Sollemnitas From Wikipedia, the free encyclopedia
Sollemnitas Domini Nostri Iesu Christi Universorum Regis, vulgo Festus Christi Regis, Dominica Christi Regis, et Dominica Regni Christi appellata,[1] est dies festus in anno liturgico qui verum Christi Regnum exprimit. Nuper in calendarium liturgicum insertus est, anno 1925 a Pio Papa XI pro Ritu Romano Ecclesiae Catholicae institutus.
_-_statue_of_Christ_the_King.jpg)
Ecclesiae Lutherana, Anglicana, Moraviana(en), Methodista, Nazarena(en), Reformata(en), et Protestans Coniuncta(en) Festum Christi Regis etiam celebrant, qui in Communi Lectionario Retracto(en) continetur.[2] Ecclesiae quidem Methodista, Anglicana, et Presbyteriana hoc festum saepe observant partem liturgici Temporis Regni(en), quod inter Quartam Dominicam ante Adventum et Sollemnitatem Christi Regis fit.
Pius XI pontifex maximus hoc festum in encyclica Quas primas anno 1925 instituit. Itaque omnibus civitatibus oboedientia erga Iesum Christum necessaria ante oculos poneretur. Insuper creatura omnis faciat radices suas in Christo agnoscat. Ex anno 1969, quando ritus Latinus multis modis mutatus est, in anni liturgici ultima die Dominica celebratur. Prima autem celebratio die 31 Octobris 1925 facta est, unde semper ultimis dominicis Octobribus (usque annum 1969).
Ecce loci scripturarum sacrarum quibus fulcitur notio de regno Christi:
Iacobus: Non auferetur sceptrum de Iuda et baculus ducis de pedibus eius, donec veniat ille, cuius est, et cui erit oboedientia gentium. (Gen 49,10)
Ieremias: Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo David germen iustum; et regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam in terra. (Ier 23,5)
Agitur de notione christologica de potestate Christi in creatura quam fecerat Dominus. Terminus regis electus est, qui temporibus antiquis ubique maiestatem expressit. Namque Christo munus regium implendum est praeter munus sacerdotale et munus propheticum.
Distinctio fit inter regnum gratiae in terris (quod curat Ecclesia militans) et regnum gloriae in caelis et in paradiso (quod magis spectat Ecclesiam triumphantem). Eusebius Pamphili inter primos fuit qui de triade munerum Salvatoris loquitur.
Ecclesia docet mundum Christi morte, resurrectione, ascensione in caelos conversum esse. Anno 1936, cathedralis ecclesia ad Mullingar in Hibernia sibi patrocinium elegit, papa volente. Christus asseclas ad victoriam ducat. Necesse est ut imperet ad regnum divinum erigendum. Paulo post festum novum adventus incohatur qui nos ad praesepium Iesu pueruli ducat.
Ante annum 1925 Georgius et Martha de Noaillat[3] operam dederant de tali festo instituendo. Tunc exhortantur papae Benedictus XV et Pius XI ut huius rei socii et adiutores colligantur. Denique post sex annos multitudo christifidelium festum de universali regno postulatura est. Sancta Sedes definitionem quam diligentissimam consequitur, ne res laudabilis ab irrisoribus inimicis falso explicetur, neve sententiae ambiguae expromi possint. Motus magni momenti Paray-le-Monial in museo Musée du Hiéron nascitur, ut sacratissimum cor Iesu rectionem orbis universi patret. Omnibus bene paratis die 11 Decembris 1925 encyclicam Quas primas promulgari licet.
 |
Vicimedia Communia plura habent quae ad festum Christi Regis spectant. |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
