Ecclesia Graeco-Melchita Catholica[1] (Arabice كنيسة الروم الملكيين الكاثوليك, DMG Kanīsat ar-Rūm al-Malakiyyīn al-Kāṯūlīk, Graece Μελχιτική Ελληνοκαθολική Εκκλησία) est ecclesia sui iuris ad Ecclesias Catholicas Orientales pertinens. In Libano numero fidelium tertia ecclesia est.
.jpg)
Nomen
Nomen 'Melchitae' a verbo Aramaico ܡܠܟܝܐ / malka 'rex') sive ab Arabico adiectivo ملكي / malakī, 'regalis', sensu latiore etiam 'imperialis') repetitur, quo post Concilium Chalcedonense anni 451 Christiani ab imperatore byzantino adiuti, ut minores fierent, ab aliis ecclesiis Orientalibus appellati sunt.
Distributio nominis historica
Melchitae cives linguae Graecae in urbibus Levantis et Aegypti habitantes esse solebant, cum Syro-Orthodoxi, qui Concilium Chalcedonense abnuissent, ac Copti magis extra urbes vivebant. Ecclesia Melchitica in tres patriarchatus, Alexandrinum, Antiochenum et Hierosolymitanum, divisa est. Non-Chalcedonenses sedes patriarchales in Alexandria (Ecclesia Orthodoxa Coptorum) et Antiochia (Ecclesia orthodoxa Syrorum) constituerunt.
Historia ecclesiae
Ab anno 1342 sacerdotes Catholici Damascum et in alias Orientis regiones venerunt, ut missionarii Christianos aliarum ecclesiarum ad conversionem moverent. Ex tunc intra ecclesias Orthodoxas et Orientales duo erant factiones, quarum altera Ecclesiae Catholicae Romanae favebat, altera resistebat. Anno 1724 Cyrillos VI Tanas, episcopus pro-Catholicus, patriarcha Antiochenus electus est. Etsi patriarcha Constantinopolitanus Ieremias III electionem quasi occupationem Romanam arbitratus Sylvestrum monachum patriarcham proposuit, tamen Benedictus XIII papa vindicias Cyrilli agnovit. Ex eo tempore ecclesia Melchitarum in duas partes, Orthodoxam et Catholicam, divisa est, nomine Melchitarum posthac solos Catholicos denotante.
Maximos IV Sayegh patriarcha Concilii Vaticani Secundi particeps fortiter ac proficienter pro restauratione ritus pristini (id est riti Byzantini), qui per saecula vi ritus Romani corruptus erat, concertavit, maximam sibi auctoritatem apud Christianos orientales vindicans. Non solum Curia Romana convincenda erat, sed etiam pars cleri suae ipsius ecclesiae Melchitarum. Anno 1960 Ioannes XXIII papa Maximo postulante concessit, ut lingua vernacula in liturgia celebranda adhiberetur. Ioannes XXXIII etiam rito Antiocheno utens sacerdotem Melchitam, patrem Gabriel Acacius Coussa, episcopum ordinavit.
His diebus caput ecclesiae sive patriarcha Antiochenus est Ioseph Absi. Sedes eius est prope ecclesiam cathedralem dormitionis Sanctae Dei Genetricis Damasci; sedes Libanae sunt Raboueh et Ain Traz.
Ritus et structura
Ecclesia Graeco-Melchita Catholica ritu Byzantino cum aliis ecclessis orientalibus communiter utitur, simul autem pars est Ecclesiarum Catholicarum. Lingua liturgiae tralaticia est Arabica Graecaque, sed his diebus liturgiae multis linguis, prout lingua materna fidelium variat, celebrantur. Synodus episcoporum quotannis congregatur ad res administrativas theologicasque disputandas. Multitudo sacerdotum matrimonium init.
Plurimi fideles in Syria, Libano, Iordania, Israël et Palestina vivunt. Multi autem Melchitae in regionibus originis saepe persecutionibus vexati in alias terras fugaverunt. His diebus toto orbe terrarum fere 1.600.000 fidelium sunt.
Ecclesia Graeco-Melchita Catholica est maxima communitas Catholica in Syria (234.000) et Israel (una cum Palaestina 80.000), secunda in Libano (425.000). Paulopolis est maxima Melchitarum communitas in diaspora (fere 433.000), Argentina sequente (302.800). Aliae magnae Melchitarum communitates inveniuntur in Australia (52.000), Canada (35.000), Venetiola (25.400), Civitatibus Foederatis Americae (24.000) et alibi.[2]
Notae
Si plus legere vis
Nexus externi
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
