hempa

Kurmancî

Rengdêr

hempa

1. hevta, hevber, beramber, heval, kesên yan tiştên li eynî pileyê yan astê

Ji wêjeya klasîk

• Li min pirsek bi dildarî
  Dibit hempayê dîdarî
  Vewesta yim di ferwarî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Farisî: ‎ → , ‎ → 
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 

Etîmolojî

Ji farisî ‎ (, “hevpê, hevling”) ji ‎ (, “hev”) + ‎ (, “pê, ling”).

Navdêr

hempa mê û nêr

1. heval, hevkar, hevrê

Werger