Tenor

Tenor in musica est acutissimum vocum genus virile, supra vocem baritonii. Tenor tonos inter C octavo sub medio C (C3) et C octavo super medio C (C5) amplectitur. Grave extremum est fere B♭2 (duobus B♭ sub medio C); altum extremum, duobus F super medio C (F5).^[1]

Usitatus tenoris ambitus.

Tenor in polyphonia inter annos 1250 et 1500 nomen adeptus est a verbo tenendo, quod cantum firmum tenebat aut probabilius quod structuram harmonicam contrapuncti tenebat. Saeculo XV vocem virilem ambitus definiti significare coepit.^[2]

Praeclari tenores

• 
  Alexander Bonci (1870–1940).
• 
  Henricus Caruso (1872–1921).
• 
  Titus Schipa (1888–1965).
• 
  Beniaminus Gigli (1890–1957).
• 
  Iosephus Carreras (1946)

Notae

1. James McKinney, The Diagnosis and Correction of Vocal Faults (Genovex Music Group, 1994, ISBN 978-1-56593-940-0).
2. David Fallows, et al., "Tenor", Grove Music Online in Oxford Music Online.

Musica

Haec stipula ad musicam spectat. Amplifica, si potes!