Длабоко море
From Wikipedia, the free encyclopedia
Длабокото море или длабокиот слој [1] — најнискиот слој во океанот, кој постои под термоклинот и над морското дно, на длабочина од 1000 фатоми (1800 m) или повеќе. Малку или воопшто не навлегува светлина во овој дел од океанот, а повеќето од организмите што живеат таму се потпираат за егзистенција на органска материја која паѓа произведена во фотичната зона. Поради оваа причина, научниците некогаш претпоставувале дека животот ќе биде редок во длабоките океани, но практично секоја сонда открила дека, напротив, животот е изобилен во длабоките океани.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/Pelagiczone_mk.svg/320px-Pelagiczone_mk.svg.png)
Во 1960 година, батискафот Триесте се спуштил на дното на ровот Маријана во близина на Гуам, на 10,911 метри, најдлабоката позната точка во кој било океан. Ако Монт Еверест (8.848 метри) би бил потопен таму, неговиот врв би бил повеќе од една милја под површината. Откако батискафот бил пензиониран, јапонското возило со далечинско управување (РОВ) Каико станал единствениот брод што можел да достигне оваа длабочина додека не бил изгубен во морето во 2003 година.[2] Во мај и јуни 2009 година, хибридниот РОВ Нереус се вратил во Челинџер Дејп за серија од три нуркања до длабочини над 10.900 метри.
Се претпоставува дека повеќе се знае за Месечината отколку за најдлабоките делови на океанот.[3] Животот на длабокото океанско дно се претпоставувало дека се потпира само на органската материја што паѓа, а со тоа и на сонцето, за неговиот извор на енергија сè до откривањето на просперитетни колонии на ракчиња и други организми околу хидротермалните отвори во доцните 1970-ти. Новите откритија откриле групи на суштества кои добивале хранливи материи и енергија директно од топлински извори и хемиски реакции поврзани со промените на минералните наоѓалишта. Овие организми напредуваат во целосно без светлина и анаеробни средини во многу солена вода која може да достигне 300 °F (150 °C), извлекувајќи ја нивната храна од сулфурводород, кој е многу токсичен за речиси целиот копнеен живот. Револуционерното откритие дека животот може да постои под овие екстремни услови ги променило мислењата за шансите да има живот на друго место во универзумот. Научниците сега шпекулираат дека Европа, една од месечините на Јупитер, можеби ќе може да поддржува живот под неговата ледена површина, каде што има докази [4] за глобален океан со течна вода.