Ајнштајнови равенки за полето
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ајнштајнови равенки за поле (АРП; исто така познати како "Ајнштајнови равенки") се состојат од множество од 10 равенства во општата теорија на релативноста на Алберт Ајнштајн кои го опишуваат основното заемнодејство на гравитацијатa како резултат на закривеноста на време-просторот поради масата и енергијата.[1] Првпат објавени од стрна на Ајнштајн во 1915 година како тензорска равенка,[2] АРП може да се надоврзат со месната време-просторна закривеност (изразена од Ајнштајновиот тензор) со месната енергија и импулсот во тој време-простор (изразен преку енергетско-импулсниот тензор).[3]
![]() | На оваа страница е потребен превод на македонски. Оваа страница (или пасус) не е напишана на јазик којшто е македонски. Ако е наменета за читателите од тој јазик, треба да биде преместена на јазичното издание на Википедија на тој јазик. Видете го целосниот список на јазични изданија. Ако страницата (или пасусот) не е преведена на македонски во рок од една седмица, содржината која е на друг јазик ќе биде избришана. |
Слично како и кај електромагнетните полиња кои се одредени користејќи полнеж и Електрична струја преку Максвеловите равенки, АРП се користи да се одреди време-просторот како резултат од присуството на маса-енергија и линеарен момент ,т.е тие го одредуваат метричкиот тенсор на времепросторот за дадена енергија во времепросторот. Врската помеѓу Метричкиот тенсор и Ајнштајновиот тенсор дозволува АРП да биде напишан како збирнелинеарни парцијално диференцирани равенки користејќи ги на овој начин. Решенијата на ЕФЕ се компненти на метричкиот тенсор.
Како и почитувајќи го локалниот енергетски моментум, АРП се подразбира и за Њутновиот закон за гравитација каде гравитациското поле е многу слабо и брзините се многу помали од брзината на светлината.[4]
Истите решенија за ЕФЕ може да бидат најдени само во упростувања на претпоставки, како симетрија. Специјални класи на идентични решенија се многу често проучувани бидејќи покажуваат многу гравитациски феномени, како на пример вртежни црни дупки и ширењето на вселената. Понатамошн упростувањa се достигнуваa со изедначување на времепросторот како рамен време-простор со мала девиација, водејќи до линеаризирани АРП. Овие равенки се користат за проучување феномени какп гравитациски бранови.