Синдски јазик

Синдскиот (سنڌي / सिन्धी) е индоариски јазик, дел од групата на индоирански јазици од семејството на индоевропски јазици. Јазикот е мајчин јазик на Синдите, автохтон јазик на историскиот регион Синд и службен јазик на пакистанската покраина Синд. Исто така, јазикот има службен стгатус во Индија.

Синдски јазик
سنڌي / सिन्धी
Застапен во	Синд, Пакистан и Куч, Индија.
Подрачје	Јужна Азија
Говорници	25 милиони  (2007)[1]
Јазично семејство	индоевропско индоирански индоариски северозападни синдски јазици синдски јазик
Писмо	арапско писмо, деванагари, кудабадско писмо, ланда, гурмуки[2]
Статус
Службен во	Пакистан (Синд)  Индија
Регулативен орган	Синдски јазичен орган (Пакистан), Индиски институт за синдологија (Индија)
Јазични кодови
ISO 639-1	sd
ISO 639-2	snd
ISO 639-3	Разни: snd — синдски lss — ласки sbn — синдско-билски

Синдскиот јазик претрпел посилно влијание од јазикот санскрит, поточно некогашната негова локална форма, но и од белуџискиот јазик. Повеќето од Синдите се наоѓаат во покраината Синд во Пакистан, и во Куч, Гуџарат во Индија.

Географска распространетост

Синдскиот се зборува во Синд и Белуџистан во Пакистан. Како прв јазик се изучува во Синд. Како втор јазик се користи низ училиштата во Карачи и Белуџистан. Карачи е најголем синдски град, со околу 3-4 милиони Синди.

Покрај Пакистан, синдскиот се зборува и во Индија, особено во државите Раџастан, Гуџарат и Махараштра. Јазикот исто така се зборува и во Уласнагар и Мумбај, каде се наоѓа најголемата синдска енклава во Индија.^[3]

Фонологија

Согласки

	лабијални		забно-алвеоларни		ретрофлексни		палатоалвеоларни / палатални		веларни		глотални
носни	m mʱ		n nʱ		ɳ ɳʱ		ɲ		ŋ
експлозивни и африкати	p pʰ	b bʱ	t̪ t̪ʰ	d̪ d̪ʱ	ʈ ʈʰ	ɖ ɖʱ	t̠ɕ t̠ɕʰ	d̠ʑ d̠ʑʱ	k kʰ	ɡ ɡʱ
имплозивни		ɓ		ɗ				ʄ ~ jˀ		ɠ
фрикативни	f		s	z	ʂ				x	ɣ	h
ротички			r		ɽ ɽʱ
апроксимантни	ʋ		l̪ l̪ʱ				j

Самогласки

Самогласките во синдскиот јазик.

Писмо

Арапско писмо за синдскиот јазик

جھ	ڄ	ج	پ	ث	ٺ	ٽ	ٿ	ت	ڀ	ٻ	ب	ا
ɟʱ	ʄ	ɟ	p	s	ʈʰ	ʈ	tʰ	t	bʱ	ɓ	b	ɑː ʔ ∅
ڙ	ر	ذ	ڍ	ڊ	ڏ	ڌ	د	خ	ح	ڇ	چ	ڃ
ɽ	r	z	ɖʱ	ɖ	ɗ	dʱ	d	x	h	cʰ	c	ɲ
ڪ	ق	ڦ	ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س	ز
k	q	pʰ	f	ɣ	ɑː oː eː ʔ ʕ ∅	z	t	z	s	ʃ	s	z
ي	ء	ھ	و	ڻ	ن	م	ل	ڱ	گھ	ڳ	گ	ک
j iː		h	ʋ ʊ oː ɔː uː	ɳ	n	m	l	ŋ	ɡʱ	ɠ	ɡ	kʰ

Деванагари за синдскиот јазик

अ	आ	इ	ई	उ	ऊ	ए	ऐ	ओ	औ
ə	a	ɪ	i	ʊ	uː	e	ɛ	o	ɔ
क	ख	ख़	ग	ॻ	ग़		घ		ङ
k	kʰ	x	ɡ	ɠ	ɣ		ɡʱ		ŋ
च	छ		ज	ॼ	ज़		झ		ञ
c	cʰ		ɟ	ʄ	z		ɟʱ		ɲ
ट	ठ		ड	ॾ	ड़		ढ	ढ़	ण
ʈ	ʈʰ		ɖ	ɗ	ɽ		ɖʱ	ɽʱ	ɳ
त	थ		द				ध		न
t	tʰ		d				dʱ		n
प	फ	फ़	ब	ॿ			भ		म
p	pʰ	f	b	ɓ			bʱ		m
य	र	ल	व
j	r	l	ʋ
श	ष	स	ह
ʃ	ʂ	s	h

Поврзано

• Портал: Јазик

• Синди
• Синд
• Индоариски јазици

Наводи

1. Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2007" The World's 100 Largest Languages in 2007
2. „Script“. Sindhilanguage.com.
3. The Sindhu World

Извори

• Addleton and Brown (2010). Sindhi: An Introductory Course for English Speakers. South Hadley: Doorlight Publications. Архивирано од изворникот на 2018-12-25. Посетено на 2013-11-18.
• Bughio, M. Qasim (2006 –June). Maniscalco, Fabio Maniscalco (уред.). „The Diachronic Sociolinguistic Situation in Sindh“. Web Journal on Cultural Patrimony. 1. Архивирано од изворникот на 2016-01-30. Посетено на 2013-11-18. Проверете ги датумските вредности во: |year= (help)
• Cole, Jennifer S (2001). „Sindhi“. Во Garry, Jane; Rubino, Carl (уред.). Facts About the World's Languages. H W Wilson. стр. 647–653. ISBN 0-8242-0970-2.
• International Phonetic Association. 1999. ISBN 0-521-63751-1.
• Khubchandani, Lachman M (2003). „Sindhi“. Во Cardona, George; Jain, Dhanesh (уред.). The Indo-Aryan Languages. Routledge. стр. 622–658. ISBN 978-0-415-77294-5.
• Ladefoged, Peter; Maddieson, Ian (1996). The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell. ISBN 978-0-631-19815-4.
• Trumpp, P (1872). Grammar of the Sindhi Language. London: Trübner and Co. ISBN 81-206-0100-9.

Надворешни врски

• Синдски речник Архивирано на 9 јуни 2010 г.
• Пишувај на синдски Архивирано на 31 мај 2013 г.
• Информации и изговор на синдскиот Архивирано на 17 јуни 2013 г.
• Сè за синдскиот јазик