Sensus communis

Sensus communis^[1] (Graece κοινὴ αἲσθησις), vel intellectus communis,^[2] vel iudicium commune,^[3] vel simpliciter cor,^[4] est ingenium rerum percipiendarum, intellegendarum, et iudicandarum, cuius paene omnes participes sunt, et quod a paene omnibus sine ulla disputatione rationaliter exspectari potest.^[5]

Aristoteles, primus scriptor qui notionem sensus communis descripsit.

Marcus Aurelius, imperator et philosophus Stoicus, qui humanisticam sensus communis notionem movit.

Adumbratio perceptionis a Renato Cartesio facta. Sensus ad sensum communem eunt, qui in glandula pineali intra cerebrum sedet, ex quo ad spiritum immaterialem eunt.

Antonius Ashley Cooper, tertius Comes Shaftesbury, qui notionem sensus communis a Romanis motam proposuit.

Ioannes Baptista a Vico, fautor educationis classicae in rhetorica, qui indicia sapientiae antiquae in sensu communi explicavit.

Thomas Reid, conditor Scholae Scoticae Sensus Communis.

Nexus interni

• Common Sense
• Dogma
• Doxa
• Endoxa
• Eruditio vulgaris
• Fides
• Intuitio
• Norma (sociologia)
• Phronesis
• Rationalitas
• Realismus
• Sapientia vulgaris
• Scientia (declarativa)
• Scientia (ratio)
• Scientia a priori
• Stereotypia
• Traditio