Pseudolus (Plautus)

Pseudolus comoedia est quam Plautus iam senex saeculo II ineunte scripsit. Scimus enim ex fragmento didascaliae in palimpsesto Ambrosiano servato^[1] anno 191 a.C.n. hanc fabulam ludis Megalensibus actam esse in honorem Magnae Matris Cybelae, cuius templum in Palatio hoc ipso anno dedicatum est^[2]. Atque si Ciceroni credimus^[3], Plautus hanc suam fabulam in primis diligebat. Archetypus Graecus ignotus est.

Maxima varietate metrorum gaudet haec fabula : nam philologus quidam aestimavit ex 1355 versibus circiter 800 cantatos vel saltem modulatos fuisse.

Nexus interni

• Index fabularum Plautinarum

Notae

1. Ita ab eruditis lectum : "M. IUNIO M. FIL. PR(aetore) URB(ano) AC(ta) ME(galesibus)
2. Titus Livius XXXVI,36,3.
3. Cato Maior, de Senectute XIV,50.

Plura legere si cupis

• Nancy Sultan, "Pseudolus at the Ludi Megalenses: Re-Creating Roman Comedy in Context", The Classical Journal, Vol. 111, No. 1, Special Issue on Plautus in Performance (October-November 2015): 99-111

Nexus externi

• Textus apud The Latin Library (Latine)

Fabulae Plauti

Amphitruo • Asinaria • Aulularia • Bacchides • Captivi • Casina • Cistellaria • Curculio • Epidicus • Menaechmi • Mercator • Miles gloriosus • Mostellaria • Persa • Poenulus • Pseudolus • Rudens • Stichus • Trinummus • Truculentus • Vidularia

Stipula

Haec stipula ad litteras spectat. Amplifica, si potes!