From Wikipedia, the free encyclopedia
Dialogus de oratoribus est liber brevis formae dialogi a Tacito scriptus inter annos 102 et 107,[1] qui de eloquentia tractat. Tacitus librum L. Fabio Iusto dedicat; prima verba sunt:
“ | Saepe ex me requiris, Iuste Fabi, cur, cum priora saecula tot eminentium oratorum ingeniis gloriaque floruerint, nostra potissimum aetas deserta et laude eloquentiae orbata vix nomen ipsum oratoris retineat; neque enim ita appellamus nisi antiquos, horum autem temporum diserti causidici et advocati et patroni et quidvis potius quam oratores vocantur. | ” |
Tunc narrat sermonem inter Curiatium Maternum, fabularum scriptorem, M. Aprum (cos. suff. 103), Iulium Secundum senatorem; tempus est fere anno 75 p.C.n. Consentiunt oratores antiquos, Ciceronem primum inter omnibus, meliores fuisse quam oratores eorum temporis; de causis disputant.
Dialogus una cum aliis operibus minoribus Taciti in uno codice ad nostram aetatem venit, codice Hersfeldensi dicto, in Italia cognito anno 1425,[2] qui codex inter annos 830 et 850 litteris minusculis scriptus est.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.