Ara
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ara (-ae, f.) vel altaria (-orum, n.) vel, recentiore Latinitate, altare vel altar (Graece βωμός) est quilibet locus in quo dona sicut sacrificia vel proposita religiosa fiunt. Arae usitate in aediculis, templis antiquis, templis Christianis, et aliis venerationis locis inveniuntur. Hodie praecipue in Christianitate, Buddhismo, Hinduismo, Shinto, Taoismo, Neopaganismo, et Magica Caerimoniali videntur. Iudaismus aras habuit usque Templum Secundum destructum. Multae religiones etiam aris utebantur, inter quas religiones Graeca, Romana, et Viccinga.
In lingua Latina aetatis aureae, vocabulum usitatum erat ara, ‘altaria’ (n. pl.) vel ‘aram altam’ significans. Formae posteriores fuerunt altare (saeculum 1), altārium (saeculum 2), altar (initium saeculi 5), altaris (saeculum 6).[1]
In lingua Latina Ecclesiae Catholicae, vocabulum singulare altare (haud classicum) in locum “arae” gradatim substituebatur. Ex Can. 1235: "Altare fixum dicitur, si ita exstruatur ut cum pavimento cohaereat ideoque amoveri nequeat; mobile vero, si transferri possit."
Codex Iuris Canonici statuit etiam:
Expedit in omni ecclesia altare fixum inesse; ceteris vero in locis, sacris celebrationibus destinatis, altare fixum vel mobile.
In Institutione Generali Missalis Romani (ed. tertia) inveniuntur inter alia haec praecepta:
Altare maius[2] est altare principale loco superiore in apside, in ecclesiis perantiquis (Basilica Vaticana, Ecclesia Sancti Sepulcri) etiam supra confessione sive sepulcro sanctorum collocatum.
Altare maius ab altaribus lateralibus[3], quae iam a tempore Constantini I imperatoris in ecclesiis maioribus constituta sunt, distinguendum est. In ecclesiis cum lectorio etiam altare ante lectorium positum erat, saepe Sanctae Cruci dedicatum.
In ecclesiis Lutheranis post reformationem altare maius retentum, altaria lateralia autem, quod superflua videbantur, amota sunt.
In Ecclesia Catholica Romana multis in aedibus post Concilium Vaticanum Secundum altaria versus populum posita sunt. Altaria maiora aut remota aut ornamenta in abside retenta sunt; tabernaculum altaris maioris interdum in usu manebat.
