Апенини

Апенини италијански: Appennini; латински: Apenninus, Apennini montes; Грешка во Lua во Модул:Lang, ред 1169: attempt to index field 'engvar_sel_t' (a nil value)) — планински венец составен од помали напоредни венци што се протега 1.200 км долж полуостровска Италија. На северозапад се сврзуваат со Лигурските Алпи кај Алтаре. На југозапад завршуваат кај крајбрежниот град Реџо Калабрија на крајот од полуостровот. Почнувајќи од 2000 г., во состав на Апенините се вбројуваат и планините на северот на Сицилија, продолжувајќи ги до вкупно 1.500 км.^[1] Системот образува лак што ја опфаќа источната страна на Лигурското и Тиренското Море.

Кратки факти Апенини Appennini, Највисока точка ...

Апенини Appennini
Врвот Корно Гранде
Највисока точка
Врв	Корно Гранде
Надм. височина	2.912 м
Координати	42°28′9″N 13°33′57″E
Величина
Должина	1200 км СЗ-ЈИ
Ширина	250 км ЈЗ-СИ
Географија
Релјефна карта на Апенините
Земји	Италија и Сан Марино
Координати	43°17′N 12°35′E
Геологија
Период	мезозојска карпообразба, неогенско-квартерска орогенија
Вид карпа	апенински наборно-навлечан појас

Затвори

Многумина сметаат дека името на венецот доаѓа од келтскиот поим penn, што значи „планина“ или „врв“.^[2] Така, се смета дека името изворно гласело A-penn-inus и се однесувало на Северните Апенини. Претпоставката е дека ова име го дале Келтите, кои своевремено биле најбројниот народ во северна Италија (IV век п.н.е. или претходно). Иако оваа теза е најверојатна, не може да се каже дека ужива едногласност.^[3]

По венецот е наречен и целиот Апенински Полуостров, кој го сочинува најголемиот дел од Италија.^[3] Планините се претежно прекриени со растителност, но има и попусти места, како врвот Корно Гранде („Голем Рог“), кој е делумно зафатен од ледникот Калдероне — единствениот ледник на Апенините, кој почнал да се повлекува уште во 1794 г.^[4] Јужните Апенини имаат повеќе степски карактер. Источните падини што се спуштаат во Јадранското Море се стрмни, додека пак западните падини образуваат подножно ридје на кое се сместени највеќето градови во полуостровскиот дел на земајта. Планините обично се нарекуваат по покраините во кои се наоѓаат (на пр. во Лигурија се сместени Лигурските Апенини). Постојат и недоречености, поради нејаснотиите во пограничните подрачја.

Апенините се делат на три дела: Северни Апенини (Appennino settentrionale), Централни Апенини (Appennino centrale) и Јужни Апенини (Appennino meridionale).^[5]

Северните Апенини се состојат од три подвенци: Лигурски Апенини (Appennino ligure), Тоскански Апенини (Appennino toscano) и Умбриски Апенини (Appennino umbro).^[6]

• северен и централен: апенински листопадни планински шуми (биом умерена широколисна и мешана шума)
• од север до југ: италијански тврдолисни и полулистопадна шуми (биом средоземни шуми и макии)
• јужен: јужноапенински мешани планински шуми (исто така средоземен биом)

Се проценува дека на Апенините виреат 5.599 вида васкуларни растенија, од кои 728 (23,6%) се сместени на екотонот на шумската граница.

Апенините имаат 21 врв повисок од 1.900 м што приближно ја претставува шумската граница. Највеќето од нив се сместени во Централните Апенини.^[7]

• Апенински Полуостров
• Географија на Италија
• Национални паркови во Италија