Gaius Iulius C.f. Iullus

Gaius Iulius C.f. Iullus (nescimus, quando natus, quando mortuus sit) senator Romanus saeculi quinti a.C.n. fuit.

Familia

Filius erat Gaii Iulii Iulli consulis anni 489 et frater Vopisci Iulii C.f. Iulli, consulis anni 473.

Cursus honorum

Anno 482 ipse consul creatus est et 451 a.C.n. inter decemviros legibus scribundis electus est. Ememplum iustitiae Ciceroni fuit, quod summam potentiam non abuteretur^[1]. Anno 449 a. C.n. frustra de pace cum plebe in montem Aventinum secessa egit^[2].

Notae

1. Cicero, de re publica II 61; Titus Livius III 33,10
2. Titus Livius III 50,15

Antecessores: Marcus Fabius K.f. Vibulanus et Lucius Valerius M.f. Potitus (Publicola)

Consul 482 a.C.n. cum Quinto Fabio K.f. Vibulano

Successores: Kaeso Fabius K.f. Vibulanus et Spurius Furius Fusus (Fusius)