Во земјата, тие се општо познати како „Власи“ (Βλάχοι, Vláchoi) и се нарекуваат „Влахофонски Грци“[3][4] или „Грци што зборуваат влашки“,[5] бидејќи повеќето Ароманци во Грција имаат Грк. идентитет и се идентификуваат со грчката нација и култура.[6][7]
Византискиот историчар Георги Кедрин идентификувал Ароманци кои живееле во денешна Грција во 11 век.[8] Под Отоманската империја, Власите се сметале за дел од Рум-милет.[9] Во 1902 г., романскиот политичар Александру Лаховари се залагал за признавање на Власите како посебен милет, што било дозволено во 1905 година.[10] Групата станала поизразена кон крајот на 19 век, со раскол меѓу Власите кои поблиску се идентификувале со Романија и оние кои биле повеќе поврзани со Грција.
Власите од Грција се бројат во Панхеленската федерација на културните здруженија на Власите, културна организација на Власите.[9] Влашките заедници, кои го користат ендонимот Власи, во Македонија зборуваат мегленовлашки јазик, одвоено од влашки јазик.
Религија
Во Отоманското Царство, Власите потпаднале под верска јурисдикција на грчкиот патријарх поради тоа што биле православни христијани; услугите биле вршени на грчки јазик.[11] Спроведувањето на богослужбите на влашки јазик станало приоритетно прашање за Власите. Православниот патријарх одлучил дека доколку Власите служат на својот јазик, ќе им биде ускратен сопственото свештено поглаварство. Во 1875 г., Патријархот наредил да се затворат 8 влашки цркви, што довело до ескалација на непријателствата.[11] Османлиското Министерство за правда и верска деноминација во 1891 г. утврдило дека Власите имаат право да богослужат на својот јазик; во 1892 година, Министерството за правда го предупреди грчкиот патријарх дека ако не се воспостават служби на влашки јазик, Власите најверојатно ќе основаат своја црква. Власите на крајот успеале да назначат свој епископ.
Мечовоне, влашко сирење од Мечово Панорама на градот Мечово
Поради влашката историја на сточарството и историјата на дискриминација во урбаните средини, влашкото население е многу распространето низ Грција.[9]
Official Report of Debates (англиски). Council of Europe. 1996-07-01. стр.907. ISBN978-92-871-2983-3. The Vlachs or Macedo-Romanians, also called Aromanians or Vlachophone Greeks by others [...]
„World Directory of Minorities and Indigenous Peoples - Greece: Vlachs“. United Nations High Commissioner for Refugees (англиски). May 2018. Архивирано од изворникот на 15 September 2013. In August 2003 the Greek Federation of Cultural Associations of Vlachs objected to the direct or indirect characterization of the Vlach-speaking Greeks as an ethnic, linguistic or other type of minority, a position expressed in a subsequent report issued by the American organization Freedom House. The Federation asserted that Vlach-speaking Greeks never asked to be recognized as a minority by the Greek state as both historically and culturally they were, and still are an integral part of Hellenism.
