канадска инди-рок група From Wikipedia, the free encyclopedia
Arcade Fire (се чита: Аркејд фаер) ― канадска инди-рок група основана во 2001 година во Монтреал. Во групата членуваат: сопружниците Вин Батлер и Резин Шасањ, заедно со Ричард Рид Пари, Тим Кингсбери и Џереми Гара.
| Arcade Fire | |
|---|---|
.jpg) Arcade Fire на настап во живо во 2017 | |
| Животописни податоци | |
| Потекло | Монтреал, Канада |
| Жанрови | |
| Период на активност | 2001― |
| Издавачи | |
| Мреж. место | arcadefire.com |
Групата за својата музика добила многу награди, меѓу кои и Греми-награда за албум на годината во 2011 година за нивниот трет студиски албум The Suburbs и награда за најдобра меѓународна група на Британските музички награди и најдобар албум во истата година. Во 2014 година, Arcade Fire бил предложен за Оскар во категоријата за најдобра филмска музика за саундтракот на филмот Таа.
Вин Батлер и Џош Деу ја основале групата Arcade Fire во Монтреал во 2001 година, откако претходно како средношколци се запознале на академијата Филипс Ексетер.[2] Идејата за музичка група на Батлер и Деу се развила додека тие стрдирале на Универзитетот Мекгил и Универзитетот Конкордија, соодветно.[3][4] Дуото почнало да го вежба својот материјал во Мекгил каде што се запознале со Режин Шасањ, студент по музика и ја повикале да им се придружи. Кон средината на 2001 година, групата се состоела од Батлер, Шасањ, Деу, мултиинструменталистот Тим Кил, басистот Мајлс Броско, гитарист/тапанар Дејн Милс и мултиинструменталистот Брендан Рид. За време на една забава во 2001 година, групата снимила божиќен албум во живо, A Very Arcade Xmas, за кој се претпоставува дека рачно го поделиле на нивните пријатели како божиќен подарок.[5]
Првата постава на групата почна да се растура во летото 2002 година, кога тие заминале во семејната фарма на Батлер во Мејн за да го снимат нивното истоимено EP.[6] Поради несогласувања меѓу Батлер и басистот Мајлс Броско, Броско ја напуштил групата по снимањето. Ричард Рид Пари, кој бил ангажиран да ѝ помогне на групата во снимањето, набргу потоа ѝ се придружил на групата. Речиси истовремено Џошуа Деу ја напуштил групата за да продолжи со студирањето; тој продолжил да соработува на визуелните аспекти на групата.[3] Зимата 2003 година, групата го прославила објавувањето на ЕП-то со концерт во Монтреал. Пред преполниот бар концертот на групата завршил со расправија (среде бис) меѓу Батлер и Рид, кој ја напуштил групата.[7] Милс исто така ја напуштил групата. Истоименото издание (кое обожавателите често го нарекуваат Us Kids Know EP ) се продавало на првите. Откако групата стекнала популарност, ЕП-то било ремастеризирано и целосно реиздадено.[8]
Хауард Билерман ѝ се придружил на групата на тапани во летото 2003 година, и тие почнале да го снимаат албумот, подоцна објавен под името Funeral. Потенцијалот што го покажала групата Arcade Fire на нивните први концерти ѝ овозможило да склучи договор со независната издавачка куќа Merge Records.[9]
Нивниот прв албум Funeral бил издаден во септември 2004 година во Канада и во февруари 2005 година во Обединетото Кралство. Насловот на албумот се однесувал на смртта на неколку роднини на членовите од групата за време на неговото снимање. Ваквите настани предизвикале мрачна атмосфера во групата што се одразило на песните како „Une année sans lumière“ („Година без светлина“), „In The Backseat“ и „Haiti“, елегија на Шасањ за нејзината татковина.[10]
Албумот добил потврдни критики и на крајот на годината и на крајот на деценијата се нашол на врвот на многу топ-листи. Според веб-страницата Metacritic, албумот се наоѓа на второ место меѓу албумите со најмногу појавувања на топ-10 листите на крајот на деценијата, зад Kid A на Radiohead.[11] Во ажурираната верзија на 500 најдобри албуми на сите времиња на Ролинг Стоун, албумот бил рангиран на 151. место.
Албумот бил критички и трговски ценет. Се појавил на многу топ-10 листи на албуми за 2004 и 2005 година (поради одложените меѓународни изданија), а Pitchfork, Filter, No Ripcord и The MTV2 2005 Review го прогласиле за албум на годината. NME го ставил Funeral на второ место[12] на нивната листа од најдобри албуми во 2005 година. NME исто така ја прогласил „Rebellion (Lies)“ за втора најдобра песна за таа година. Funeral се стекнал со златен сертификат во Канада и во ОК и бил продаден во над половина милион примероци ширум светот.[13] Албумот станал прв албум на Merge Records кој се пласирал на Билборд 200[14] и бил најпродаван албум на дискографската куќа дотогаш.[15]
Групата резервирала мали клубови за нивната турнеја во 2004 година, но зголемениот интерес ги натерало да го сменат местото на одржување на концертите, а турнејата продолжила до средината на 2005 година низ САД, Канада, Европа, фестивалот SummerSonic во Јапонија и Хилсајд фестивал во Гелф. потоа групата се појавила на некои од најголемите музички фестивали во светот: Halifax Pop Explosion, Coachella Valley Music and Arts Festival, Sasquatch!, Lollapalooza, Vegoose Festival, Reading and Leeds Festival во Англија, Electric Picnic во Ирска и Lowlands Festival во Холандија.
Во април 2005 година, Arcade Fire биле на насловната страна на канадското издание на магазинот Time. На први мај 2005 година свиреле на еден од најголемите музички фестивали во светот, Коачела, во Калифорнија.[16] Во јуни била објавена песната „Cold Wind“, која била ставена на саундтрак-албумот за серијата Six Feet Under („Две метри под земја“).
Funeral и синглот „Cold Wind“ биле номинирани за Греми во категориите за најдобар алтернативен рок-албум и за најдобра песна напишана за филм, телевизија или друг визуелен медиум, соодветно. На 2 април 2006 година, во Халифакс, Нова Шкотска, Arcade Fire ја добиле Џуно наградата за текстописци на годината за три песни од Funeral: „Wake Up“, „Rebellion (Lies)“ и „Neighborhood #3 (Power Out)“.[17] Групата била номиниран за три БРИТ награди: најдобра меѓународна група, најдобар меѓународен албум и најдобар меѓународен пробив.[18]
На 27 декември 2005 година, Funeral бил на врвот на топ-50 албуми на годината во Англија според MTV2. Во 2007 година, Funeral бил рангиран на осмо место во книгата од Боб Мерсеро „Топ-100 најдобри канадски албуми“.[19] Во 2009 година, Pitchfork го прогласил Funeral за втор најдобар албум на деценијата на нивната листа од 200 албуми, зад Kid A од Radiohead.[20]
Прва официјално објавена песна од Neon Bible била „Intervention“ во декември 2006 година на iTunes. Албумот Neon Bible официјално бил објавен на 5 март 2007 година во ОК и на 6 март во Северна Америка. Neon Bible дебитирал на прво место на канадската топ-листа за албуми и на ирската листа на албуми и на 2-то место на топ 200 топ листите на американскиот Билборд и на топ 40 топ листи на албуми во Велика Британија за неделата од 12 март 2007 година.[21] Албумот добил признание од критиката (дури и бил претставен како силен кандидат за албум на годината). Paste го рангирал меѓу петте најдобри албуми во 2007 година.[22] Авторот од Trouser Press, Џејсон Рихер го рангирал Neon Bible „меѓу најдобрите инди-рок записи на сите времиња“.[23]
На 10 јули 2007 година, Neon Bible влегол во потесниот избор за музичката награда Поларис за 2007 година. Патрик Вотсон бил прогласен за победник на гала-церемонијата одржана на 24 септември 2007 година.[24][25][26] Сепак, поради претпочитањето на групата да не учествува во компилационите албуми, тие биле единствени номинирани изведувачи кои не учествувале со песна на промотивната компилација на Поларис во 2007 година.[27]
На 2 август во ОК и на 3 август во САД и Канада групата го објавила албумот The Suburbs, заедно со нов двостран сингл од 12 инчи.[28] Албумот бил продуциран од Маркус Дравс, кој работел со групата на нивниот претходен албум, Neon Bible од 2007 година, а бил дизајниран од Маркус Пакин, кој исто така претходно соработувал со групата.[29] Албумот бил издаден со осум различни корици.[30]
Албумот дебитирал на прво место на ирската топ-листа за албуми, на топ-листата за албуми во Велика Британија, на американската Билборд 200 топ-листа[31] и на канадската топ-листа за албуми.[32] Во 2011 година, албумот освоил: Греми награда за албум на годината, награда за најдобар меѓународен албум на Британските музички награди, награда за албум на годината на Џуно наградите и музичка награда Поларис за најдобар канадски албум.
Arcade Fire настапиле на 53-тото доделување на Греми наградите во февруари 2011 година. Групата била номиниран за Греми награди во три категории: албум на годината, најдобра рок изведба на дуо или група со вокал и најдобар алтернативен музички албум (за The Suburbs ).[33] Од трите номинации, тие добиле Греми за албум на годината.[34][35][36]
На Британските музички награди во 2011 година The Suburbs ја освоил наградата за најдобар меѓународен албум, а Arcade Fire ја освоиле наградата за најдобра меѓународна група.[37]
Arcade Fire ја снимиле песната „Abraham's Daughter“ за саундтракот на Игрите на гладните. Песната била вклучена во одјавната шпица од филмот. Саундтракот бил објавен на 20 март 2012 година и дебитирал на прво место на Билборд 200.[38][39] Групата ја компонирала и национална химна на Панем, Horn of Plenty, за Игрите на гладните.[40][41]
Arcade Fire и Mercury Records потврдиле дека ќе го објават четвртиот албум кон крајот на 2013 година.[42]
Членовите на Arcade Fire, Вил Батлер и Овен Палет биле номинирани за Оскар за најдобра оригинална музика на 86-тото доделување на Оскарите за нивната музика за научно-фантастичниот филм од Спајк Џонз, „ Таа“ од 2013 година.[43] Групата била номинирана за наградата „Сателит“ за најдобра оригинална музика за Таа.[44] Тие исто така биле номинирани за наградата од Здружението на филмски критичари во Лос Анџелес за најдобра музика.[45] Групата била „насловна група“ на фестивалот во Гластонбери на 27 јуни 2014 година.[46][47]
Англискиот рок-музичар Дејвид Боуви пеел како придружен вокали на насловната песна од албумот „Reflektor“.[48] Во септември 2013 година, Arcade Fire објавиле верзија од хит-синглот од 1980 година „Games Without Frontiers“ за трибјут албумот од Питер Гејбриел, And I'll Scratch Yours.[49] По објавувањето, Reflektor добил позитивни критики од музичките критичари и добро се продавал. Албумот бил вброен меѓу 100-те најдобри албуми на деценијата дотогаш, листа објавена од Pitchfork во август 2014 година.[50]
На Џуно наградите во 2014 година, Reflektor ги добил наградите за албум на годината и за алтернативен албум на годината. Албумот исто така бил во потесниот избор за музичката награда Поларис за 2014 година.[51] Во 2015 година, Arcade Fire ја добиле Меѓународната награда за достигнување на SOCAN наградите кои се одржале во Монтреал.[52]
Документарен филм за продуцирањето на албумот, под наслов The Reflektor Tapes, бил објавен на 24 септември 2015 година и бил прикажан на филмскиот фестивал во Торонто во 2015 година.[53]
На 5 јули 2016 година, групата го одржала првиот концерт по две години во клуб во Барселона. Послужил како подготовка за нејзината фестивалска турнеја, која покрај Шпанија ги опфаќала и Португалија, САД и Канада.[54]
Во мај 2017 година, Arcade Fire потпишала договор за снимање два албуми со Columbia Records.[55] На 31 мај, групата објавила нов сингл „Everything Now“.[55] Arcade Fire го објавиле нивниот петти студиски албум, Everything Now, на 28 јули 2017 година и истовремено го објавиле спотот за песната „Everything Now“.[56] Во јули 2017 година, „Everything Now“ станал прв сингл на Arcade Fire кој се искачил на прво место на топ-листата од Билборд (Adult Alternative Songs airplay chart).[57] Во октомври 2017 година, долгогодишниот менаџер Скот Роџер се разделил со групата.[58]
На 15 март 2018 година, групата објавила краток филм, во режија на Дејвид Вилсон наречен „Пари + Љубов“,[59] кој содржи две нивни песни „Put Your Money On Me“ и „We Don't Deserve Love“. За филмот од Дизни од 2019 година, Дамбо, Arcade Fire извеле верзија од песната „Baby Mine“, од Френк Черчил и Нед Вашингтон, која била објавена како сингл на 11 март 2019 година.
Шестиот студиски албум Wе бил објавен на 6 мај 2022 година, а бил продуциран од Најџел Годрич, Вин Батлер и Режин Шасањ. Првиот двоен сингл The Lightning I, II и придружното музичко видео биле објавени на 17 март. По објавувањето на албумот Вилијам Батлер ја напуштил групата.[60] По објавувањето на We на 6 мај 2022 година, Arcade Fire ја објавиле турнејата „WE“, првата светска турнеја на групата од 2018 година, која започнала во август 2022 година [61]
На 27 август 2022 година, Вин Батлер бил обвинет од четири лица за неколку случаи на сексуално недолично однесување помеѓу 2016 и 2020 година, вклучувајќи сексуален напад, несакани експлицитни текстови и односи со помлади обожаватели на возраст од 18 до 23 години.[62] Батлер и Шасањ ги негирале обвинувањата и рекле дека за сите средби била дадена согласност.[63] Неколку дена подоцна, канадската пејачка Фејст објавила дека таа и нејзината група нема да бидат предгрупа на европската турнеја „WE“ поради таквите наводи.[64] Бек, исто така, се откажал како воведен изведувач на американскиот дел од турнејата подоцна истата година.[65]
Студиски албуми
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
