hemşerî

 Binêre herwiha: hemşeri

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɛmʃɛˈɾiː/
• Kîtekirin: hem·şe·rî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hemşerî	hemşerî	hemşerî
Îzafe	hemşeriya	hemşeriyê	hemşeriyên
Çemandî	hemşeriyê	hemşerî	hemşeriyan
Nîşandera çemandî	wê hemşeriyê	wî hemşerî	wan hemşeriyan
Bangkirin	hemşeriyê	hemşeriyo	hemşeriyino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hemşeriyek	hemşeriyek	hemşeriyin
Îzafe	hemşeriyeke	hemşeriyekî	hemşeriyine
Çemandî	hemşeriyekê	hemşeriyekî	hemşeriyinan

hemşerî mê û nêr

1. Kesên ji eynî bajarî.

   Ew ne hemşeriyê min e. ― Ew ne ji bajarê min e.

2. Heval, hêja, birêz, rêzdar, ezîz, ezbenî.

   Hemşeriyê min, kerem bike avekê.

Herwiha

• hemşarî
• hemşehrî
• hevşerî
• hevşarî
• hevşehrî

Jê

• hemşerîtî

Bide ber

• hevniştiman
• hevwelatî

Etîmolojî

Ji farisî همشهرى‎ (hemşehrî, “hevbajarî, ji eynî bajarî”) belkî bi rêya tirkî hemşeri ji ber ku di kurdî de tenê li Tirkiyê berbelav e, ji هم‎ (hem, “hev, hem”) شهر‎ (şehr, “bajar - binêre şar”).

Werger

• Farisî: همشهری‎ → fa
• Tirkî: hemşehri → tr, hemşeri → tr