Босански стил во архитектурата
From Wikipedia, the free encyclopedia
Босански стил во архитектурата — посебен архитектонски израз на почетокот на XX век, што еволуирал од традиционалната архитектура на виенската сецесија и свеста дека делото е создадено во Босна и Херцеговина.
Босанскиот стил може да се спореди со скандинавскиот национален романтизам.[1] Босанскиот стил бил претставен од помладата генерација архитекти, како што се чешкиот архитект Јосип Поспишил, словенечкиот архитект Рудолф Тонис и австрискиот архитект Ернст Лихтблау, кои сите студирале во Виена кај Карл фон Хазенауер и Ото Вагнер. Стилот го именувал постариот сараевски архитект Јосип Ванцаш, за кого работеле многу од овие помлади архитекти.[2]
Некои архитекти тврдат дека неговиот нагласок останал на исламската компонента на босанската народна архитектура, често со историски, а не со современи извори. Според тоа, преминот од маварската преродба во босанскиот стил била „замена на еден историски колаж со друг“, во кој панисламските мотиви биле заменети со панвернакуларни мотиви, двосмислено поврзувајќи ја отоманската архитектура со онаа сегашност и погрешно сугерирајќи мотиви на тезите дека тие се конкретно босански, додека ги има низ целиот османлиски Балкан. Затоа, босанскиот стил може „најдобро да се разбере како во рамките на традицијата на национал-романтизмот“, иако архитектите не биле од нацијата што сакале да ја претставуваат. Бидејќи продолжил да се сосредоточува на разликите од Западна и Средна Европа и не ги променил односите на моќта во однос на сценаристичките, империјални толкувања на месната архитектура, босанскиот стил не бил помалку ориенталистички од неомаварскиот стил.[2]