Миљан Миљаниќ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Миљан Миљаниќ (4 мај 1930 – 13 јануари 2012 година) ― југословенски и српски фудбалер, тренер и администратор, кој играл како дефанзивец.
Роден во Битола, Вардарска Бановина, Кралство Југославија, во семејство со потекло од кланот Бањани во општина Никшиќ во Црна Гора, Миљаниќ ги поминал првите години од својот живот во она што подоцна ќе стане СР Македонија во рамките на СФР Југославија и на крајот денешна Македонија.
За време на неговата шарена кариера, Миљаниќ беше тренер на Црвена звезда Белград (освои 10 трофеи), Реал Мадрид (освои титули во Ла Лига едноподруго, вклучително и двојна Лига/ Куп во сезоната 1974-1975), Валенсија ЦФ (разочарувачки период што траеше три четвртини од сезоната 1982-1983 кога доби отказ од тимот на 17-то место во лигата), и југословенската репрезентација, на која беше главен тренер на Светските првенства 1974 и 1982 година.
Тој е подеднакво познат како семоќен претседател на Фудбалскиот сојуз на СР Југославија (ФСЈ), функција што ја вршеше со години пред да замине во 2001 година.
Неговото влијание врз фудбалската игра во Југославија е огромно бидејќи под негово менторство излегоа цела генерација тренери, меѓу кои и Чиро Блажевиќ, Ивица Осим, Тоза Веселиновиќ итн. Покрај обожавателите, Миљаниќ има и свој дел од клеветниците кои чувствуваат дека неговата заштитна марка претпазлива и одбранбена тактика, како и потпирање на постари играчи, придонеле за слабите резултати и непривлечната игра на југословенската репрезентација во текот на 1970-тите и 1980-тите.
Во 2002 година, за неговиот придонес во асоцијативниот фудбал, Миљаниќ стана добитник на Орден за заслуги на ФИФА - највисокото признание доделено од ФИФА.[1]