Lingua Iavanica

Lingua Iavanica^[1] (rite basa jawa, IPA [bɔsɔ dʒɔwɔ]; vulgo Cara jawa, IPA [tjɔrɔ dʒɔwɔ]) est lingua populi Iavanici ex media et orientali insulae Iavae regioibus, in Indonesia; sunt praeterea greges loquentium secundum septentrionale Iavae occidentalis litus. Lingua Iavanica est sermo patrius plus quam 98 millionum hominum,^[2] plus quam 42 centesimae totius numeri incolarum Indonesiae.

Tabula geographica linguarum in usu in Iava, Madura, et Bali.

Atroviridis: regiones ubi Iavanica est lingua maioritatis. Viridis pallidus: ubi lingua minoritatis est.

Lingua Iavanica est una ex linguis Austronesiis, sed praesertim non arte conecta cum aliis linguis et difficilis in genera descriptu.

Vocabulum basa ('lingua') scripto Iavanico scriptum.

Vocabulum Jawa (Iava) scripto Iavanico scriptum.

Iavanica priyayi ('domina nobilis') (laeva) servum uno vocabulario alloqui responsumque alio accipere soleret. Imago uxoris Raden Saleh pictoris et servi, Bataviae colonicae, 1860–1872.)

Sultan Pakubuwono X Surakartaensis. Surakarta fuit sedes culturae Iavanicae, et sua dialectos humanissima iam habetur.

Manuscriptum folii palmarum Kakawin Sutasoma, poematis saeculi quarti decimi.

Inscriptio Nova Iavanica scripta in Mescita Sholihin Surakartae.

Textus bilinguis hodiernus Lusitanice et Iavanice in Yogyakarta scriptus.

Linguae artissime cognatae cum lingua Iavanica sunt linguae Sundana, Madurensis, Balinensis, aliaeque linguae vicinae. Plurimi loquentes Iavanenses lingua Indonesiana quoque utuntur, genere linguarum Malaicarum solito, ob fines publicos et commerciales, et cum Indonesiis non Iavanicis communicare.

Sunt Iavanice loquentes in Malaesia (praecipue in civitatibus Selangor et Johor) et Singapura contracti. Nonnulli homines generis Iavanici in Surinamia (Surinamia, colonia Nederlandica, usque ad 1975) lingua creola de Iavanica descendente utebantur.

Nexus interni

• Abecedarium Iavanicum
• Lingua Banyumasensis
• Litterae Iavanicae
• Ioannes Henricus Caspar Kern
• Ioannes Ras

Notae

1. "Lingua Javanica" (vide p. 384 apud Google Books).
2. Heriawan 2011.

Bibliographia

• Bauer, Laurie. 2007. The Linguistics Student's Handbook. Edimburgi.
• Horne, Elinor C. 1961. Beginning Javanese. Portu Novo: Yale University Press.
• Molen, W. van der. 1993. Javaans schrift. Lugduni Batavorum: Vakgroep Talen en Culturen van Zuidoost-Azië en Oceanië. ISBN 9073084091.
• Wurm, S. A., et Shiro Hattori, eds. 1983. Language Atlas of the Pacific Area, Part II: (Insular South-east Asia). Canberrae.
• Zoetmulder, P. J. 1982. Old Javanese–English Dictionary. 's-Gravenhage: Martinus Nijhoff. ISBN 9024761786.

Bibliographia addita

• Bohatta, Hanns. 1862, 2012. Praktische Grammatik der javanischen Sprache: mit Lesestücken, einem javanisch-deutschen und deutsch-javanischen Wörterbuch. Monaci: LINCOM Europa. [Vindobonae, Pest, Lipsia, Hartleben, 1862.] ISBN 9783862901036.
• Errington, James Joseph. 1991. Language and social change in Java: linguistic reflexes of modernization in a traditional royal polity.Ohio University, Center for International Studies.
• Errington, James Joseph. 1998. Shifting languages: interaction and identity in Javanese Indonesia. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 9780521634489.
• Horne, Elinor Clark. 1963. Intermediate Javanese. Portu Novo: Yale University Press.
• Horne, Elinor Clark. 1974. Javanese-English dictionary. Portu Novo: Yale University Press. ISBN 9780300016895.
• Keeler, Ward. 1984. Javanese: A Cultural Approach. Ohio University Center for International Studies. ISBN 9780896801219.
• Heriawan, Rusman, ed. 2011. Kewarganegaraan, Suku Bangsa, Agama, dan Bahasa Sehari-hari Penduduk Indonesia: Hasil Sensus Penduduk 2010. Jakarta: Badan Pusat Statistik. ISBN 9789790644175.
• Robson, Stuart Owen. 1991. Patterns of variation in colloquial Javanese. Monash University: Centre of Southeast Asian Studies. ISBN 9780732602635.
• Robson, Stuart Owen. 2002. Javanese grammar for students. Ed. retractata. Monash University: Monash Asia Institute. ISBN 9781876924126.
• Robson, Stuart Owen, et Singgih Wibisono. 2002. Javanese English Dictionary. Hong Kongi: Periplus Editions. North Clarendon Montis Viridis: Tuttle Publishing. ISBN 9780794600006.
• Siegel, James T. 1986. Solo in the new order: language and hierarchy in an Indonesian city. Princetoniae: Princeton University Press. ISBN 9780691000855.
• Uhlenbeck, E. M. 1964. A critical survey of studies on the languages of Java and Madura. Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde. Martinus Nijhoff.
• Uhlenbeck, E. M. 1978. Studies in Javanese morphology. Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde. Martinus Nijhoff. ISBN 9789024721627.
• Zoetmulder, Petrus Josephus. 1982. Old Javanese-English Dictionary. Hagae: Nijhoff.

Nexus externi

• "International Symposium On The Languages Of Java."
• "Javanese in Suriname strive to preserve origins." Jakarta Post.
• "Javanese Writing System."
• "The Javanese alphabet (Unicode A980—A9DF)."

Wikipedia

Vicipaedia in Lingua Iavanica