Magnitudo (astronomia)

Magnitudo in astronomia est mensura logarithmica claritatis rei, in certa longitudine undarum vel finibus transitoriis^? constitutae, plerumque in spectro aspectabili vel infrarubro proximo descriptae. Inexacta sed ordinata magnitudinis rerum determinatio antiquitate ab Hipparcho introducta est. Astronomi binas magnitudinis definitiones adhibere solent: magnitudo apparens et magnitudo absoluta.

Caelum nocturnum cum claro satellitis fulgore.

Campus Ultraprofundus Hubbleanus res tam hebites quam magnitudinis tricensimae invenit.

Exempla

Hic habes tabulam quae exponit magnitudines apparentes rerum caelestium et satellitum artificiosorum quae transeunt a Sole ad rem hebitissimam per Telescopium Spatiale Hubbleanum visibilem:

Magnitudo apparens	Claritas per magnitudinem 0	Exemplum		Magnitudo apparenst	Claritas per magnitudinem 0	Exemplum		Magnitudo apparens	Claritas per magnitudinem 0	Exemplum
−27	6.31×1010	Sol		−7	631	SN 1006 supernova		13	6.31×10−6	3C 273 quasar / limit of 4.5–6" (11–15 cm) telescopes
−26	2.51×1010			−6	251	International Space Station (max.)		14	2.51×10−6	Pluto (max.) / fines telescopiorum 8–10" (20–25 cm)
−25	1×1010			−5	100	Venus (max.)		15	1×10−6
−24	3.98×109			−4	39.8	Hebetissimae res visibiles per diem oculo nudo cum sol superus est[1]		16	3.98×10−7	Charon (max.)
−23	1.58×109			−3	15.8	Iupiter (max.), Mars (max.)		17	1.58×10−7
−22	6.31×108			−2	6.31	Mercurius (max.)		18	6.31×10−8
−21	2.51×108			−1	2.51	Sirius		19	2.51×10−8
−20	1×108			0	1	Vega Saturni (max.)		20	1×10−8
−19	3.98×107			1	0.398	Antares		21	3.98×10−9	Callirrhoe (satelles Iovis)
−18	1.58×107			2	0.158	Polaris		22	1.58×10−9
−17	6.31×106			3	0.0631	Cor Caroli		23	6.31×10−10
−16	2.51×106			4	0.0251	Acubens		24	2.51×10−10
−15	1×106			5	0.01	Vesta (max.), Uranus (max.)		25	1×10−10	Fenrir (satelles Saturni)
−14	3.98×105			6	3.98×10−3	usitatus finis oculi nudi		26	3.98×10−11
−13	1.58×105	luna plena		7	1.58×10−3	Ceres (max.)		27	1.58×10−11	finis lucis visibilis telescopiorum 8m
−12	6.31×104			8	6.31×10−4	Neptunus (max.)		28	6.31×10−12
−11	2.51×104			9	2.51×10−4			29	2.51×10−12
−10	1×104			10	1×10−4	usitatus finis binoculariorum 7x50		30	1×10−12
−9	3.98×103	Fulgor Iridii		11	3.98×10−5			31	3.98×10−13
−8	1.58×103			12	1.58×10−5			32	1.58×10−13	visible light limit of HST

Nexus interni

Cometus Borrelly, colores claritatem per tres ordines magnitudinis monstrant.

• Classis spectralis
• Magnitudo AB
• Diagramma color-color
• Index stellarum clarissimarum

Notae

1. De caelo.

Bibliographia

• Heifetz, Milton D., et Wil Tirion. 2004. A walk through the heavens: a guide to stars and constellations and their legends. Ed. 3a. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521544157.
• Keill, J. 1739. An introduction to the true astronomy. Ed. 3a. Londinii.

Nexus externi

• Rothstein, Dave. 2003. What is apparent magnitude? Cornell University, 18 Septembris.