Homosexualitas et cultus nexum varium et multiplex constituunt, qui per saecula, regiones, et culturas diversas variatur, tam inter religionum sectas quam intra varias formas sexualis inclinationis. In temporibus hodiernis, doctrinae maiorum religionum mundi de his inclinationibus inter se maxime differunt, etiam intra uniuscuiusque religionis confessiones et denominationes.
Amor et congressus inter homines eiusdem generis in quibusdam culturis antiquitate tolerabantur vel etiam ritibus sacris colebantur, sicut apud Babylonios, Canaanaeos, et Graecos antiquos. In orbe Islamico, ante aetatem recentem, quaedam tolerantia in mores homosexuales de facto exsistebat. Cum propagatione religionum Abrahamiticarum, praesertim post saeculum undevicesimum, persecutiones contra mores homosexuales auctae sunt. Hodie multae harum traditionum homosexualitatem dissuadent, sed reprobationis gradus variat, a tacita dissuasione usque ad expressam prohibitionem et activam oppositionem socialem.
Statuae Kama in templo Khajuraho (India, 2013): 3 feminae et 1 vir.Ceterae religiones maiores de homosexualitate opiniones varias praebent. In Hinduismo et Buddhismo sententiae inter se differunt. Religiones Sinicae et Iaponicae multiplices positiones exhibent: Shinto plerumque homosexualitatem non damnat, dum in Taoismo una sententia unica non praevalet. Religiones Africanae diasporicae, sicut Candomblé, Umbanda, et Santería, saepe homines LGBT libentius accipiunt.
In his omnibus religionibus, nonnullae voces homosexualitatem benignius interpretantur. Aliquae confessiones liberaliores matrimonia inter personas eiusdem generis benedicunt et iura LGBT tuentur. Haec inclinatio, praesertim in partibus mundi occidentalis, augescit. Contra, in multis Africae, Asiae, et Orientis Medii regionibus, leges moresque homosexualitatem vetantes saepe interpretationibus religiosis severioribus innituntur.
Quaestio haec in societate hodierna vehementer disputatur. Multi fideles ad textus sacros et traditiones pro directione respiciunt, sed interpretationes inter se multum discrepant. Studia recentiora nexum inter fundamentalismum religiosum et praeiudicium contra homosexuales demonstrant, simul etiam incrementum tolerantiae in quibusdam communitatibus religiosis indicantia.
Sunt qui credunt coitum inter viros vel feminas esse secundum Biblia Sacra prohibitum (exempla versuum ex Vulgate sunt versus 18:22 in Levitici[1] et 6:9–10 in epistula ad Corinthios[2]); sunt quoque multi qui hanc interpretationem negant. Nonnulli explicatores dicunt aptas relationes sexuales fuisse cretas a Deo in die quo fecit feminam pro Ada in versu 2:16[3] libri Genesis, et ergo hunc decretum esse legem Dei, vel etiam legem naturalem. Verumtamen ab illis habetur coitus homosexualis esse contra praeceptum primum quod dedit Deus ad populum suum.[4]
Theologia Thomae Aquinatis theologi validissimi Medii Aevi et Doctori Ecclesiae comprehendunt elementa legis naturalis appellatae, quae damnant actiones homosexualitatis quia participes in his relationibus non sunt participes designati a Deo et a natura; etiam sunt contra Visionem Baetiam.[5] Secundum positionem traditionalem et rationem Patrum Ecclessiae Ecclesia Catholica Romana hodierno declaravit quod impias sunt actiones homosexualitas, et condemas[6] eas iugiter.
Adversus autem verba publica contra homosexualitatem, praeclarissimi ecclesiae duces voluptatem homosexualem secreto ceperunt.[7]
Papae
Documentis primi millennii carentibus, primus papa homosexualis hodie notus fuit Papa Ioannis XII (938–964), filius Alberici II ducis Romae: imperatorem Romanum Heliogabalum imitans, orgia homosexualia in palatio fecit (Dynes 1990:943). Papa Benedictus IX (ca. 1012 vel 1021–c1052 vel 1055 vel 1065 vel 1085), filius Alberici III, comitis Tusculi, orgia sexualia quoque fecit (Dynes 1990:943), quam ob rem theologicus Petrus Damianus (1007–1072), qui puriorem religionem profitetur, in Libro Gomorrhiano omnem clericorum voluptatem sexualem vehementer opposuit, et Damiani familiaris Papa Gregorius VII (c1021–1085) clericos in ordinibus sacerdotalibus dehinc esse caelibes decrevit.
Post fere trecentos annos, amor voluptatum homosexualium ad Vaticanum aperte revenit. Papa Paulus II (1417–1471), nimium sibi placens, qui primum appellari “Papa Formosus” voluerat, gemmas, statuas, pueros collegit, et pretiosissimam “tractam” ecclesiasticam (Anglice: the most sumptuous ecclesiastical drag) vestivit, quare inimici eum “Mariam Pietissimam” appellaverunt (Dynes 1990:943). Successor, Papa Sixtus IV (1414–1482), qui apertum homosexualem Florentinum Botticellum favit fovitque, Raphaelum Riarium, filium sororis suae, creavit cubicularium papalem, atque numerosos adolescentes pulchros creavit cardinales (Dynes 1990:943).
Papa Alexander VI (1431–1503), homo voluptuosissimus, mulieres praeferebat, quae illi genuerunt plus quam septem liberos, sed fertur puerorum speciosorum amore quoque occupatus fuisse (Dynes 1990:943).
Papa Iulius II (1443–1513), filius fratris Papae Sixti IV, fuit pater Feliciae della Rovere per amicam suppeditam Vannozzam Cattanei, sed a concilio Pisis, convocato anno (1511), est damnatus “sodomita, ulceribus pudendis vestitus, qui ecclesiam corruptione infectus est” (Dynes 1990:944).
Celebratissimus papa homosexualis fortasse fuit Papa Iulius III (1487–1555), qui saepe mansit negotia publica et res papales a latere catamiti sui, Innocentis Ciocchi del Monte (Prevostini), quem cardinalem cum nonnullos adolescentes creaverat (Dynes 1990:944). Ioachim du Bellay, poeta Francogallica et frater Cardinalis du Bellay, Romam visitavit et dedecoras papae consuetudines in duobus sonnetis commemoravit. Corpora papae et catamiti in commune iacent, sepulta in cappella ecclesiae Sancti Petri in Montorio.
Secundum Rogerum Peyrefitte (1907–2000), auctorem Francogallicum et loquacem ipsum homosexualem, erat papis Ioanni XXIII (1881–1963) et Paulo VI (1897–1978) orientatio homosexualis (Dynes 1990:944). Dixit Peyrefitte Papam Paulum, cum Archiepiscopus Mediolani fuisset nomine Ioanne Cardinale Montini, habuisse iuvenem nomine Pauli catamitum; unde suum nomen papale (Aldrich & Wotherspoon 2002).
Cardinales
Ioannes Cardinalis Newman (1801–1890), sua sponte secundum testimonium suum, est sepultus, sicut Papa Iulius III et catamitus, cum amico intimo, reverendo patre Ambrosio St. John, in sepulcro uno in domi ruralis oratorio apud Rednal Hill in Birminghamia. Tegumentum feretri sententiam tulit "Cor ad cor loquitur." Inseparabiles mortuis sicut viventes, horum hominum corpora hodie iacent sub lapidem inscriptum verbis electis ab Cardinale Newman: Ex umbris et imaginibus in veritatem.
Francis Cardinalis Spellman (1889–1967), archiepiscopus Novi Eboraci, sed appellatus “Thelma” et “Franny” (Anglica nomina feminea) a suis, appetitus occulte tulit. Fertur illum se oblectasse in sociali sexualique urbis vita, ubi in “musicalibus Broadway” et praecipue pueris choralibus delectatus est. Dixit biographus multas ex illius collegis sine haesitatione habuisse illum fuisse homosexualis. Amicus familiaris Roy Cohn (1927–1986), homosexualis secretus, morbo SCDI obiit.
Archiepiscopi et episcopi
Episcopi homosexuales hominibus bene servierunt in ecclesiis Catholica Anglicanaque et in aliis ecclesiis: secundum autem mores quondam, ii voluptatibus eroticis se dederunt in occulto; talibus actibus ad publicum relatis, ecclesiae responsus inter quiem et expulsionem ex ordinibus sanctis variavit (Boswell 1980:211ff). Saeculo undecimo, Radulphus, Archiepiscopus Turonensis, amasium suum Episcopum Aureliensem fecit, papis Urbano II et Paschale II non repugnantibus (Boswell 1980:214–215).
Alii praelati clari
Fertur Ioannem Casam Florentinam (Italice: Giovanni della Casa) (1503–1556), Secretarium Civitatis Vaticanae, qui Indicem Librorum Prohibitorum coepit et Inquisitionem in Venetiam tulit, poema In Laudem Pederastiae seu Sodomiae Papae Iulio III dedicavisse—sed immo, liber non exstat, et numquam exstavit. Nihilominus, Casae liber Italicus Il Galateo, ovvero dei costumi (1558) mores homosexuales propenso animo commemoravit, quam ob rem Protestantes intolerantes Casam et Ecclesiam Catholicam Romanam impugnaverunt (Dall’Orto 1990:306). Ioannis Casae soror Bartolommea in matrimonium est ducta a fratre Michelangeli, clarissimi sculptoris homosexualis.
Gerardus Manley Hopkins, sacerdos iesuiticus et poeta Anglicus (1844–1889), animum homosexualem certe habuit, qui aliquantum disertus factus est post suum concursum cum Digby Mackworth Dolben, "Christiano Uranio."[8] Tempus—Gerardi dies natalis septimus decimus—fuit "simplissime res maximi momenti suorum annorum academicorum, et probabiliter suae vitae"[9]; poemae Dolben monstrant Christum amasium pederasticum, qui cruce obiit in coniunctionis consummatione. Robertus Bernardus Martin, Gerardi biographus, dicit: "Hopkins was completely taken with Dolben, who was nearly four years his junior, and his private journal for confessions the following year proves how absorbed he was in imperfectly suppressed erotic thoughts of him."[10] "Hopkins," Bernardus Bergonzi, alter biographus, dicit: "semper pulchritudine virile fascinatus est, et hanc fascinationem non aliena veste occultavit. . . . Hopkins ipse pulchritudinem virilem vidit imperfectam quasi platonicam summae Iesu Christi pulchritudinis reflectionem. . . . In oratione Christiana praedicata in vico Bedford Leigh anno 1879, dixit: 'Avida exspecto appetitione pulchritudinis incomparabilis speciem corporis Christi lumine caeleste inlustrati'" (Bergonzi 1977:149–150).
Martialus Maciel Degollado, sacerdos atque Legionis Christi conditor, vexationis sexualis accusatus est a novem ordinis seminariis.[11]
Protestantes ecclesiae aliae alia sentiunt: sunt quae eiusmodi nuptias permittunt, sunt autem quae vetant; aliae eo furoris perveniunt, ut pathicos sacerdotes condemnent et excommunicent.
In Ecclesia Anglica et aliis communionis Anglicanae communitatibus est magna disputatio in illa causa.
Ecclesiae Orthodoxae et Ecclesiae Orientales omnes publice actus sexuales homosexuales condemnant.
Ecclesia Vetus Catholica uniones homosexualium et earum benedictiones in ritibus liturgicisplerumque accipit.
Communitates orthodoxae uniones homosexuales condemnant, communitates conservativae non accipiunt, communitates reformatae seu progressivae benedicunt.
Islamica lex ex duobus fontibus traditionaliter lata est: Alcoranus, scriptura sancta religionis Islamicae, et Sunna ('mores') Prophetis Machometi. Uterque actus sexuales inter homosexuales expressim damnat.
Cunctae sectae maiores Islamicae damnant homosexualitatem; qui autem cum sexu suo concubant, capite damnari solent in his civitatibus Islamicis: Arabia Saudiana, Irania, Mauretania, Sudania, Somalia, et Iemenia; etiam in Afghanistania per regnum Talabanorum. In aliis civitatibus Islamicis, poena est incarceratio, indictio argenti super eum, aut poena corporalis. Nihilominus, habetur concubitus inter viros Islamicos, praecipue in Arabia, esse quotidianus.
Buddhismus generaliter ad sexualitatem cum cautione accedit, eamque potius regit quam expresse damnat. Tertium Praeceptum Quinque Praeceptorum Buddhismi est "abstine a prava sexuali actione,"[12] sed interpretatio huius praecepti inter sectas et tempora multum variat. Multi Buddhismi sectatores credunt hanc quaestionem religione carere et potius socialem naturam habere.[13]
Textus antiquiores Buddhismi, ut Canon Pali, relationes inter homines eiusdem generis pravam actionem sexualem non enumerant.[14] Nihilominus, traditiones posteriores restrictiones novas addiderunt, quae saepe in scriptis Abhidharmae fundatae sunt, non in ipsis Buddhae doctrinis. Quidam magistri classici monachos a contactu cum pandakis prohibuerunt, categoria quae interdum viros homosexuales complectitur.
Historia Buddhismi diversas opiniones de homosexualitate ostendit. In Iaponia aetatis Edo, amor inter monachos iuniores et seniores interdum celebrabatur.[15] Contra, in Thailandia hodierna, quidam duces Buddhismi homosexualitatem damnaverunt, dum alii iura LGBT sustinent.
In mundo hodierno, multi Buddhismi sectatores, praesertim in regionibus cosmopolitanis, iura LGBT et matrimonia inter homines eiusdem generis sustinent. Exempli gratia, Dalai Lama, qui prius homosexualitatem ut pravam actionem sexualem interpretatus est, nunc matrimonium inter personas eiusdem generis accipiendum putat, modo non contradicat valoribus religionis electae.[16] Multi Buddhismi sectatores in Occidente magnam tolerantiam erga homosexualitatem exhibent.[17]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
