 166